ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: «Η πόρνη εν κλαθμώ ανεβόα Οικτίρμον». «Μη με τη σην δούλην παρίδης».

Ο Χριστός βρίσκεται κοντά στον αμαρτωλό άνθρωπο και είναι διαρκώς παρών στη ζωή κάθε ανθρώπου, που αποζητά την χάρη και το έλεός Του.    Αυτό το μήνυμα φέρνει σε μας η αμαρτωλή εκείνη γυναίκα, που κατάφερε ως «απεγνωσμένη δια τον βίον», να γκρεμίσει το κάστρο της αμαρτητικότητάς της, να προσεγγίσει το Χριστό και να του ζητήσει «εκ βαθέων» έλεος: «Εν κλαθμώ ανεβόα, μη με παρίδεις την δούλην Σου».
Αυτό τον πλούτο της ορθόδοξης παράδοσής μας, που είναι πολύτιμος και μοναδικός, καλούμαστε να αξιοποιούμε κάθε στιγμή στη ζωή μας, ιδιαίτερα αυτές τις  ημέρες της Μεγαλοβδομάδας, που είναι κατεξοχήν ημέρες περισυλλογής, αυτοεκτίμησης, κατάνυξης και αγάπης.
Η αίσθηση και η βίωση της μετάνοιας ως δύναμης με μεταμορφωτικό χαρακτήρα, αποτελεί το μονόδρομο που βγάζει από τα αδιέξοδα της απελπισίας, της απόγνωσης, ακόμα και του θανάτου.
Όταν όλες οι πόρτες του κόσμου και της ζωής κλείνουν ερμητικά μπροστά μας, η πόρτα του Θεού είναι πάντοτε ανοικτή και στην καρδιά του  Θεού υπάρχει χώρος για όλους μας, όλους τους αμαρτωλούς του κόσμου, που δεν έπαψε για το Θεό ούτε μια στιγμή, να είμαστε παιδιά του αγαπημένα. Η χαρά του Θεού είναι μεγάλη και ο ουρανός πανηγυρίζει «επί ενί μετανοούντι».
Κάτω από όποια αμαρτητική πίεση κι αν βρισκόμαστε, μη ξεχνούμε ότι δεν είμαστε μόνοι. Είναι μαζί μας ο Χριστός ως συμπάσχων, γιατί συμμερίζεται την οδύνη μας, κάποτε και τον εξευτελισμό μας. Ο Χριστός ξανασταυρώνεται για να ζήσουμε εμείς και να χαρούμε τη δική μας ανάσταση.
«Συνακολουθήσομεν Αυτόν εις την άνω Ιερουσαλήμ».
Είναι τιμή μας ότι «οι πόρνες και οι τελώνες προάγουσιν ημάς εις την Βασιλείαν των ουρανών».
Ο δρόμος της θυσίας είναι δύσκολος, ανηφορικός και δύσβατος.
Σε τούτη την πορεία καλούμαστε με καθαρή τη διάνοια, χωρίς καμιά σκοπιμότητα και καμιά δέσμευση, να συμπορευτούμε, να συσταυρωθούμε και να νεκρώσουμε το εγώ μας για να συζήσουμε με το Χριστό και προπάντων να ακούσουμε τη μεγάλη υπόσχεση του, «και  συνανηψώ υμάς εις την άνω Ιερουσαλήμ».
Με τη προσδοκία της Ανάστασης και της Λαμπρής, η αναστάσιμη, λαμπρινή και αιώνια ζωή μας ανήκει.