Κύριε Διευθυντά,
Πριν μήνες, μπορεί και χρόνια, στη προσφυγική συνοικία Σπλάντζια, που είναι η γειτονιά μου, έπεσε στα χέρια μου αυτό το χαρτάκι. Πάνω στο τρέξιμο το διάβασα και θεώρησα να το φυλάξω σαν κάτι πολύτιμο. Σήμερα, πάνω στη μετακόμιση, το ξαναβρήκα. Με κόπο το πληκτρολόγησα στο τηλέφωνο και το μοιράζομαι μαζί σας.
Τα παιδιά που με περίσσιο συναίσθημα το έγραψαν, τα καταλαβαίνω απόλυτα. Ένα από αυτά τα παιδιά είμαι και εγώ, απλά μεγάλωσα λίγο παραπάνω και δικαιούμαι (με αφορμή αυτό) κάτι να τους πω. Αν θέλουν το κρατάνε ή και το πετάνε.
Η αντίδραση πρέπει να είναι οργανωμένη. Οργανωθείτε στα σωματεία σας. Οργανωθείτε στις γειτονιές. Οργάνωση, οργάνωση… οργάνωση! Όχι για να πάρουμε χώρο για τα παγκάκια. Για να πάρουμε τα πάντα! Εναλλακτικά μπορούμε να κάτσουμε να κλαίμε στα σκαλάκια ή, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, να κρατήσουμε την αναπνοή μας μέχρι να σκάσουμε.
Γεωγραφίες της Πόλης
Το πρωί η πόλη λάμπει
και τα άλογα σουλατσάρουν χαρούμενα.
Δεν υπάρχει σπιθαμή που να μην είναι ταξινομημένη.
Κούλαρε, όλα είναι υπό έλεγχο.
Πρωινός καφές στο λιμάνι.
Brunch, αν θες να σκιπάρεις το πρωινό,
με τη συνοδεία lounge μουσικής βεβαίως και ευγενικών σερβιτόρων.
Μεσημεριανό στην παραδοσιακή ταβέρνα.
Μετά σιέστα και βολτούλα για ψώνια.
Και το βράδυ κυριλέ μπαρ
με δυνατή μουσική για το καθιερωμένο ποτάκι.
Αν είσαι τουρίστας, θα κοιμηθείς στην παλιά πόλη,
όπως κάποτε κοιμόντουσαν οι ντόπιοι.
Έξοδα ημέρας: 199 ευρώ
Μεροκάματο σερβιτόρος από Ελλάδα: 35 ευρώ
Μεροκάματο λαντζιέρη απ’ το Πακιστάν: άγνωστο
Ενοχλητική κοινοτοπία.
Η πόλη δεν λάμπει πραγματικά.
Καλογυαλισμένη είναι, από φτηνά εργατικά χέρια με φτηνά βερνίκια.
Η βουκαμβίλια είναι ψεύτικη, τα άλογα βασανισμένα,
ο σερβιτόρος προσποιείται – “η ευγένεια σκλαβώνει”, σκέφτεται.
Σκουπιδοσακούλες των μαγαζιών τη νύχτα κοσμούν την πόλη
που λάμπει.
Και δεν έχεις πουθενά να καθίσεις.
Τα Παγκάκια της Σπλάντζιας
Ξηλώθηκαν τα παγκάκια στη Σπλάντζια, και θέλουμε να το ξεκαθαρίσουμε.
Είμαστε εμείς λοιπόν που βάζουμε τα παγκάκια.
Κι είμαστε ένοχοι.
Περήφανα ένοχοι που διαμορφώνουμε τον χωροχρόνο που ζούμε.
-
- Δεν χωράμε ρε σ’ αυτά που σερβίρονται.
- Μας αηδιάζουν οι ψεύτικες βουκαμβίλιες.
Τα βάλαμε για να καθόμαστε εγώ και συ. Μήπως και κάποια στιγμή συναντηθούμε.
Άμεσα, ειλικρινά, απλά, τυχαία. Και με σένα, που σου είπαν να τα ξηλώσεις.
Γιατί πλούτος είναι να μοιραζόμαστε. Σαν τα φιλιά.
Φιλί στο παγκάκι: 0 ευρώ
Μεροκάματο σερβιτόρος από Ελλάδα: 35 ευρώ
Μεροκάματο λαντζιέρη απ’ το Πακιστάν: αβέβαιο
Αυτοί που διατάζουν να φύγουν τα παγκάκια,
δεν θα καθόντουσαν ποτέ σε αυτά.
Και ποτέ να μην τους συναντήσουμε.
Με εκτίμηση,
Νίκος Ζωγραφάκης
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- 1. Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- 2. Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Παλιότερα, εσείς οι αναγνώστες μας, αναγνωρίζατε την προσπάθειά μας και στηρίζατε το έργο μας αγοράζοντας την εφημερίδα από τα περίπτερα. Στην ψηφιακή εποχή που ζούμε σας ζητάμε να κάνετε ξανά το ίδιο με μία μικρή μηνιαία συνδρομή. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
