Του Μανώλη Καπετανάκη
4 Χ 30.000 ευρώ =120.000 ευρώ. Αυτό ακριβώς το καταναγκαστικά εισπρακτέο ποσό βεβαιώθηκε σαν διοικητικό πρόστιμο σε ένα Ροδίτη ηλικιωμένο. Χώρια τα ποινικά επακόλουθα. Κολάσιμη πράξη του; Παράτησε σε ένα χαρτόκουτο 4 νεογέννητα γατάκια.
Προφανώς και δεν θα σχολιαστεί το αν και πόσο επιλήψιμη ή αποτρόπαιη είναι μια τέτοια ενέργεια. Η ουσία εντοπίζεται αλλού. Ακριβώς εκεί, όπου ο συναγωνισμός της συμπαντικού μεγέθους κτηνωδίας με την υποκρισία, καταλήγει σε ισοφάριση. Εκεί, όπου στο στόχαστρο του κατατρεγμού έως και η αιώρηση του ενδεχόμενου ενός πυρηνικού αφανισμού δεν αφορά τα τετράποδα. Μα ολάκερη την ανθρωπότητα.
Ενίοτε ο άρπαγας και αιμοσταγής καπιταλισμός –ιμπεριαλισμός παρουσιάζει φάσεις αρμονίας. Όπως εν προκειμένω έσμιξε αγαστά στο συγκεκριμένο περιστατικό ο φαρισαϊσμός και η θηριωδία.
Η ευαισθησία για τα ζώα του τυπικά ανθρωποκεντρικού «πολιτισμού» τους τελειώνει, εκεί όπου μεσουρανεί ο μισανθρωπισμός των εξουσιαστών.
Τότε πλέον η αριθμητική των χαρατσιών βουβαίνεται. Ο καταλογισμός ευθυνών εξαϋλώνεται και η τιμωρία μετασχηματίζεται σε επιβράβευση.
Παρά τα βουνά εκμετάλλευσης –καταπίεσης που γονατίζουν και τσακίζουν την κοινωνία, η λαϊκή Νέμεσις σπαρταρά. Ακόμη η συχνά φουντωμένη οργή της μάζας του τίμιου μόχθου παραμένει άγουρη οργανωτικά. Πολιτικά επίσης έρμαιη των κρατούντων τυράννων. Μέχρι και η κακέκτυπη αριστερά της συνθηκολόγησης με το σύστημα την παγίδεψε προχθές στην κάλπη. Ενώ προσπαθεί μακριά από τους δρόμους αντίστασης- διεκδικήσεων- οραματισμού (τρισυπόστατη ενιαιότητα) να τη θάψει σήμερα στη βουλή.
Όμως αψιμαχεί ακατάπαυστα η φλόγα του θυμού με τις λογής πλάνες και την υπόκυψη στο άδικο. Γιατί το τελευταίο έχει πια αποχαλινωθεί. Η κατά φύση απληστία και η γεμάτη αντινομίες αντικειμενική αναγκαιότητα το ωθεί σε μια ατελεύτητη και κλιμακούμενη επίθεση, κυρίως ενάντια στην εργατική τάξη. Χλωρό κλαδί για τον κόσμο της βιοπάλης εφεξής δεν πρόκειται να υπάρξει. Μα ούτε και γαλήνιος ύπνος για την αντίδραση. Κρατούν στα χέρια τους μια αμφίστομο μάχαιρα.
Και να ήταν μονάχα η ανέχεια, ο διωγμός και το σκληροτράχηλο της επιβίωσης για τους αποκάτω. Μοιραία η κρίση και σήψη του συστήματος κουρελιάζει την επιτηδευμένη ωραιοφάνεια ξεμπροστιάζοντας τη δολοφονική ιδιοσυγκρασία του. Ήδη η άθροιση στα κατάστιχα θυμάτων του προλεταριάτου είναι βαριά και προμηνύεται να καταντήσει πιο αβάστακτη. Αντάμα με την συνοδή αγανάκτηση.
Παράπονο δεν έχουν η πυρκαγιά και η νεροποντή σαν υπολογίσιμες αξίες. Ειδικά ο Νέρωνας αντικρίζοντας την επικαιρότητα μεμψιμοιρεί για την εποχή που έζησε. Θεριστήκαν εκατοντάδες ψυχές σε Μάντρα, Μάτι και αλλού. Κάπου σε μια γωνιά βρισκόταν πεταγμένη σε ένα χαρτόκουτο η μέριμνα της πολιτείας για μέτρα προστασίας του πληθυσμού.
Πολλαπλασιασμός αυστηρός και μακάβριος δεν έγινε στα Τέμπη. Εκατό ζωές νέων άραγε πόσο κοστολογήθηκαν; Ελάχιστα βέβαια. Ποιος ουσιαστικός φταίχτης έκατσε στο σκαμνί; Κανείς φυσικά. Ενώ τα κέρδη του σιδηροδρομικού κεφαλαίου ξεχείλιζαν από τα χαρτόκουτα. Σωριασμένα δίπλα στα άλλα τα παραγεμισμένα με πλούτο της εργοδοσίας. Αυτά δηλαδή που στοιβάζονται πάνω στα φέρετρα των σκοτωμένων εργατών.
Αλλοίμονο, όταν στο μεγάλο πλωτό χαρτόκουτο και σαπιοκάραβο ασφυκτιούν σαν σαρδέλες σε κονσέρβα 800 τουλάχιστον δραπέτες από την κόλαση της αιματοχυσίας. Εδώ πρόστιμο αναλαμβάνει να βάλει ο Χάρος. Σχεδόν 200 φορές περισσότεροι από τα 4 γατάκια κατατρεγμένοι θα καταλήξουν στην άβυσσο. Μόλις εκατό θα γλιτώσουν από τον πνιγμό. Για να διηγούνται ότι οι ίδιοι φονιάδες του πλανήτη που τους ξερίζωσαν από την πατρίδα τους με πύραυλους και καταλήστευση, στη συνέχεια τους βουλιάζουν με τορπίλες περιφρόνησης, αποστροφής και περιχαράκωσης.
Αρκετά χαρτόκουτα θα ξεχειλίσουν με υπουργικά φιρμάνια κατ` εντολή των εντός και εκτός χώρας αφεντικών. Θα καρατομούνται χωρίς φειδώ, αλλά συνάμα με craindre (ο φόβος γαλλιστί και πρόσφατο αίσθημα του τρομαγμένου Μακρόν) δικαιώματα και κατακτήσεις εργατολαϊκές. Με τη διαφορά μολαταύτα πως τώρα αντί κατακραυγής, θα ξεστομίζονται από τα κέντρα εξουσίας διθύραμβοι αξιοσύνης προς τους ιθύνοντες. Αίφνης τα δάκρυα για τα κακουχημένα άλογα και γαϊδούρια θα στερέψουν. Με λαχτάρα πια ανυπομονούν να αντικρίσουν έναν λαό πολύ πιο πεινασμένο, εξουθενωμένο. Δίχως γιατρειά και δυνατότητα σπουδών. Αντί των προεκλογικών υποσχέσεων για αυξήσεις- ψίχουλα, με τη σφαγή που θα ακολουθήσει, ψίχουλα θα καταλήξουν τελικά οι μισθοί και συντάξεις. Δεν πειράζει και ας εξαθλιώνεται 2,5 εκατομμύρια φορές πολλαπλάσια ποσότητα δίποδων από τα 4 γατάκια. Εφόσον το στέρημα της μεταφράζεται σε παραπέρα αποθησαύριση για δαύτους.
Απαιτούν οι επιτετραμμένοι της ολιγαρχίας με αυστηρές διατάξεις άρτια κτηνιατρική περίθαλψη των δεσποζόμενων. Είναι αρνιά; Παράλληλα στερούν την υγειονομική κάλυψη σε ανασφάλιστους και ξεθεμελιώνουν ή ιδιωτικοποιούν τα νοσοκομεία. Μήπως λοιπόν είναι λύκοι; 30.000 περίπου ταξίδεψαν στον Άδη, αφού η πανδημία δεν αναμετρήθηκε με έναν αποτελεσματικό, πρόθυμο κρατικό αντίπαλο.
Σε χαρτόκουτα απλά; Τι να πρωτοχωρέσει εκεί; Τεράστια κοντέινερς φορτώνονται με πυρομαχικά και σύνεργα καταστροφής για το μέτωπο της Ουκρανίας. Αγιοβασίληδες με λεφτά (κατά Χατζηδάκη) δεν υπάρχουν για οδηγούς ασθενοφόρων, όπως και για οποιαδήποτε κοινωνική πρόνοια. Σε αντίστιξη, περισσεύουν για τον πολεμικό όλεθρο, όπου εξοντώνονται μαζικά όχι γατίσιες ζωές.
Άλλο τόσο δήθεν στοργική η Ελλάδα για τα καημένα τα ζώα και στην απειροστή φιλόξενη (χώρα άλλωστε του ξένιου Δία) για τους αλλοδαπούς. Αρκεί αυτοί να μην ικετεύουν για καταφύγιο μετά από τη συμφορά ρημάγματος των πατρίδων τους. Παρά μονάχα να παχτώνουν επάνω και στη τελευταία γωνιά της σύγχρονα κάστρα και λημέρια των απειλητικότερων εγκληματιών της οικουμένης με δυτικό προφανώς θυρεό. Έχει φωλιάσει δίπλα μας η φρίκη και ο θάνατος. Τον προσκυνούν οι κυβερνήτες- δυνάστες μας, διευκολύνουν τα ολόγυρα μας μανιασμένα γιουρούσια του και την ίδια στιγμή οι τερατόμορφοι θυμώνουν με την κακοποίηση ενός ζωακιού.
Εξανίσταται ο νομοθέτης με την ακαταλληλότητα του βαρελόσπιτου για το σκυλί. Εγκρίνει παρόλο ετούτο τη σκανδαλωδώς πάμφθηνη εξαγορά της στέγης του δανειολήπτη από διεθνείς τοκογλύφους και απατεώνες. Αγέλη κοπρόσκυλων, που αν και δεν δικαιούνται ούτε τον αέρα που ανασαίνει, ζει σε μυθικές επαύλεις. Πάντα σφετεριζόμενη (και) το βιος των μικροϊδιοκτητών.
Οργιάζει η «φιλοζωία» (φύλλο συκής για την απανθρωπιά) τους, ενόσω η βαναυσότητα απέναντι στο ανώτερο έμβιο είδος ανεβαίνει σε ουράνια ύψη. Κόπτονται υποτίθεται για την προστασία των ανυπεράσπιστων ζώων και σε αντιδιαστολή πυρετωδώς απεργάζονται με ταξικό μίσος μια εφιαλτική καθημερινότητα (και στο βάθος πολεμικά κρεματόρια) για την πλειοψηφία των έλλογων όντων.
Μέχρι και τα ζώα όμως συχνά εξεγείρονται ενάντια στους βασανιστές τους. Κλωτσούν, δαγκώνουν, γρατζουνούν. Για να αμυνθεί ο άνθρωπος δεν διαθέτει οπλές, νύχια και δόντια. Έχει το όπλο της νοημοσύνης του. Εκείνο, όπου λίγες χιλιάδες χρόνια μετά την έξοδο του από τα σπήλαια τον οδήγησε στο επίπεδο να μεταμοσχεύει καρδιές, σαν να μεταφυτεύει μαρούλια. Ή σε μερικές ώρες πετώντας να κάνει τον γύρο της γης. Εξέλιξε την παραγωγική του ικανότητα σε τέτοια επίπεδα, ώστε αν απουσίαζε η κατάρα του καπιταλιστικού κέρδους (στον πλανήτη ανά 4 δευτερόλεπτα πεθαίνει ένας υποσιτισμένος!) , θα χόρταιναν με πακτωλούς τροφίμων και αγαλλιάζονταν τα δισεκατομμύρια του πλανήτη.
Λάμπρυνε τη σταδιοδρομία του στο διάβα της πολυκύμαντης, σπαρακτικής και θυελλώδους ιστορίας του. Συγκρότησε τη σκέψη του και στράτευσε τις δυνάμεις του γκρεμίζοντας αποικιοκρατίες, τσακίζοντας φασισμούς, τουφεκίζοντας τσάρους και εξευτελίζοντας ιμπεριαλισμούς. Έγραψε σελίδες εποποιίας κτίζοντας το «ωραίο και αληθινό». Κάπου σκόνταψε. Οπισθοδρόμησε. Μα απόκτησε πολύτιμη πείρα για νέους βηματισμούς πιο επιδέξιους και νικηφόρους. Για να φτάσει κάποτε αίσια στο τέρμα της πλέριας χειραφέτησης.
Ναι, αδιαμφισβήτητα. Στους καιρούς μας κατρακυλά νηστικός και μαστιγωμένος. Κατηφορίζει, επειδή κάποτε είχε σκαρφαλώσει ψηλά. Οι ανάμεικτα αλαζονείας και ανησυχίας Μητσοτάκηδες και η συμμορία των ελεεινών συμφερόντων που εκπροσωπούν ακούσια και αναπόφευγα τον σπρώχνουν ξανά στον ανήφορο.
Θα αρχίσει να τον ανεβαίνει πάλι πετυχαίνοντας μικρές νίκες. Θα φτάσει μάλιστα ίσαμε την κορυφή της λύτρωσης μονάχα όταν κρατάει σφικτά το κομμουνιστικό λάβαρο. Αυτό το ένα το ατόφιο αντιρεφορμιστικό, το τωρινό αγωνιστικό, το αυριανό επαναστατικό.
Άνθρωποι και ζώα θα έχουν τότε μια θαυμάσια θέση κάτω από τον νέο ήλιο. Όλοι. Εκτός από τα σημερινά κυρίαρχα κτήνη.
Περιορισμένης έντασης προσεισμικές δονήσεις σποραδικά ξεκίνησαν. Η λυσσαλέα επιθετικότητα του καπιταλισμού εγγυάται την ενίσχυση τους. Ιδού λοιπόν τα καθήκοντα μας.
ΚΜ μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης