Γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

«Κανένας ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός δεν διέκοψε το πρόγραμμά του για να προβάλει τις δηλώσεις δύο Προέδρων της Δημοκρατίας και τεσσάρων πρωθυπουργών». Τάδε έφη η κυβερνητική εκπρόσωπος, με αφορμή τη σύνοδο μεσογειακών κρατών που έγινε την Παρασκευή στο Ζάππειο.

Για φαντάσου· ούτε αρχισυντάκτρια στα εν λόγω κανάλια να ήταν. Και καλά να το λέει στους φίλους της ή σε οικογενειακό περιβάλλον. Θα συμφωνήσουμε μαζί της. Εχει σαφώς -αξιολογικά- δίκιο. Ξεχνά όμως ότι κατέχει μια υψηλή κυβερνητική θέση και η δημόσια διαπίστωσή της άμεσα προσκτά πολιτικό χαρακτήρα όχι και τόσο δεοντολογικό για τη λειτουργία της δημοκρατίας.

Από πού κι ώς πού η εκάστοτε κυβέρνηση έχει λόγο για το ποια είδηση θα θέσουν ως πρώτη τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης, αλλά (μην το παραμελούμε αυτό) και τα κρατικά; Τι σόι λογική είναι τούτη; Δεν καταλαβαίνουν -δεν έχουν συμβούλους, διάολε- ότι αυτή η τακτική τους είναι ωμή παρέμβαση στην ακηδεμόνευτη και ανεξάρτητη λειτουργία της επικοινωνίας; Τι σημαίνει ότι η εν λόγω σύνοδος είναι σημαντική για την κυβέρνηση; Με το ζόρι να προβληθεί;

Και πώς δικαιολογείται όλη αυτή η ειρωνεία της κυβέρνησης διά χειλέων της εκπροσώπου της; «Φαίνεται ότι τα ιδιωτικά κανάλια έχουν διαφορετική αντίληψη για το ποιο γεγονός είναι άξιο μετάδοσης και ποιο όχι και προτίμησαν να παίξουν επαναλήψεις και εκπομπές μαγειρικής».

Μάλιστα. Η κατευθυνόμενη πληροφόρηση που λέγαμε τις προάλλες. Η χειραγώγηση. Τέτοια συναισθησία (νευρολογική ανάμιξη των αισθήσεων) και τόση πολιτική αφέλεια δεν την περιμέναμε. Τα πράγματα δεν υφίστανται όπως τα εγκιβωτίζουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι της κυβέρνησης.

Την κατάταξη των ειδήσεων, την αξιολόγηση και την προβολή τους θα την κάνουν όπως γουστάρουν οι υπεύθυνοι της επικοινωνίας. Το αν πράττουν σωστά ή λάθος είναι αποκλειστικά ικανοί να το εκτιμήσουν οι ακροατές-θεατές-αναγνώστες· ποτέ η κυβέρνηση. Δεν συνειδητοποιούν ότι με τις παρεμβάσεις τους υποτιμούν τη νοημοσύνη της κοινωνίας και ταυτόχρονα ολισθαίνουν σε προπαγανδιστικές τακτικές;

Εχουν μπερδέψει φαίνεται εκεί στα ψηλά δώματα της εξουσίας το ιδιωτικό με το δημόσιο, τους ήχους με τις οσμές, τα χρώματα με τις γεύσεις (οι αισθήσεις αναφέρονται καθαρά συμβολικά – μακριά από μας κάθε υπαινιγμός για νευρολογικές καταστάσεις).

Σαν επανάληψη: ως πολίτης έχει δίκιο (κατά την κρίση μας), ως κυβερνητική όμως εκπρόσωπος μειώνει και απισχναίνει την ελευθερία των media και την απρόσκοπτη αξιολόγηση των ειδήσεων. Στα κουρεία και στα καπηλειά της αρχαίας Αθήνας θα συμφωνούσαμε με την εκτίμηση της κυβερνητικής εκπροσώπου. Στην Πνύκα; Στα δύσκολα δηλαδή;

Πολλά στελέχη της κυβέρνησης φαίνεται να μην μπορούν να αποβάλουν τις παλιές συνήθειες των κομματικών παρεών στις ταβέρνες και στα αμφιθέατρα· λες και δεν έχουν βάλει στο νιονιό τους ότι όταν μιλούν, απευθύνονται σε πολίτες και όχι σε φίλους και συντρόφους, σε εραστές και λοιπά. Οχι και να κάνουν τα τηλεοπτικά κανάλια και οι εφημερίδες αρχισυντάκτες τους κυβερνητικά στελέχη. Θα μας τρελάνουν τελείως; Πόσες φορές πρέπει να ακούσουν περί εαυτοσκόπησης και σοβαρότητας;