Μεγάλη φωτιά εκδηλώθηκε στην περιοχή των Φαλασάρνων, στον δημοτικό χώρο εναπόθεσης πλαστικών απορριμμάτων προς ανακύκλωση στα Φαλάσαρνα, το πρωί της Κυριακής.

Στο σημείο έσπευσαν δύο οχήματα της πυροσβεστικής με τέσσερις άνδρες οι οποίοι κατάφεραν να τη θέσουν υπό έλεγχο, ωστόσο προκλήθηκαν σοβαρές ζημιές, ενώ κάηκε και ένας στύλος της ΔΕΗ.  Τα αίτια εκδήλωσης της φωτιάς ερευνά το ανακριτικό της Πυροσβεστικής.

Με αφορμή το συγκεκριμένο γεγονός η Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων με ανακοίνωσή της αναφέρεται σε αυτό που χαρακτηρίζει ως “‘περιβαλλοντικο εγκλημα” της καύσης πλαστικών.

Όπως σημειώνει:

“H φωτιά αυτή εντάσσεται σε μια μακρά αλυσίδα ανάλογων φαινομένων σε όλη τη χώρα, όπως  η καταστροφική πυρκαγιά σε εργοστάσιο ανακύκλωσης πλαστικών στη Μεταμόρφωση Αττικής, η πυρκαγιά τον Οκτώβρη του 2019 σε εργοστάσιο ανακύκλωσης στη Θεσσαλονίκη και άλλο παρόμοιο κέντρο τον Απρίλιο του 2019, το Δεκέμβρη στην Πάτρα, τον Γενάρη σε εργοστάσιο ανακύκλωσης πλαστικών στην Κόρινθο, τον Μάρτιο στη Λάρισα, τον Απρίλιο στο Μενίδι, τον Μάιο στον Ασπρόπυργο, την Εύβοια και τη Μάνδρα και τώρα στο νομό Χανίων!  Τα αποτελέσματα της έρευνας της Πυροσβεστικής όσον αφορά τις πυρκαγιές αυτές δεν έχουν γνωστοποιηθεί, αλλά δεν υπήρξε και κανένα επιπλέον μέτρο ή τρόπος αντιμετώπισης από τις κυβερνήσεις.

Να σημειωθεί επίσης ότι μετά την κακοκαιρία του 2019 που έπληξε τα Χανιά, παρατηρήθηκε ότι πολλοί πολίτες ,προχώρησαν σε ανεξέλεγκτη καύση απορριμμάτων που συσσωρεύτηκαν σε παραλίες και υπαίθριους χώρους. Ακόμα και τώρα γίνεται αυτό το περιβαλλοντικό έγκλημα, καθώς η έντονη  μυρωδιά της καύσης των πλαστικών προδίδει την παράνομη αυτή πράξη, της οποίας συχνά γινόμαστε μάρτυρες.

Η διαχείριση των απορριμμάτων ήταν από παλιά ένα καλά οργανωμένο και κερδοφόρο πεδίο, τα κέρδη του οποίου διεκδικούν ιδιωτικές εταιρείες αλλά κι εγκληματικές οργανώσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Καμόρα, η μαφία της Νάπολης η οποία αποκόμιζε τεράστια κέρδη από τη διαχείριση απορριμμάτων, μέσω ταφής, παράνομης απόρριψης σε φυσικά οικοσυστήματα και καύση απορριμμάτων, καθώς και τοξικών και ραδιενεργών αποβλήτων εγχώρια αλλά και εισαγωγής.

Μετά την απαγόρευση της Κίνας το 2018 για εισαγωγή απορριμμάτων προς ανακύκλωση, οι χώρες της Δυτικής  Ευρώπης καλούνται να βρουν λύση στο θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών τους και δυστυχώς δεν το έχουν καταφέρει με επιτυχία.

Σήμερα είναι ευρέως γνωστό ότι η καύση των πλαστικών αποτελεί περιβαλλοντικό έγκλημα.

Κατά την καύση πλαστικών παράγονται εξαιρετικά επικίνδυνες ουσίες, όπως οι διοξίνες (οι οποίες είναι από τις πιο δολοφονικές ουσίες στον πλανήτη), τα φουράνια, οι πολυαρωματικοί υδρογονάνθρακες, τα βαρέα μέταλλα και τα μικροσωματίδια PM 10 και PM 2,5. Έτσι, ρυπαίνεται η ατμόσφαιρα και μετά το έδαφος, τα φυτά, τα νερά και τα τρόφιμα και κατ’επέκταση, μέσω της τροφικής αλυσίδας  οι υπόλοιποι ζωικοί οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του ανθρώπου. Το αποτέλεσμα είναι η μείωση της ποιότητας ζωής λόγω ατμοσφαιρικού νέφους και οι αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία, όπως  η αύξηση καρκίνων και θανάτων. Οποιαδήποτε ανθρώπινη παρέμβαση στο οικοσύστημα προκαλεί αλλαγή στην ολική ισορροπία, γι’ αυτό  ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε μέρος μια ευρύτερης αλυσίδας που όλα τα μέλη της χρειάζεται να συνεργάζονται αρμονικά.

Με αφορμή λοιπόν το χθεσινό γεγονός, η Οικολογική πρωτοβουλία Χανίων αντιτάσσεται σε τέτοια φαινόμενα και  καλεί τους πολίτες να ευαισθητοποιηθούν σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα  και φυσικά τους αρμόδιους φορείς να αναλάβουν ευθύνη και να μην αφήσουν να επαναληφθούν παρόμοια περιστατικά, που θέτουν την υγεία όλων και το περιβάλλον σε κίνδυνο. Είναι επιτακτικό, να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση ,ώστε  να δοθεί προτεραιότητα στην πρόληψη της επιβάρυνσης της  ατμόσφαιρας, άρα και της υγείας των πολιτών και να αυξηθεί το πράσινο και τα δέντρα, που απορροφούν τα μικροσωματίδια, ώστε να αντιμετωπιστεί το ήδη υπάρχον πρόβλημα.

Εξίσου σημαντικό, είναι να προχωρήσουμε σε εκσυγχρονισμό της ανακύκλωσης ,με συνεργασία με τους πολίτες και σε ενίσχυση των διαδικασιών  ανακύκλωσης, διαλογής στην πηγή, κομποστοποίησης, επαναχρησιμοποίησης κ.λπ.

Τέλος , η κοινωνία πρέπει να στραφεί σε πιο αειφόρες, καθαρές μεθόδους επεξεργασίας των πλαστικών, αλλά και σε μείωση χρήσης τους (ιδιαίτερα των πλαστικών μιας χρήσης που καταργούνται από το 2021 με απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου), φυσικά μέσω παρεμβάσεων στην παραγωγή από τις εκάστοτε βιομηχανίες, καθώς και υιοθέτηση χρήσης νέων πιο αειφόρων  υλικών.