*Στον πόλεμο των ιδεών είναι οι άνθρωποι που σκοτώνονται.
Stanislaw Jerzy Lec, 1906-1966, Πολωνός γνωμικογράφος
Η Ελπίδα ήταν οκτώ χρόνων. Γεννημένη στη πιο κρίσιμη εποχή. Ήταν η εποχή που η Ελλάδα αιμορραγούσε. Ήταν η εποχή που έφευγε ο Γερμανός κατακτητής αλλά, ερχόταν ένας άλλος. Πιο αιματηρός πιο αδυσώπητος ..Ο εμφύλιος! Έλληνες εναντίον Ελλήνων. Και ο πατέρας της, Έλληνας ήταν, μόνο που εκείνος ήταν ιδεολόγος. ..Πριν ένα χρόνο μπροστά στα αθώα μάτια της, της τον σκότωσαν.
Τον σκότωσε το φρόνημα και ο καταραμένος Λένιν.. Αυτό της είπε η μάνα της όταν την ρώτησε μια λέξη μόνο : «Γιατί; »..
Η Αργυρώ, η μάνα της Ελπίδας .:«Ας είναι καλά οι ιδέες που μας παίρνουν τους άντρες μας ,και μας αφήνουν χήρες στα μισοσκόταδα του πόνου…Στην κόρη βλέπω την θύελλα του πατέρα της ,και θαρρώ καλύτερη λύση δεν υπάρχει από το να την πάω στην χώρα ..Η Μαργαρώ ,είναι καλή ,δεν έχει παιδιά ,θα την αναθρέψει συνετά ,θα την παντρέψει με καλό και πλούσιο παιδί.. Ξέρει εκείνη τον τρόπο..Μορφώθηκε στης ζωής τα καταγώγια .. Μοναχά εσύ πρόσεχε τα αγόρια..θα γυρίσω σύντομα.»
Αυτά ήτανε τα λόγια της ,στην γειτόνισσα, όταν της άφησε τα δυο μικρά της αγόρια ,ίσαμε να γυρίσει.
Η Μαργαρώ .Η ζωή έπειτα από τόσα δεινά που της έδωσε, την αντάμειψε με τον Μιχάλη.! . Τον γνώρισε πριν τον πόλεμο του 40 σε ένα καμπαρέ της πόλης . ..Φερμένη από την Μικρά Ασία στα δυο της χρόνια ,η οικογένεια της δεν είχε καταφέρει να στηθεί στα πόδια της ακόμα.. Αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την χάρη που είχε στο χορό και να την κάνει τέχνη. Μα ο ατζέντης που βρήκε αλλά της υποσχέθηκε: «Τι την θες την τέχνη κοπέλα μου; Εδώ μιλάμε για χρήματα να ζήσεις και εσύ και η οικογένεια σου με αξιοπρέπεια ..Θα φύγετε από την τρώγλη ,θα νοικιάσετε ένα ωραίο διαμέρισμα στο κέντρο. Δεν βαρέθηκες την φτώχια ; σκέψου το!»
Και το σκέφτηκε .Είχε βαρεθεί την φτώχια που είχε αρπαχτεί επάνω τους σαν βδέλλα και δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Ξεκίνησε να χορεύει κάτω από πυκνούς καπνούς ,αδιάφορα βλέμματα και μεθυσμένους.! Καταγώι της πόλης το μοναδικό και όλοι οι άντρες περαστικοί και μη ήταν αναπόφευκτο να περάσουν από εκεί.. Έτυχε να μπει μέσα και ο Μιχάλης, αδερφός της Αργυρώς. Ήταν έμπορος λαδιού ,συνετός μετρημένος άνθρωπος ,έκανε μια αταξία και αυτός στην ζωή του.. Την μοναδική και την πιο κερδοφόρα .!Είδε την Μαργαρώ να χορεύει και του φάνηκε πως είδε την θεά Αφροδίτη .Ήταν ντυμένη με ένα άσπρο αραχνοΰφαντο φόρεμα ,τα μαλλιά της έπεφταν πλούσια στους ώμους της και τα γαλαζοπράσινα μάτια της έβγαζαν φωτιές ερωτισμού…Την ερωτεύτηκε! Καθώς ήταν άντρας που ήξερε να διεκδικεί ,πήγε στο καμαρίνι της την ίδια βραδιά και την ζήτησε σε γάμο.. Εκείνη θεώρησε πως έχει ένα τρελό απέναντι της ,μα σαν είδε την αποφασιστική ματιά του ,την σοβαρότητα του λόγου του ,δέχτηκε. Και της βγήκε σε καλό .Τον αγάπησε ,όπως αγαπάει ο θεός την φύση ,η άνοιξη τα δέντρα ,ο ήλιος το φεγγάρι. Δεν την ρώτησε ποτέ τίποτε για το καμπαρέ ,δεν της είπε ποτέ ένα κακό λόγο .Σημασία για εκείνον είχε που είχε δίπλα του την πιο όμορφη και καλή γυναίκα…Και εκείνη όμως τον αγάπησε ,τον φρόντιζε όπως φροντίζει η μάνα το νεογέννητο.. Οτι ήθελε ο Μιχάλης!! Δίπλα του στα πάντα. Μόνο ένα καημό είχαν, που δεν έκαναν παιδιά..Και καθώς τα χρόνια περνούσαν ο καημός γινότανε μεγαλύτερος…Μέχρι που η Αργυρώ, έχασε τον άντρα της, τον “κομμουνιστή”, τον “άθεο” γαμπρό του όπως έλεγε εκείνος , του ζήτησε βοήθεια να μεγαλώσει τα παιδιά της. Προσφέρθηκε με το να πάρει το κορίτσι μαζί του ..
«Αργυρώ μαζί μου θα έχει καλύτερη η ζωή η Ελπίδα. Τα αγόρια είναι αγόρια δεν έχουν φόβο θα βρουν το δρόμο τους..Μα η ελπίδα θέλει στήριξη..Ασε να την έχω κοντά μου και θα έρχεσαι και εσύ να την βλέπεις όποτε θες..Και όσο για χρήματα μην σκιάζεσαι εγώ θα σου δίνω..»
«Δεν λέω Μιχάλη ,καλύτερη ζωή θα έχει μαζί σου, μα παιδί μου είναι και θα μου λείπει.»
«Αργυρώ ,σκέψου μόνο το καλό της»..
Και έτσι η Ελπίδα στην ηλικία των οκτώ χρόνων βρέθηκε στην πόλη να μεγαλώνει με την θεία και τον θείο της που την αγαπούσαν σαν να ήταν δικό τους παιδί…Δεν της στέρησαν τίποτε τα είχε όλα .Αγάπη ,καλοσύνη ,συμπόνια μα πάνω από όλα μόρφωση ..Η μάνα της αντιδρούσε ,δεν ήθελε τα γράμματα ,τα φοβότανε .
«Μαργαρώ μην της φουσκώνεις τα μυαλά με τα γράμματα.. Έχει την πάστα του πατέρα της ..Θα μάθει πολλά και άμα μάθει πολλά θα αρχίσει να ψάχνει και άμα αρχίσει να ψάχνει θα βρίσκει..Το νιώθω ,είναι ανήσυχο πνεύμα από παιδί όλο ερωτήσεις ήταν.
«Έννοια σου Αργυρώ μου αλλά δεν είναι έτσι που τα λες.. Η Ελπίδα είναι προσγειωμένη κοπέλα ,δεν πετάνε τα μυαλά της.. Τα γράμματα θα την κάνουν ακόμα καλύτερη.. Εχε μου εμπιστοσύνη..»
«Σε εσένα έχω ,στα γράμματα δεν έχω.. Είδες και ο άντρας μου, συγχωρεμένος να ναι, διάβασε λέει Λένιν.. Και να τα χαΐρια του!! Στο χώμα εκείνος ,και εγώ με άδειο το κρεβάτι μου να μαραζιάζω στο πόνο της νύκτες»
«Μα δεν είναι απαραίτητο Αργυρώ μου όποιος διαβάζει να ασπάζεται τον Λένιν.. Η μόρφωση έχει πολλά επίπεδα..»
«Δεν ξερώ τι επίπεδα έχει και αν έχει εγώ που είμαι αγράμματη.. Ξέρω μοναχά ετούτο: Οι ιδεολογίες η που θα φτιάξουν τον κόσμο η που θα τον χαλάσουν.»
Η Ελπίδα θα μάθαινε τον Λένιν σαν πήγε στο Πανεπιστήμιο και γνώριζε τον Αλέξανδρο! Ίδιος της φάνηκε πως ήτανε σαν τον Πατέρα.. Ανήσυχο πνεύμα ,ασυγκράτητο ,ασυμβίβαστο !Τότε ξεπήδησε μέσα της μια φλόγα που λέγεται έρωτας Μα , μια άλλη φλόγα την έτρωγε! Να μάθει και γιατί θυσιάστηκε ο πατέρας της. Μαζί με τον Αλέξανδρο άρχισαν να μελετούν βιβλία,να αναζητούν την αλήθεια σε πλήθος συγγράμματα και τόμους …Λένιν ,μπολσεβικισμός ,προλεταριάτο..Αθεισμός βασισμένος σε επιχειρήματα και η ύπαρξη του ανθρώπου μπροστά σε όλα..
«Αλέξανδρε πως σου φαίνεται η ιδεολογία του ,άξιζε το θάνατο του πατέρα μου;»
«Ελπίδα δεν ξερώ αν το άξιζε ,αλλά στο βωμό του οποιοδήποτε ιδεολογικού ρεύματος έχουμε ανθρώπινες απώλειες. Αλλιώς πως θα στηριχτεί μια ιδέα ,πως θα καρπίσει ,πως θα απλωθεί στον κόσμο;»
«Στο όνομα της ιδέας χάνονται άνθρωποι όμως Αλέξανδρε;Γιατί;..»
«Γιατί έτσι εδραιώνονται!»
«Το βρίσκω λίγο παρανοϊκό να πολεμάς για μια ιδέα, που στο τέλος εκείνοι που την δημιούργησαν της κατατρώνε τα σπλάχνα ,την απογυμνώνουν και γλείφουν τα κοκάλα της..Δες τι γράφει εδώ..Στάλιν-Τσάρος !Τι διάφορα είχε ο Στάλιν από τον τσάρο ;Καμιά σχεδόν! Σάπησε ο ένας στην καρέκλα του αλλού.»
«Ελπίδα έτσι που το θέτεις δεν θα έχει νόημα να είναι κανείς ιδεολόγος..Εμείς φτιάχνουμε την ιδέα ,οι άνθρωποι,την ντύνουμε ,την ζεσταίνουμε και την δίνουμε στους άλλους..Αν οι άλλοι την δεχτούν μπορεί να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο ..Μπορεί όμως και προς το χειρότερο..Δεν φταίει η ιδέα .Φταίμε εμείς που την παρερμηνεύουμε.. Και ο πατέρας σου Ελπίδα χάθηκε εξαιτίας μια ιδέας αλλά όχι άδικα.. Έδειξε με το αίμα του πως ο κόσμος πρέπει να είναι ίσος .Για μια ισότητα έφυγε.. Αν το δεις έτσι θα ησυχάσει η ψυχή σου!»
«Αλέξανδρε ας ρίξουμε και εμείς όσο μπορούμε και όσο βαστάει η καρδιά μας την απόλυτη ιδέα..Την Αγάπη!»
«Μα την κύρηξε Ελπίδα ο Ιησούς !»
«Ναι μα οι άνθρωποι την ξέχασαν!!»
Η ελπίδα και ο Αλέξανδρος παντρεύτηκαν σε ένα μικρό παρεκκλήσι με λίγους καλεσμένους.! Έφυγαν για ανώτατες σπουδές στο εξωτερικό και οι δυο τους. .Κρατούσε πάντα σαν μαργαριτάρι πολύτιμο μέσα της, την αγάπη που της έδωσε η θεία της η Μαργαρώ ..Μια πόρνη στην δεκαετία του 1940..Πόσο άλλωστε ήταν πόρνη ,όταν αφιέρωσε όλη της την ζωή να δίνει απλόχερα παντού αγάπη. Η Ελπίδα κατέληξε συγγραφέας, συνέγραψε χιλιάδες βιβλία για εκείνες τις γυναίκες.. Τις πιο αγνές ,τις πιο καθαρές !!Βρήκε την ιδεολογία της μέσα από εκείνην .Δεν ήταν άλλη από την αγάπη.. Αυτή νικά ,αυτή κρατά τα σκήπτρα. Ο Αλέξανδρος καθηγητής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.. Δεν άλλαξαν τον κόσμο ,άλλαξαν τους εαυτούς τους προς το καλύτερο. Αν έστω και ένας του άκουσε, η τους διάβασε, ήταν μεγάλο κέρδος.
(ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)