Του Κώστα Ντουντουλάκη
Πολύ επιπόλαια αναγράφεται συνήθως “Ελαφονήσι” αντί του σωστού Λαφονήσι, παραφράζοντας αυθαίρετα το πώς το αποκαλούν οι ντόπιοι επί αιώνες, όπως συμβαίνει και με πλείστες όσες άλλες καταγραφές ονομασιών χωριών και τόπων σε χάρτες, κείμενα κλπ.
Καταρχήν, δεν μπορεί επουδενί να σταθεί νοηματικά η ονομασία «Ελαφονήσι» γιατί ούτε υπήρχαν ποτέ ελάφια στην Κρήτη, ούτε μοιάζει καθόλου με …ελάφι το σχήμα της ιστορικής νησίδας, με τους πολλούς υφάλους και επικίνδυνες για πλεούμενα, γεμάτες παλιά και σχετικά νεότερα ναυάγια ρηχές ξέρες γύρω της, ειδικά στα βόρεια, δυτικά και νοτιοδυτικά της. Όσοι κάνουν ψαροτούφεκο γύρω του, όπως τυχαίνει να κάνει εδώ και 50 χρόνια και ο υποφαινόμενος τα συναντούν συχνά.
Λόγω αυτής της επικινδυνότητας έχει τοποθετηθεί από πολύ παλιά φάρος στο βορειοδυτικό, προς το πέλαγος μέρος του νησιού.
Μια ερευνητική ματιά σε κάποιο έγκυρο Λεξικό της αρχαίας ελληνικής στο λήμμα λαφ-λαφύσσω, λάφυγμα/λάφυξις/λάφυγμα, σε συνδυασμό με την αναφερθείσα στην προηγούμενη παράγραφο επικινδυνότητα και τα συνεχή εκεί ναυάγια, αρκεί για να βγει νόημα άρα και η μόνη λογική κι επιστημονική ετυμολόγηση της εδώ και αιώνες ονομασίας Λαφο-νήσι από τους κατοίκους των γύρω χωριών.
Στο εγκυρότερο όλων, οχτάτομο μνημειώδες “Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης” των Liddell & Scott διαβάζουμε λοιπόν επί λέξη:
λαφύσσω:Μετά ποιού ήχου αναρροφώ, λάπτω*, καταβροχθίζω, απλήστως καταπίνω
*λάπτω: πίνω, ροφώ
λαφύστιος: λαίμαργος, αδηφάγος
λάφυγμα/λάφυξις: αδηφάγος προσβολή
Προφανές λοιπόν ότι ονομάστηκε έτσι επειδή στα γύρω του αβαθή ή και σε σχετικά βαθιά αλλά με απρόβλεπτους ύφαλους νερά του λαφύσσονται, δηλαδή καταβροχθίζονται,απλήστως καταπίνονται κατά καιρούς μικρά ψαροκάικα, μα και μερικά μεγάλα φορτηγά και άλλα πλεούμενα.
Έχει γράψει παλιότερα και ο κ. Κογχυλάκης γιατί επιβάλλεται να γράφεται και να ονομάζεται όπως επί αιώνες γινόταν, Λαφονήσι.
Καιρός να το καταλάβουμε όλοι, άτομα και ιδίως φορείς αυτοδιοίκησης και διακυβέρνησης, δημοσιογράφοι και κειμενογράφοι και να πάψουμε να επαναλαμβάνουμε τις ανόητες κι αυθαίρετες μετονομασίες τόσο σε αυτή την περίπτωση όσο και πολλές άλλες.
Πχ κάποιος (άγνωστο ποιος) ημιαγράμματος καταχώρησε κάποτε σε κάποια έγγραφα τον νέο οικισμό Λιβάδια του χωριού της μητέρας μου Αμυγδαλοκεφαλιού Κισσάμου σαν …”Λειβάδια“!!!
Μάλλον, χωρίς να μπει στον κόπο να ανοίξει οποιοδήποτε λεξικό να δεί πως γράφεται η λέξη λιβάδι, είδε κάπου πως η Λεβάδεια Βοιωτίας γράφεται Λειβαδιά και …μπέρδεψε την λιβαδερή περιοχή-γιαυτό την έλεγαν επί δεκάδες γενεών Λιβάδια οι ντόπιοι, του νέου οικισμού με την Λειβαδιά…
Και έκτοτε οι περισσότεροι, μιμητικά, αβίαστα, με κύρια ευθύνη διαχρονικά της τοπικής αυτοδιοίκησης και του υπουργείου εσωτερικών, το γράφουν ακόμα με ει!…
* συντ δάσκαλος, πτυχ. πολιτικών επιστημών ερασιτέχνης ερευνητής της ελληνικής γλώσσας, ιστορίας και ετυμολογίας