Του Γιάννη Αγγελάκη
Η προχθεσινή έκρηξη που συντάραξε τα Χανιά από την Κάντανο μέχρι το Καλαμάκι έως το Ακρωτήρι έγινε αισθητή από πολλές χιλιάδες Χανιώτες.
Ο εκκωφαντικός θόρυβος έκανε τους πολίτες να αναζητήσουν τι ακριβώς συνέβη. Πήραν τηλέφωνο την αστυνομία, πήραν τηλέφωνο την πυροσβεστική, αναζήτησαν πληροφορίες. Όμως, η απάντηση που δόθηκε ισοδυναμούσε με κοροϊδία. Όλα ήταν φυσιολογικά, και ο θόρυβος δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ο άνεμος που τον μετέφερε από το σημείο της έκρηξης, από κάπου πολύ μακριά μας…
Είμαστε ασφαλείς.
Ασφαλείς θα μπορούσαμε να είμαστε και στα Τέμπη αν είχε βρεθεί κάποιος άνθρωπος τα κρίσιμα λεπτά πριν το ατύχημα και είχε επέμβει ώστε να διασφαλίσει τις ανθρώπινες ζωές.
Αν υπήρχε αυτός ο άνθρωπος, η σωτήρια επέμβασή του οποίου δε θα λάμβανε καμίας αναγνώρισης, θα ήμασταν ασφαλείς. Οι ζωές μας θα συνεχίζονταν κανονικά δίχως να μαθαίναμε το οτιδήποτε πέρα από ίσως κάποια παράπονα επιβατών και κάποιας ανακοίνωσης των εργαζόμενων που κανείς δε θα έδινε ιδιαίτερη σημασία. Θα ήταν απλά άλλη μία μέρα στη χώρα που λέγεται Ελλάδα.
Προχθες λοιπόν ήταν άλλη μία μέρα στα Χανιά και κάτι έγινε πάνω από τον ουρανό μας. Ακούστηκε μία πάρα πολύ ισχυρή έκρηξη που συντάραξε κυριολεκτικά όλο τον νομό Χανίων. Δεν ξέρω τι συνέβη και αν υπήρξε κάποια σωτήρια παρέμβαση λίγο πριν κάποια καταστροφή.
Αυτό που ξέρω με βεβαιότητα είναι ότι κάτι συνέβη. Ότι ο θόρυβος ήταν τόσο εκκωφαντικός όσο ανεπαρκής ήταν και η εξήγηση που δόθηκε από το Λιμεναρχείο, κι όσο εκκωφαντική ήταν και η σιωπή των αρχών του τόπου που για ακόμη μία φορά επέλεξαν να μην δώσουν απαντήσεις στον Χανιώτικο λαό.
Δύο ημέρες πριν τις εκλογές, οι πολιτικοί κι αυτοί άκουσαν την έκρηξη, όπως όλοι οι Χανιώτες. Στις περιοδείες τους θα ένιωσαν κι αυτοί όπως όλοι οι υπόλοιποι τη γη να σείεεται. Οι πολίτες με τους οποίους θα μιλούσαν θα τους εξέφρασαν την απορία τους. Όμως αυτοί δεν αντέδρασαν. Κι αν αναζήτησαν να μάθουν τι έχει συμβεί, κι αν ζήτησαν εξηγήσεις, κι αν έμαθαν τι συνέβη, δεν ενημέρωσαν τους πολίτες όπως όφειλαν αλλά σιώπησαν.
Και συνέχισαν κανονικά τις περιοδείες τους σα να μην είχε συμβεί τίποτα. Σα να είναι φυσιολογικό να ακούς εκκωφαντικούς θορύβους που κάνουν σπίτια να τρέμουν από τη μία άκρη του νομού ως την άλλη.
Έτσι, στα Χανιά, χθες είχαμε στην πραγματικότητα δύο φαινόμενα εξίσου εκκωφαντικά.
Το ένα φαινόμενο ήταν ένας εκκωφανικός θόρυβος που προήλθε από μία ανεξήγητη έκρηξη. Το άλλο όμως φαινόμενο ήταν μία εκκωφαντική σιωπή που προήλθε από μία βαθιά και γνωστή εξάρτηση. Μία εξάρτηση που ακόμα και δύο ημέρες πριν τις εκλογές, οι πολιτικοί δε μπορούν να μιλήσουν για αυτή.
Καθώς θα βρεθούμε μπροστά από την κάλπη για να ψηφίσουμε, πριν ριξουμε την ψήφο μας, ας έχουμε στο μυαλό μας την έκρηξη πάνω από τον ουρανό των Χανίων που έμεινε για ακόμη μια φορά δίχως εξήγηση. Ας ακούσουμε τη σιωπή των αρχών.
Και αφού οι δικές μας αρχές δε μιλούν, ας λάβουμε υπόψη τα λόγια του George Washington, του Προέδρου των ΗΠΑ, κατά τον αποχαιρετιστήριο λόγο του το 1796.
Είχε πει:
Η ύπαρξη υπερμεγεθών στρατιωτικών εγκαταστάσεων είναι, υπό οποιαδήποτε κυβέρνηση, ένας κίνδυνος για την ελευθερία και θα πρέπει να θεωρούνται ιδιαίτερα μια απειλή για τις δημοκρατικές ελευθερίες
Ή αυτά που είπε σε ομιλία του ο Dwight Eisenhower to 1961:
Ως καλοί κυβερνήτες, θα πρέπει να προφυλαχθούμε απέναντι στην αύξηση της επιρροής της στρατιωτικής βιομηχανίας. Οι πιθανότητες της καταστροφικής ανόδου μίας εκτός ελέγχου εξουσίας είναι υπαρκτές και θα επιμείνουν. Δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε να θέσουν σε κίνδυνο τις ελευθερίες μας και τις δημοκρατικές διαδικασίες.
