Εγκλωβισμένος ανάμεσα στη γραφειοκρατία και ένα κράτος που δεν αναγνωρίζει τον ίδιο του τον εαυτό είναι ένας άτυχος 72χρονος Κρητικός που σ’ αυτή την ηλικία, και με πλείστα όσα προβλήματα υγείας, έχει μείνει χωρίς σύνταξη αλλά και χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη.
Ο κ. Μανόλης Βραχασωτάκης την περίοδο 1974-1976 υπηρετούσε στην Κρήτη ως αγροφύλακας.
Ήταν δηλαδή, όπως η ταυτότητά του γράφει με απόλυτη σαφήνεια, υπάλληλος του τότε «υπουργείου Δημοσίας Τάξεως». Για λόγους οικογενειακούς, ο άνθρωπος αυτός αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την υπηρεσία το 1976.
Ακολούθησε μια ζωή γεμάτη χαρές και πίκρες ως εργαζόμενος οικογενειάρχης, πατέρας 5 παιδιών. Μέχρι που έφτασε στην ηλικία που κανείς θα πρέπει να απολαμβάνει πια τους κόπους του. Μόνο που για τον κ. Μανόλη η ηλικία αυτή ήταν η αφετηρία για έναν ακόμα “Γολγοθά”.
Στις 7 Απριλίου του 2016, ο κ. Μανόλης κατέθεσε στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (πλέον ΕΦΚΑ Μισθωτών) αίτηση συνταξιοδότησης λόγω γήρατος, ζητώντας να του αναγνωριστούν στα συντάξιμα χρόνια τα δύο που υπηρέτησε ως αγροφύλακας. Σε εφαρμογή της νομοθεσίας έπρεπε, για να συνυπολογιστούν τα χρόνια αυτά, να πληρωθούν η εργοδοτική εισφορά εκ μέρους του Δημοσίου και η εισφορά του εργαζομένου.
Κι ενώ στον κ. Μανόλη δίνεται περιθώριο 10 εργάσιμων ημερών για να πληρώσει και το κάνει με υπερπροσπάθεια και δανεικά, το Δημόσιο, και συγκεκριμένα το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, που τώρα καλείται Προστασίας του Πολίτη (τι ειρωνεία!), αρνείται να καταβάλει το ποσό γιατί… δεν είναι αυτό.
Στις επανειλημμένες οχλήσεις του πολίτη, το υπουργείο δηλώνει αναρμόδιο, παραπέμποντας τον κ. Μανόλη στον φορέα που πια διαχειρίζεται την Αγροφυλακή. Έλα όμως που αυτή η υπηρεσία έχει πλέον καταργηθεί κι έχει αντικατασταθεί με την Αγροφυλακή-Δασοφυλακή!
Και μπορεί ο τελευταίος φορέας που την περιελάμβανε στο χαρτοφυλάκιό του να ήταν η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, ωστόσο ούτε κι αυτή θέλει να πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές που της αναλογούν για να πάρει ο άνθρωπος τη σύνταξή του, απαντώντας – και μάλιστα επίσημα – πως δεν ήταν ο εργοδότης του κ. Μανόλη την επίμαχη περίοδο 1974-1976 και ως εκ τούτου είναι αναρμόδια…
Κι αν φαντάζεστε πως το Ελληνικό Δημόσιο αφήνει ανασφάλιστο και χωρίς κανένα βιοποριστικό μέσο έναν άνθρωπο – που έφτασε σε αυτήν την ηλικία δουλεύοντας πάντα και σκληρά – και τη σύζυγό του, για κανένα τρομερό ποσό, κάνετε λάθος! Η οφειλή του Δημοσίου δεν ξεπερνά τα 3.000 ευρώ. Για την ακρίβεια χρωστά 2.805 ευρώ. Πρόκειται για ένα ευτελές ποσό αν αναλογιστούμε, για παράδειγμα, τα πόσα χρήματα σπαταλάνε υπηρεσίες και υπουργεία σήμερα για τις τελετές κοπής πρωτοχρονιάτικης πίτας (που είναι και επίκαιρο).
Κωμικοτραγικές καταστάσεις
Και βέβαια, στη διαδρομή μέχρι να λάβει τα κατηγορηματικά «όχι» των υπηρεσιών, ο κ. Μανόλης και τα παιδιά του βρέθηκαν αντιμέτωποι με κωμικοτραγικά γεγονότα, που αποτελούν ωστόσο ελληνική πραγματικότητα. Στην αρχή του είπαν πως δεν ήταν γραμμένος στα κιτάπια του υπουργείου. Κι ας είχε μαζί του την ταυτότητά του την υπηρεσιακή με όλες τις σφραγίδες και τις υπογραφές των τότε αρμοδίων. Μετά του είπαν πως υπάρχει ένα κενό νόμου. Αλλά κι αυτό με τη βοήθεια της δικηγόρου του το… “κάλυψε”. Ύστερα του είπαν πως δεν υπάρχει στο υπουργείο το αρχείο της Αγροφυλακής και να απευθυνθεί στην τοπική Αστυνομία, μιας και εκείνη «παρέλαβε» όλα τα γραφειοκρατικά της τοπικής Αγροφυλακής. Κι όταν απευθύνθηκε εκεί, του είπαν το αρχείο έχει καταστραφεί. Και βρέθηκε ο ίδιος, μαζί με τα παιδιά του, σ’ ένα υπόγειο στα παλιά γραφεία της Αγροφυλακής στη Χερσόνησο να ψάχνει ανάμεσα σε χαρτιά μισολειωμένα και να βρίσκει (!) τον φάκελό του!
«Μου είπαν ότι κάηκε το αρχείο και δεν υπάρχει. Εγώ όμως το βρήκα. Βρήκα όλα τα στοιχεία του πατέρα μου, μέσα σ’ ένα αραχνιασμένο, σκονισμένο βιβλίο σ’ ένα υπόγειο», λέει η κόρη του κ. Μανόλη, Κατερίνα.
«Πήγαμε στη Χερσόνησο, εκεί που στεγαζόταν όταν εγώ υπηρετούσα η Αγροφυλακή, και ψάχναμε. Βρήκα ένα χαρτί που αναφέρει ακόμα και τον λόγο παραίτησής μου. Και βέβαια αποδεικνύει περίτρανα πως ο εργοδότης μου ήταν το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως», σημειώνει ο κ. Μανόλης.
Όλα τα απαιτούμενα έγγραφα τα έχει! Ως και τις μισθοδοτικές του καταστάσεις. Τα βρήκε μόνος του ψάχνοντας. Το μόνο που δεν έχει είναι η σύνταξή του. Γιατί το ελληνικό κράτος ισχυρίζεται πως την περίοδο 1974-1976 πλήρωνε έναν υπάλληλο, αλλά δεν ξέρει ούτε ποιον υπάλληλο, ούτε ποιος τον πλήρωνε.