Tου Σ. Κούλογλου
Όλος ο θίασος της καλής ελληνικής κοινωνίας έχει βγει επί σκηνής τις τελευταίες μέρες.
Ποιόν αστέρα να μνημονεύσει κανείς πρώτο; Tον άλλοτε πρόεδρο της ΠΑΣΚ εφοριακών και εκλεκτό του Β. Βενιζέλου, που μόλις ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών τον διόρισε στην Επιχειρησιακή Διεύθυνση Ειδικών Υποθέσεων του Σ.Δ.Ο.Ε; (και μετά σου λέει δεν μπορούμε να πατάξουμε την φοροδιαφυγή!) Τον έμπιστο δημοσιογράφο της εκκλησίας και αποκλειστικό εκφωνητή των στρατιωτικών παρελάσεων, τον οποίο πάντα σεβάστηκε το βαθύ ΠΑΣΟΚ, παρ’ ότι ανήκε στην δεξιά παράταξη;(γιατί το καθεστώς έχει τα μόνιμα στηρίγματα του) Για να μην αναφέρει κανείς τον μαφιόζο υποψήφιο του ΛΑΟΣ και όσους λοιπούς ανάγκαζαν επιχειρηματίες να πέφτουν από το παράθυρο εκβιάζοντας: «ή θα πέσεις εσύ ή το παιδί σου».
Αν η Θεσσαλονίκη(όπου o εισαγγελέας ζήτησε τη σύλληψη και του πρώην δημάρχου της) είχε προσωρινά την τιμητική της, τι να πει κανείς για το μόνιμο έγκλημα του κράτους των Αθηνών; Όπου αποκαλύπτεται ότι ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης ζητούσε από τους δύο οικονομικούς εισαγγελείς να «επισπεύσουν» (έτσι το λένε τώρα) την υπόθεση με τα CDS στην οποία κατηγορείται για ανάμειξη ο αδελφός του μέχρι πρότινος πρωθυπουργού και το ίδιο ακριβώς έκανε και η ηγεσία της Δικαιοσύνης( για κάποιο μυστηριώδη λόγο κανείς απ όσους επενέβησαν τώρα δεν κούνησε το δαχτυλάκι του που δεν μπήκε μέσα ο Μαντέλης, που αφέθηκε ελεύθερος ο Ψωμιάδης και τέλος πάντων που τόσα χρόνια δεν πιάστηκε κανείς απ όσους έφεραν τη χώρα μέχρι εδώ.)
Και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει και «ο γνωστός και έγκριτος δημοσιογράφος» που στην Ελλάδα είναι ότι ο μαϊντανός στο φαγητό: δεν λείπει από κανένα σκάνδαλο. (Πως να λείπει, άλλωστε, αφού οι διάφοροι υπουργοί και αρμόδιοι της Δικαιοσύνης δεν ..παραενόχλησαν κανένα εισαγγελέά για να επισπευσθούν, πραγματικά αυτή τη φορά, οι υποθέσεις δημοσιογράφων που έχουν πιαστεί στα πράσα)(*)
Στην πρόσφατη ελληνική ιστορία, η Θεσσαλονίκη και η Βόρεια Ελλάδαείναι κάτι σαν τους ανεμοδείκτες: από εδώ ξεκίνησε η συντηρητική στροφή της δεκαετίας του 90 στην Ελλάδα, από εδώ εκκινούσαν οι προσπάθειες της ΝΔ να ανακαταλάβει την εξουσία τα μεταπολιτευτικά χρόνια και αν το ΠΑΣΟΚ κέρδιζε την Θεσσαλονίκη και τα βόρεια, ήξερες ότι θα θριαμβεύσει σε όλη την χώρα. Η Θεσσαλονίκη είναι φυσικά όπως όλη η Ελλάδα, αλλά στη πιο γυμνή και ακραία εκδοχή της: δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτήν την πόλη δολοφονήθηκε και ο Γρηγόρης Λαμπράκης, δολοφονία που εγκαινίασε την πτώση του καθεστώτος Καραμανλή του Α’ και οδήγησε τελικά στη δικτατορία. Στις σημερινές συνθήκες, η εξάρθρωση των 4 συμμοριών δεν είναι μια ακόμη αστυνομική ιστορία: μάλλον για πτώση ενός διεφθαρμένου καθεστώτος πρόκειται, που ξεκινά από κει.
(*)Διαβάζω μάλιστα στο alterthes.gr και τα παρακάτω εντυπωσιακά: Αίσθηση έχει προκαλέσει το κύμα αλληλεγγύης στον Γιώργο Φερέτη, ακόμη και από συναδέλφους του στην ΕΡΤ. Σύμφωνα με πληροφορίες πολλοί γνωστοί δημοσιογράφοι βρέθηκαν στα δικαστήρια για να συμπαρασταθούν στον Φερέτη-μεταξύ των οποίων και ο Παντελής Σαββίδης- και ήδη μαζεύουν όπως μαθαίνουμε χρήματα στην ΕΡΤ για τα δικαστικά έξοδα του μαφιόζου-δημοσιογράφου. Άγνωστοι παραμένουν οι λόγοι της έντονης αλληλεγγύης στο πρόσωπο του Φερέτη, πέρα βέβαια από το κοινό ιδεολογικοπολιτικό υπόβαθρο.
ΥΓ 1. Ορισμένα πράγματα πρέπει να λέγονται: στην επιτυχημένη αυτή επιχείρηση, συμμετείχαν καμιά 200αριά αστυνομικοί που έκαναν καλά τη δουλειά τους. Των «500 παίρνετε ρε», που έλεγε πρόσφατα και ο Κουλούρης.
ΥΓ 2. Με την ευκαιρία: ένας βλαξ σε ένα μπλογκ, έγραψε ότι ο Γ. Παπανδρέου πρότεινε στον πρωθυπουργό εμένα ή τον Σταύρο Θεοδωράκη για πρόεδρο της ΕΡΤ και απέμενε η έγκριση Σαμαρά για την τοποθέτηση του ενός ή του άλλου. Και επειδή τα περισσότερα blog στην Ελλάδα αντί να διασταυρώνουν τις ειδήσεις παπαγαλίζουν, την αναδημοσιεύσαν. Από την πλευρά μου, μόλις έμαθα ότι υπήρχε τέτοια… πρόταση, τηλεφώνησα στον Θεοδωράκη και του παραχώρησα τη θέση. Το ίδιο ετοιμαζόταν όμως να κάνει και αυτός. Και για να μην μαλώσουμε, αποφασίσαμε να μην δεχτεί κανείς απ τους δυο την θέση.