Στη θλίψη βυθίστηκε το μεσημέρι της Τετάρτης η Βουλή των Ελλήνων στο άκουσμα της είδησης για τον θάνατο του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Μανούσου Βολουδάκη.
Πέρα από τη συγκινητική αναφορά του Μιχάλη Κατρίνη αλλά και της Σοφίας Σακοράφα, ιδιαίτερα φορτισμένος ήταν και ο Σπήλιος Λιβανός, ο οποίος δάκρυσε στο δικό του “αντίο” στον βουλευτή που έχασε τη μάχη με τον καρκίνο και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 57 ετών.
Μάλιστα, αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει και συγγνώμη για πρόσφατο διαπληκτισμό τους, αναγνωρίζοντας πως “ήταν λάθος μου…”.
Συγκεκριμένα, ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας της ΝΔ, είπε:
“Βαθιά συγκίνηση, ρίγος και θλίψη μας διαπερνά όλους. Στους διαδρόμους της βουλής, στην αίθουσα, στο σύνολο της πολιτικής ζωής του τόπου, στην Κρήτη, στην Ελλάδα, για την άδικη συμπεριφορά της ζωής απέναντι στον Μανούσο Βολουδάκη. ‘Ημασταν συμμαθητές με τον Μανούσο, ήταν έναν χρόνο μεγαλύτερός μου. Τον γνωρίζω όλη μου τη ζωή. Και όπως είπαν και ο πρόεδρος της Βουλής, και η κυρία Σακοράφα και ο κ. Κατρίνης, ήταν ένας πολύ σοβαρός άνθρωπος. Ένας εξαίρετος, άξιος, συγκροτημένος επιστήμονας οικονομόλογος, ένας πολιτικός με ήθος, ευπατρίδης, με απόψεις για τις οποίες πάλευε με όλες του τις δυνάμεις και πάνω από όλα, ήταν ένας ακέραιος άνθρωπος, ένας πολύ ευπρεπής άντρας, με τα όλα του, ένα καλό παιδί. Ήταν ένας υπέροχος πατέρας, εξαιρετικός σύζυγος, αυτό που θα έπρεπε να είμαστε όλοι και να είναι ο σύγχρονος Έλληνας. Θα λείψει σε όλους μας. Περισσότερο στα ανήλικα παιδιά του και τη σύζυγό του, τη Σέβη, στην οποία εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια και τα συλλυπητήρια όλων μας. Θα είμαστε πάντα κοντά της και κοντά στα παιδιά του Μανούσου”.
Ολόκληρη η ομιλία του στη Βουλή
Κ. Πρόεδρε,
Κ.κ Συνάδελφοι,
Βαθιά συγκίνηση, ρίγος και θλίψη μας διαπερνά όλους. Στους διαδρόμους της βουλής, στην αίθουσα, στο σύνολο της πολιτικής ζωής του τόπου, στην Κρήτη, στην Ελλάδα, για την άδικη συμπεριφορά της ζωής απέναντι στον Μανούσο Βολουδάκη. ‘Ημασταν συμμαθητές με τον Μανούσο, ήταν έναν χρόνο μεγαλύτερός μου. Τον γνωρίζω όλη μου τη ζωή. Και όπως είπαν και ο πρόεδρος της Βουλής, και η κυρία Σακοράφα και ο κ. Κατρίνης, ήταν ένας πολύ σοβαρός άνθρωπος. Ένας εξαίρετος, άξιος, συγκροτημένος επιστήμονας οικονομόλογος, ένας πολιτικός με ήθος, ευπατρίδης, με απόψεις για τις οποίες πάλευε με όλες του τις δυνάμεις και πάνω από όλα, ήταν ένας ακέραιος άνθρωπος, ένας πολύ ευπρεπής άντρας, με τα όλα του, ένα καλό παιδί.
Ήταν ένας υπέροχος πατέρας, εξαιρετικός σύζυγος, αυτό που θα έπρεπε να είμαστε όλοι και να είναι ο σύγχρονος Έλληνας. Θα λείψει σε όλους μας. Περισσότερο στα ανήλικα παιδιά του και τη σύζυγό του, τη Σέβη, στην οποία εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια και τα συλλυπητήρια όλων μας. Θα είμαστε πάντα κοντά της και κοντά στα παιδιά του Μανούσου.
Η σημερινή συγκίνηση ίσως μας βοηθήσει να κατανοήσουμε περισσότερο ποια είναι τα σημαντικά στη ζωή και να είμαστε πιο ήπιοι.
Σήμερα συζητούμε για την Δημοκρατία μας, και το εάν αυτή οφείλει να προστατεύει ή όχι τον εαυτό της. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που στα έδρανα αυτά καθόντουσαν τα μέλη της Χρυσής Αυγής, μιας εγκληματικής οργάνωσης του κοινού ποινικού δικαίου. Η απόφαση του Εφετείου Αθηνών ήταν αποκαλυπτική. Απογύμνωσε πλήρως το μανδύα του κόμματος και αποκάλυψε την ιεραρχική δομή μιας εγκληματικής οργάνωσης. Μιας οργάνωσης που είχε βάψει με αίμα τα χέρια της.
Θα περίμενε κανείς ότι αυτό θα ήταν αρκετό ώστε η κοινωνία μας να αντιληφθεί ότι οι νεοναζιστές, οι μαχαιροβγάλτες του κοινού ποινικού δικαίου, δεν έχουν θέση στην Βουλή των Ελλήνων. Εντούτοις, και αυτό οφείλει να μας προβληματίσει όλους, βλέπουμε ότι ένα πολύ μικρό αλλά κρίσιμο τμήμα της κοινωνίας μας δείχνει ακόμα να ελκύεται ή έστω να παραπλανάται από τέτοια μορφώματα. Φυλακισμένοι και καταδικασμένοι για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση διεκδικούν εκ νέου την είσοδο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Και εδώ ανακύπτει το ερώτημα: Η δημοκρατία θα το επιτρέψει; Η μεγάλη δύναμη της Δημοκρατίας, αλλά συνάμα και η μεγαλύτερη αδυναμία της, είναι ότι επιτρέπει και στους αντιπάλους της, σε αυτούς που την επιβουλεύονται, να εκφράζουν την γνώμη τους. Εδώ, όμως, πρέπει να γίνει μια θεμελιακή διάκριση.
Δεν μιλούμε για τις ιδέες. Για τις ιδέες, όσο αποκρουστικές και αν είναι, δεν μπορούμε να τιμωρήσουμε κανέναν. Ακόμα και εάν είναι κήρυκες του μίσους, κήρυκες της ιδεολογίας που γέννησε τόσο πόνο στον ανθρώπινο κόσμο, που επέτρεψε την αποκτήνωση του ανθρώπου και οδήγησε στο Ολοκαύτωμα.
Εδώ μιλάμε για συμμορίες με εγκληματική δομή. Αυτοί οι εγκληματίες δεν μπορούν να είναι στα έδρανα του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Αυτό νομοθετήσαμε, με ευρεία πλειοψηφία, με τον . 48041/2021. Σήμερα, ερχόμαστε να καλύψουμε την περίπτωση όπου υπάρχουν αχυράνθρωποι, που δρουν, όμως, κατ’ εντολή προσώπων που έχουν καταδικαστεί για συγκεκριμένα αδικήματα.
Είμαι βέβαιος ότι όλες οι πτέρυγες της Βουλής, απερίφραστα, χωρίς αστερίσκους, θα υπερψηφίσουν αυτή την τροπολογία. Θα υπερψηφίσουν ώστε να προστατεύσουν τη Δημοκρατία.
Ας μην γελιόμαστε, όμως. Καμία τροπολογία δεν αρκεί για να θεραπεύσει το μείζον πρόβλημα. Καμία τροπολογία δεν αρκεί για να αντιμετωπίσει το ότι ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, όσο μικρό κι αν είναι αυτό, καταφεύγει στους μαχαιροβγάλτες και στους ναζιστές. Δικός μας στόχος οφείλει να είναι κάθε Έλληνας, κάθε Ελληνίδα, να τους γυρίσει οριστικά την πλάτη.
Σε αυτό οφείλουμε να ενσκύψουμε όλοι. Στο να δώσουμε τη μάχη να εκριζωθεί ο ναζισμός από την ελληνική κοινωνία, να εκριζωθεί από τους νέους και τις νέες μας.
Και η μάχη αυτή πρωτίστως δίνεται εδώ, στη Βουλή των Ελλήνων. Στο ναό της Δημοκρατίας.
Οι εθνικές εκλογές είναι προ των πυλών. Σαφώς, κάθε κόμμα έχει το δικό του πρόγραμμα για να κυβερνηθεί ο τόπος. Θα τεθούμε όλη στην κρίση των πολιτών. Και ο κυρίαρχος λαός θα αποφασίσει ποιος θα κυβερνήσει τον τόπο.
Δεν χρειάζεται, όμως, αυτό να γίνει με όρους πεζοδρομίου. Δεν είμαστε εχθροί, δεν υπάρχουν πατριώτες και προδότες. Όλοι μας υπηρετούμε τον ελληνικό λαό και την Δημοκρατία. Και ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Η δημοκρατία απαιτεί συνεχή αγώνα, συνεχή επαγρύπνηση.
Να την προστατεύουμε συνεχώς από αυτούς που τους επιβουλεύονται.
Χρειάζεται λιγότερη τοξικότητα, διότι η ένταση εξυπηρετεί μόνο όσους επιβουλεύονται τη Δημοκρατία. Όσους καραδοκούν ώστε με ισοπεδωτικά επιχειρήματα να ισχυρισθούν «όλοι ίδιοι είναι».
Η Πατρίδα πλήρωσε με αίμα, με πόνο, το Διχασμό της προηγούμενης δεκαετίας. Όλοι σε αυτή την αίθουσα θα έπρεπε να έχουμε διδαχθεί από τα λάθη μας. Δυστυχώς η πράξη δεν το δείχνει για όλους, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Γιατί αυτή είναι η ευθύνη μας απέναντι στον τόπο που γέννησε τη Δημοκρατία.
Η υπερψήφιση της σημερινής τροπολογίας είναι το πρώτο βήμα για την προστασία της Δημοκρατίας μας.
Η πραγματική μάχη, όμως, δίνεται στην κοινωνία, ώστε να εκλείψει οριστικά ο νεοναζισμός. Ο εφησυχασμός είναι επικίνδυνος. Το φίδι εκκολάφθηκε ξανά.
Πλέον δικαιολογίες δεν υπάρχουν για κανέναν. Να ζητήσω κλείνοντας μία συγνώμη από τον Μανούσο, γιατί από το βήμα αυτό, είχαμε διαπληκτιστεί και τώρα νοιώθω ότι ήταν λάθος μου αυτό.