Δηλαδή περνούν στους ληστές που μεθοδικά δημιούργησαν το δήθεν χρέος.
Σταματείστε πια την κατρακύλα!
Σταματείστε το ξεπούλημα αυτής της χώρας!
Περνά, πέρασε σε ξένα χέρια!
Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα για κάποιες μέρες ακόμα εξουσίας να διαμελίζετε αυτή τη χώρα;
Δεν σας ανήκει! Δεν είναι ιδιοκτησία σας. Δεν την πονάτε;
Δεν σας ανήκει! Θα πρέπει να περάσετε από Δικαστήριο! Και αν στο Γουδί οδηγήθηκαν αυτοί που θεωρητικά ήταν ένοχοι για την καταστροφή της Μικράς Ασίας εσείς πού πρέπει να οδηγηθείτε; Οι εκτάσεις του Δημοσίου οι θάλασσές μας, τα βουνά μας οι πεδιάδες μας περνούν στους λήσταρχους, στους ξένους.
Δεν ντρεπόμαστε; Δεν έχετε καμμιά ενοχή για το έγκλημα που εσείς ολοκληρώνετε; Μόνο για τους προηγούμενους ξέρετε να λέτε;
Οι Δήμαρχοι αν δεν προβούν στις ενέργειες αυτές που θα μπορούν να περισώσουν την γη μας θα κριθούν και αυτοί ένοχοι.
Να φωνάξουν οι Δήμαρχοι με τα Δημοτικά συμβούλια τους, τους μελετητές και να δεσμεύσουν τις εκτάσεις. Ούτως ώστε ν’ ανήκουν στους Δήμους και όχι στο Δημόσιο. Γιατί το Δημόσιο πλειστηριάσθηκε και ανήκει πλέον στους δημιουργούς αυτής της κρίσης στους «αγαπητούς μας εταίρους».
Τι ντροπή, τι εξευτελισμός! Για κάποια χρήματα, για κάποια ταξίδια για κάποια λούσα για κάποια πολυτελή ξενοδοχεία για κάποιες δεξιώσεις για κάποιες υποκλίσεις να «δίνετε» την χώρα μας.
Ο εξευτελισμός σας είναι τέλειος!
Αντί να δώσετε εργασία στους νέους μας, δυνατότητα να δημιουργήσουν, να μείνουν στη χώρα μας αντί να μεταναστεύουν. Να δημιουργήσουν, αντί να πεθαίνουν! Να πάρομε τη γη ξανά στα χέρια μας. Να παράγομε, να ξαναγίνομε αυτοσυντήρηροι!
Αλήθεια, γιατί δεν νοικιάζουν αντί χαμηλού ενοικίου τις δημόσιες εκτάσεις σε συλλογικότητες; Όπου ομάδες νέων, γεωπόνων, κτηνίατρων, εργατών, μηχανικών, θα παράγουν με ιδία εργασία, θα σηντηρούνται απ’ τη γη και θα μοιράζονται τα έσοδα; Μία μεγάλη έκταση σε κάθε συλλογικότητα. Όπου θα έχουν μέλισσες και κάποιοι απ’ το σύνολο αυτό θα είναι μελισσοκόμοι. Θα έχουν εκτάσεις με ζώα, θα εναλλάσουν τις ώρες τους με νέους που θ’ ασχοληθούν με την κτηνοτροφία. Θα καλλιεργούν, με βιολογικό τρόπο. Θα παράγουν προϊόντα. Θα έχουν ένα κατάλογο πελατών που θα προτιμούν ν’ αγοράζουν προϊόντα με αυτόν τον τρόπο παραγωγής προϊόντων. Ό,τι γνωρίζουν απ’ τους γονείς τους απ’ τους παππούδες τους. Τυριά σπιτικά, λαδοτύρια, μυζήθρες και γραβιέρες φτιαγμένα με παραδοσιακό τρόπο. Κρέατα από ζώα που θα τρέφονται με τον παραδοσιακό τρόπο. Να τα προμηθεύουν οι ίδιοι στους πελάτες τους. Τα κορίτσια που θα είναι στην συλλογικότητα θα δουλεύουν το ίδιο δίπλα στους άντρες. Σα χωράφια! Αλλά και στις κατοικίες τους εκεί. Οι μηχανικοί θα φτιάξουν ένα κατάστημα όπου θα πουλούν μαρμελάδες σπιτικές, γλυκά κουταλιού, τραχανάδες, χυλοπίτες, τουρσιά. Μπορούν ν’ ανοίξουν και μια υπαίθρια ταβέρνα. Τραπεζάκια κάτω απ’ τα δέντρα, δίπλα στα νερά όπου θα προσφέρονται αγνά φαγητά που θα φτιάχνουν οι ίδιοι με τα αγνά προϊόντα που θα παράγουν.
Από αυτές τις δραστηριότητες θα έχουν το φαγητό τους και τα χρήματα που θα βγάζουν από τις πωλήσεις των προϊόντων, θα τα μοιράζονται εξίσου. Δεν θα υπάρχουν αφεντικά. Θα είναι όλοι το ίδιο.
Το βράδυ θα μαζεύονται όλοι και θα κουβεντιάζουν και θα προγραμματίζουν. Θα μπορούν να κάνουν πολλά. Να ξαναβάλουν μπρος τους αργαλειούς. Να ξαναφαίνουν χειροποίητα υφαντά, να φτιάχνουν πάλι μεταξωτά από μεταξοσκώληκα.
Σ’ αυτές τις συλλογικότητες θα διαλέγει ο κάθε νέος το είδος που θα ασχοληθεί. Αν υπάρξουν αρκετές τέτοιες συλλογικότητες, μορφωμένοι και αμόρφωτοι νέοι μας θα βρουν ενδιαφέρον στην ζωή τους ξανά, θα ζουν, θα παράγουν, θα κρατούν την γη στα χέρια τους. Θα προσφέρουν στη ζωή αυτής της όμορφης χώρας που μας την κλέβουν.
Έχω να γράψω πολλές ιδέες πάνω στο θέμα της συλλογικότητας. Σ’ άλλο κείμενο θα γράψομε πώς θα γλιτώσομε απ’ τους δανειστές, πώς θα σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας. Όχι ζωή με προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ο θάνατός μας.
Ρέα Τουτουτζή