Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος, Ερευνητής, Αναλυτής AEJ/IFJ
Με την νίκη του Εμανουέλ Μακρόν στις 8 Μαΐου και την μεθυσμένη ευφορία όλων των φανατικών οπαδών του κοινωνικού νεοφιλευλεθερισμού και την θεαματική άνοδο στα χρηματιστήρια, ας καταλάβουμε ξεκάθαρα τι σημαίνει πολιτικά αυτός ο θρίαμβος του Μακρόν, τη ρεβάνς της κάστας των ισχυρών του συστήματος.
Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων στη Γαλλία προέβλεψαν σωστά το δίδυμο του πρώτου γύρου. Αλλά και τον νικητή στις 8 Μαΐου. Παρόμοια αποτελέσματα σε μια χώρα τραυματισμένη από την κοινωνική κρίση, αποτελούν πραγματικό σεισμό και αξίζουν πολλά σχόλια. Αυτό που διακυβεύτηκε στις πρόσφατες εκλογές δεν ήταν απλώς το απαχθές πρόγραμμα του εθνικού μετώπου, που με τις συνέπειες της ανόδου του στην εξουσία θα είχε μορφοποιήσει φασιστικά την γαλλική κοινωνία, αλλά ήταν το οικονομικό νεοφιλελεύθερο κατεστημένο εντός και εκτός Γαλλίας, κατέβαλε πιστεύω σκληρό αγώνα μαζί με τα γαλλικά και όχι ΜΜΕ για την νίκη και επιβολή του δικού τους ανθρώπου, ενός τεχνοκράτη τραπεζίτη. Συνεργάτη του μεγάλου τραπεζικού ομίλου Rothschild & CIE, ενός νέου στην ηλικία πολιτικού άνδρα, ο οποίος θα διατηρήσει ζωντανά τον γερμανικό Γαλλικό τόξο. Με όλα τα σκληρά οικονομικά μέτρα που έχουν επιβάλλει στην Ευρώπη, κυρίως στο νότο.
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ένα έθνος που ορίζεται από μια μεγάλη επανάσταση έχει φθάσει στο σημείο ενός ψευδο-ιδεολογικού παιχνιδιού μεταξύ παγκοσμιοποίησης και εθνικισμού. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι η χώρα του Danton Mirabeau, Μonteskie and de Gaulle έχει παραδοθεί στην μοίρα του, υποταγμένοι στο στημένο παιχνίδι. Όπως εκφράζεται από το περσινό κίνημα Nuit Debout. H Γαλλία, όπως και οι περισσότερες χώρες σε όλο τον κόσμο, έχουν βαρεθεί, με τις συμβατικές πολιτικές δυνάμεις τους. Το πολιτικό σύστημα της Γαλλίας ήταν ετοιμοθάνατο και η Δημοκρατία δεν ήταν πολύ περισσότερο από ένα παιχνίδι.
Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά, τρίβει τα χέρια της με την εύκολη επικράτηση ενός δικού τους παιδιού.
Πολλοί Γάλλοι, είχαν την αίσθηση ότι η δημοκρατία τους ήταν ετοιμοθάνατη τουλάχιστον όσο αφορά την εκτελεστική εξουσία, βρισκόμενοι μπροστά στο δίλλημα, το λιγότερο, το λιγότερο από τα δυο κακά, ένα σενάριο πολύ γνωστό στους αμερικάνους μισθοφόρους. Είναι ειρωνικό ακόμα ότι η Μαρί Λεπέν ζήτησε υποστήριξη από τις ΗΠΑ και Ρωσία. Και ο αφελής πολίτης υποστηρίζει το Εθνικό Μέτωπο ξεχνώντας την ιδεολογική δύναμη πίσω από την άνοδο του φασισμού. Παλαιότερες γενιές Γάλλων δεν ξεχνούν ότι ο πατέρας της Μαρί Λεπέν, ήταν μέλος της στρατιωτικής Χούντας που ήθελαν να ανατρέψουν την Γαλλική Δημοκρατία κατά τη διάρκεια του Πολέμου στην Αλγερία.
Μια ματιά στη Γαλλική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, που αποτελείται κυρίως από παίκτες της Β. Αφρικής, είναι επιβεβαίωση της πολυφυλετικής πραγματικότητας της Γαλλίας. Εδώ μπορεί η Μαρί Λεπέν να κρατά την τρίχρωμη σημαία, αλλά εξακολουθεί να αποπνέει την δυσωδία της φιλογερμανικής κυβέρνησης του VICHY.
Είναι γνωστό ότι τα τραπεζικά καρτέλ ελέγχουν σε πολλαπλά επίπεδα και με πολλούς τρόπους πολλές χώρες. Ωστόσο στις πρόσφατες εκλογές εμφανίσθηκε μια νέα «καινοτομία». Το εκλογικό σώμα επέλεξε τον παράγοντα πλουτοκρατία. Για πρώτη φορά οι γάλλοι επέλεξαν τον δήμιό τους, καθώς η πλειοψηφία αναγκάστηκε να ψηφίσει «το μικρότερο κακό».
Στην πραγματικότητα οι Γάλλοι είχαν τουλάχιστον μια εναλλακτική λύση για να αποφύγει τα δυο τέρατα του νεοφιλελευθερισμού και της άκρας δεξιάς. Στον πρώτο γύρω θα μπορούσε να γίνει το θαύμα με την άνοδο του Jean- Luc Melenchon. Αλλά το σύστημα κατάφερε να τον ξεφορτωθεί, αξιοποιώντας μια βαθιά διχασμένη εκλογική κοινωνία.
Τώρα ο τραπεζίτης των Rothschild Μακρόν θα είναι ελεύθερος να εκτελέσει την αποστολή του με την συγκατάθεση των μαζών. Θα χρησιμοποιήσει το ελληνικό πείραμα, ως πρότυπο για την εφαρμογή στη χώρα του και σε όλη την Ευρωζώνη. Αυτό θα είναι η καταστροφή του υπάρχοντος κοινωνικού κράτους, την απαρίθμηση της αγοράς εργασίας, λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, περισσότερους φόρους για την μεσαία τάξη.
Καλώς ήρθατε στη νέα φεουδαρχία, η Ευρώπη είναι καταδικασμένη για τα καλά…