Του Κώστα Βαξεβάνη

Η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει και πραγµατοποιήσει µε την παρουσία κάµερας επιχειρήσεις αποκατάστασης τάξης στα Εξάρχεια, στα πανεπιστήµια, σε πάρκα (επί Covid στη Νέα Σµύρνη), ακόµη και σε σπίτια υπό κατάσχεση προκειµένου να εµπεδώσουµε την κατά Μητσοτάκη ασφάλεια και την κατά Χρυσοχοΐδη τάξη. Φοιτητές, πορτοφολάδες, µετανάστες, διαδηλωτές, ανυπάκουοι και παράκουοι νιώθουν στο πετσί τους το δόγµα της βίας που βγήκε από τον κυβερνητικό παράδεισο.

Τρία πεδία ωστόσο φαίνεται ότι διαφεύγουν της προσοχής της κυβέρνησης αλλά, για να είµαστε ειλικρινείς, και κάθε κυβέρνησης. Οι καταυλισµοί στο Μενίδι που αποτελούν το κέντρο διακίνησης των ναρκωτικών, οι περιοχές ελέγχου της Greek mafia της οποίας τα µέλη εκτελούν και εκτελούνται µέρα µεσηµέρι και οι περιοχές της µαφίας στην Κρήτη.

Στο ερευνητικό και διδακτικό βιβλίο του «McMAFIA» ο δηµοσιογράφος και φίλος Μίσα Γκλένι αναρωτιέται γιατί, ενώ τα θύµατα της διεθνούς τροµοκρατίας κάθε χρόνο δεν ξεπερνούν τις µερικές δεκάδες και οι κυβερνήσεις εξαγγέλλουν επιχειρήσεις εκατοντάδων εκατοµµυρίων ευρώ για να χτυπήσουν την τροµοκρατία, για τα θύµατα της µαφίας που είναι δεκάδες χιλιάδες κάθε χρόνο δεν υπάρχει καµιά κυβερνητική επιχείρηση καταστολής. Η απάντηση της έρευνας είναι απλή: η µαφία λειτουργεί στις παρυφές της πολιτικής. Την εξυπηρετεί, τη χρηµατοδοτεί, εκτελεί συµβόλαια γι’ αυτήν και βρίσκεται σε συνεχή σχέση µαζί της. Οι εγκληµατικές µαφιόζικες οµάδες είναι το µακρύ χέρι της εξουσίας και ο κρυφός κουµπαράς της.

Στην περίπτωση της Ελλάδας το συµπέρασµα επιβεβαιώνεται κάθε µέρα. Τµήµα της (εκάστοτε) ηγεσίας της ΕΛΑΣ είναι σε συνεχή ώσµωση µε την Greek mafia, οι διακινητές ναρκωτικών των καταυλισµών αποκαλούνται ρατσιστικά και βολικά «γύφτοι παραβατικοί», ενώ η µαφία της Κρήτης αποτελεί τον µπιστικό του πολιτικού συστήµατος και τον στρατολόγο της εκλογικής πελατείας.

Στις πρόσφατες συνοµιλίες που κατέγραψε ο αστυνοµικός κοριός στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ο υποδιοικητής του οργανισµού µιλάει µε τον Κρητικό φίλο του, παλιό πρωταγωνιστή της υπόθεσης στα Ζωνιανά, και χαρακτηρίζει προβληµατικό το ότι οι «δουλειές» τους καρφώνονται από τους ίδιους. Λέει συγκεκριµένα ο υποδιοικητής του ΟΠΕΚΕΠΕ Ελευθέριος Ζερβός:

«Πέντε έχεις, δηλώνεις δέκα και παίρνεις οχτώ. Κάνε το µαλάκα και µη µιλάς. Αλλά εµείς ξες τι κάνουµε; Μα χασίσια, µα κλεψιές, µα όπλα, µα µα µα, ό,τι κάνουµε το βγάνουµε φιρµάνι και βούκινο και µετά µόνοι µας βγάζουµε τα µάτια µας».

Στην Κρήτη εδώ και χρόνια έχει διαµορφωθεί ένα σκληρό εγκληµατικό δίκτυο, µια τοπική µαφία, που καλύπτεται πίσω από το εθιµικό δίκαιο και τους υποτιθέµενους κανόνες τιµής. Η οπλοκατοχή στη µεγαλόνησο δεν πατάει σε καµία παράδοση όπως λένε. Οι παλιοί Κρητικοί είχαν όπλα για να προστατεύουν τα κοπάδια τους και προέκτειναν τη χρήση όπλου ως τις γιορτές και τις χαρές τους. Σήµερα στην Κρήτη υπάρχουν και διακινούνται υπερσύγχρονα όπλα όχι για προσωπική παραδοσιακή ικανοποίηση, αλλά ως ένα κλασικό παράνοµο εµπόριο που καλύπτεται πίσω από το έθιµο. Η ίδια η βεντέτα είναι ο φερετζές της µαφίας.

Οι ωραιοποιηµένες παρουσιάσεις του εγκλήµατος και των εγκληµατιών ως πρωταγωνιστών πράξεων που επιβάλλουν η τιµή και οι ιδιόµορφοι κρητικοί κανόνες είναι το κόλπο της δικαιολόγησης, της συνενοχής και τελικώς της αποδοχής. Γίνεται προσπάθεια να συναινέσει διά της σιωπής ολόκληρη η κρητική κοινωνία. Να σηκώσει έστω µε την ανοχή της το βάρος των πιο σκληρών εγκληµάτων. Οι φονιάδες γίνονται ήρωες τιµής.

Οι πρωταγωνιστές είναι παγόνια φουσκωµένα µε οινόπνευµα και επίδειξη. Εκπροσωπούν το προσωπικό σύστηµα ψευδοαξιών που πολλές φορές είναι τόσο δειλό όσο και οι ίδιοι. Η σύγχρονη βεντέτα (µε ελάχιστες εξαιρέσεις όπως αυτή του Παπαδόσηφου) όχι µόνο δεν υπερασπίζεται καµία τιµή αλλά έχει και την τιµή της. ∆ηµιουργείται µια υποκουλτούρα η οποία περιλαµβάνει από λυράρηδες που τραγουδούν ως ανδραγαθήµατα τα εγκλήµατα και καταλήγει στην αποτίµηση της παραβατικής µαγκιάς. Ενα τσούρµο λεβεντολαλάκες διαστρέφουν και εκµεταλλεύονται τα πρότυπα της κρητικής παράδοσης, προσπαθώντας να ικανοποιήσουν τα συµπλέγµατά τους και φυσικά να πλουτίσουν. Τα κρητικά στιβάνια συνδέονται βίαια µε νταραβέρια, ναρκωτικά, εµπόριο όπλων και real estate για το ξέπλυµα.

∆εν πρόκειται για νέα φαινόµενα. Την εποχή του πολέµου στη Βοσνία τα όπλα διοχετεύονταν στις εµπόλεµες περιοχές µέσω Κρήτης. Το νησί εµφανιζόταν ως ο παραδοσιακός αποδέκτης των όπλων, ενώ οι πραγµατικοί πελάτες ήταν οι παραστρατιωτικοί της Βοσνίας. ∆ύο ήταν οι καλύψεις: οι πολιτικοί που εµφάνιζαν τη διακίνηση µέσω Ελλάδας ως γεωπολιτική αναγκαιότητα και η «παράδοση» που δικαιολογούσε τις καραβιές µε τις αποστολές των όπλων.

Λίγα χρόνια αργότερα, στα Ζωνιανά, είχε πλέον ξετυλιχθεί το ταπεραµέντο της τοπικής µαφίας που γινόταν όλο και πιο ισχυρή. Στην αρχή στα χωριά του Μυλοποτάµου έπαιρναν επιδοτήσεις (όπως καλή ώρα µε τον ΟΠΕΚΕΠΕ) για καλλιέργειες που δεν υπήρχαν. Κανένας δεν τολµούσε να πάει για ελέγχους στην περιοχή όπου εγγυητής της εγκληµατικής οµαλότητας ήταν ισχυρός παράγοντας της Ν∆. Στο άβατο που δηµιουργήθηκε ξεφύτρωσαν, µε τη συµµετοχή ενός αξιωµατικού της αστυνοµίας, άλλες πιο επικερδείς καλλιέργειες: το χασίς. Αφού η περιοχή ήταν ελεύθερη ελέγχων, γιατί να περιορίζονταν στις ψεύτικες επιδοτήσεις; Στη συνέχεια τα χρήµατα από το εµπόριο κάνναβης δίνονταν για να αγοραστεί κοκαΐνη που είχε µεγαλύτερα κέρδη. Το σύνολο των χρηµάτων ξεπλενόταν µε αγορές ακινήτων στα τουριστικά µέρη.

Η υπόθεση των Ζωνιανών το 2007 αποκάλυψε και όλο το σύστηµα της πολιτικής προστασίας. Ενας υψηλόβαθµος αξιωµατικός της αστυνοµίας κατήγγειλε τις πολιτικές παρεµβάσεις που δέχτηκε και ο τότε υπουργός Γιάννης Κεφαλογιάννης καταδικάστηκε σε δώδεκα µήνες φυλακή γιατί επιχείρησε να καλύψει έµπορο ναρκωτικών.

Σήµερα η κοινή γνώµη παρακολουθεί στα Βορίζια, τηλεοπτικά σε επανάληψη, όσα έγιναν στα Ζωνιανά πριν από 18 χρόνια. Οι εικόνες είναι σαρκαστικά ίδιες. Αστυνοµικοί ειδικών δυνάµεων επιδεικνύουν την εκ των υστέρων ετοιµότητα του µηχανισµού και προφασίζονται ότι επιβάλλουν την τάξη. ∆ηµοσιογράφοι και δηµοσιολόγοι επιχειρούν να εξηγήσουν τους ιδιαίτερους κανόνες που διέπουν την κρητική κοινωνία, ενώ η κυβέρνηση (όπως ακριβώς και το 2007) υπόσχεται ότι δεν θα αφήσει το έγκληµα να επικρατήσει. Υστερα ίσως από µερικά χρόνια κάποιος κοριός να καταγράψει τον αρχηγό της εγκληµατικής οργάνωσης να συνοµιλεί µε τον υπουργό ή τον πρόεδρο του ΟΠΕΚΕΠΕ για το πώς θα γίνει η µία ή η άλλη «δουλειά».

Οταν σε ένα χωριό της Κρήτης µαζεύονται 2.000 κάλυκες από Καλάσνικοφ δεν πρόκειται για καµιά βεντέτα. Απλώς η µαφία ξεκαθαρίζει τους λογαριασµούς της όπως στην περιοχή του Μεντεγίν ή της Τιχουάνα.

Η πιο ανησυχητική πλευρά δεν είναι η αστυνοµική. ∆εν είναι ούτε αυτή της διασύνδεσης της µαφίας µε την πολιτική. Είναι η προσπάθεια να µαφιοποιηθεί όλη η Κρήτη. Να αποδεχτεί τους κανόνες της µαφίας σαν να είναι η συνέχεια των παραδοσιακών στοιχείων που κάποτε αποτελούσαν την κρητική λεβεντιά και τη γοητευτική παράδοση. Προσπαθούν να κάνουν τους Κρητικούς ή συνένοχους ή λεβεντολαλάκες. Αυτό µπορούν να το λύσουν µόνο οι ίδιοι. Το κράτος όµως οφείλει να διαφυλάξει τον νόµο και τις ζωές.