Η Ουκρανία, δεν υπάρχει αμφιβολία, έχει πρόβλημα με τον νεοναζισμό. Υπάρχουν ιστορικοί παράγοντες, ο παράγοντας ΗΠΑ που συντέλεσε στην ενδυνάμωση του φαινομένου, η πρόσφατη ιστορία. Πριν τον πόλεμο υπήρχε μια μικρή αλλά σημαντική μερίδα του πληθυσμού που ήταν νεοναζιστές. Δεν είναι ανάγκη οι νεοναζιστές να λαμβάνουν μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό που λάμβαναν, λ.χ. στην Ελλάδα.
Στις τελευταίες εκλογές κανένα ακροδεξιό κόμμα δεν εισήλθε στην Ουκρανική Βουλή. Όμως η διαφορά με την Ελλάδα είναι ότι μετά τα γεγονότα του Μαϊντάν πολλοί από αυτούς έχουν αναλάβει θέσεις στον κρατικό κορμό, ενώ η δράση τους έχει “ξεπλυθεί” ως αναγκαια και ενίοτε ηρωική στα πλαίσια του αγώνα ενάντια στη Ρωσία. Τα κυρίαρχα κόμματα εφαρμόζουν πλέον τις ακροδεξιές πολιτικές και δείχνουν μία απεριορίστη ανοχή στη νεοναζιστική δράση και παρουσία.
Το πρόβλημα επίσης και αυτό που διαχωρίζει την κατάσταση στην Ουκρανία σε σχέση με την Ελλάδα είναι ότι οι Ουκρανοί νεοναζί έχουν εμπειρία κινηματική και μάλιστα με επιτυχία, όπως έδειξε ο σημαντικός ρόλος που έπαιξαν στην εξέγερση του Μαϊντάν. Αλλά και μετα την εξέγερση συνέχισαν να παίζουν σημαντικό ρόλο. Τα τελευταία χρόνια, έχουν και εμπειρία πολέμου. Ένα τμήμα τους εκπαιδεύτηκε από τις δυνάμεις των ΗΠΑ, χρηματοδοτήθηκε από τους ολιγάρχες της Ουκρανίας και τους δόθηκαν όπλα.
Και με τους δυτικούς να ρίχνουν ξύλα στη φωτιά, τον πόλεμο να κρατά, με τη Ρωσία να ισοπεδώνει την Ουκρανία και να καταστρέφει τις ζωές των πολιτών, με τους πρόσφυγες να φτάνουν τα εκατομμύρια, γυναίκες κυρίως και παιδιά (πόσες από αυτές θα καταλήξουν θύματα των κυκλωμάτων trafficking;) το μίσος του Ουκρανικού λαού προς τους Ρώσους φουντώνει. Το μίσος και ο θάνατος είναι που τρέφει τον φασισμό και ο πόλεμος έχει μπόλικες ποσότητες από αυτές τις ουσίες…
Η Ουκρανία θα πρέπει να προχωρήσει σε επώδυνους συμβιβασμούς μετά τον πόλεμο και δε θα προκαλέσει καμία έκπληξη αν η κυβέρνηση Ζελένσκι δεν αντέξει την πίεση. Μια νέα εξέγερση μπορεί να οδηγήσει στην έλευση στην εξουσία ακροδεξιών και ναζί που θα έχουν αναγνωριστεί ως ήρωες στο πεδίο του πολέμου.
Έτσι, ως αυτοεκπληρουμενη προφητεία, ο λόγος Πούτιν περί ναζιστικού κράτους της Ουκρανίας και ανάγκης αποναζιστικοποίησης θα έχει γίνει πραγματικότητα. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι τώρα η Ουκρανία είναι ένα ναζιστικό κράτος. Ο πόλεμος μετατρέπει την προφητεία σε πραγματικότητα.
Οι ναζί εξοπλίζονται και εκπαιδεύονται, αναγνωρίζονται οι πρόγονοί τους ως ήρωες, αλλά στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι Ουκρανοί δεν είναι φασίστες όπως και στο Αφγανιστάν η συντριπτική πλειοψηφία των Αφγανών δεν ήταν Ταλιμπάν. Αυτό ομως δεν απέτρεψε τους Ταλιμπάν από το να πάρουν την εξουσία στα χέρια και να κυβερνούν πλέον την χώρα.
Ας ελπίσουμε ότι δε θα δούμε κάτι παρομοιο να συμβαίνει στην Ουκρανία γιατί μια τέτοια εξέλιξη θα είναι ένα τεράστιο έγκλημα, πρώτα και κύρια εις βάρος του Ουκρανικού λαού και της Ουκρανίας, μετά όμως και για την Ευρώπη και για τον κόσμο. Θύτες σε αυτό το έγκλημα θα είναι οι “προστάτες” της Ουκρανίας οι ΗΠΑ, και η Ευρώπη αλλά εξίσου αν όχι και περισσότερο και η Ρωσία.
Μην έχει κανείς καμιά αμφιβολία, ο πόλεμος αυτός δεν είναι απελευθερωτικός. Δε γίνεται για την αποστρατιωτικοίηση ή την αποναζιστικοποίηση, γίνεται για τον έλεγχο στρατηγικών περιοχών για τα συμφέροντα της Ρωσίας. Δεν είναι ένας “δίκαιος” πόλεμος. Ειναι ιμπεριαλιστικός.
Όπως λέει και ένα παλιο σύνθημα:
«Οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν»
Αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία. Με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν…