Συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ γίνεται τη Δευτέρα στην Αθήνα, με συμμετοχή 80 και πλέον βουλευτών από κράτη – μέλη. Ερχεται ως ακόμα ένας κρίκος στην αλυσίδα της εμπλοκής της χώρας στους πολέμους που σπέρνουν ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ σε ολόκληρο τον πλανήτη, ενώ ταυτόχρονα επιβεβαιώνει τον ρόλο της Ελλάδας ως ευρωατλαντικού προμαχώνα στην υλοποίηση επικίνδυνων σχεδιασμών.
Εξάλλου, εκτός των άλλων, το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει και «περιήγηση» στη βάση της Σούδας, που έχει εξελιχθεί σε βασικό πυλώνα για την υλοποίηση των επικίνδυνων ΝΑΤΟικών σχεδίων σε Ουκρανία και Μ. Ανατολή.
Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ (NATO PA) ιδρύθηκε το 1955 και απαρτίζεται από 281 βουλευτές των 32 χωρών – μελών. Κοινοβούλια χωρών μη μελών της Συμμαχίας μετέχουν στις δραστηριότητες της Συνέλευσης υπό καθεστώς α) συνδεδεμένου μέλους (11 κράτη), β) κοινοβουλευτικού παρατηρητή (7), συν 4 χώρες της Μεσογείου υπό καθεστώς συνδεδεμένου μέλους.
Επισήμως σκοπό έχει «την προαγωγή του δια-κοινοβουλευτικού διαλόγου για θέματα ασφάλειας, την ενδυνάμωση του διατλαντικού δεσμού και της αλληλεγγύης μεταξύ των εθνικών Κοινοβουλίων, καθώς και την προώθηση των στόχων της Συμμαχίας, όπως η συνεργασία των χωρών – μελών της σε διάφορους τομείς (στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό)», ενώ στο πλαίσιο των Επιτροπών συζητούνται και υιοθετούνται εκθέσεις, καθώς και συστάσεις πολιτικής.
Προεργασία σε Λισαβόνα και Βαρσοβία
Στη συνεδρίαση της Αθήνας οι μετέχοντες προσέρχονται με την προεργασία που υπήρξε ήδη από τις 16 – 17/9, οπότε στη Βαρσοβία έγινε «σεμινάριο» πάνω στη «ρωσική επιθετικότητα».
Τονίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι «η Ρωσία και ο πόλεμός της κατά της Ουκρανίας παραμένουν η κορυφαία απειλή για την πολωνική κυβέρνηση καθώς και το ΝΑΤΟ». Σε αυτό το πνεύμα, αρκετοί ομιλητές στο «σεμινάριο» τόνισαν την «επείγουσα ανάγκη να ενισχυθεί η βοήθεια προς την Ουκρανία για να αμυνθεί στις επιθέσεις της Ρωσίας» καθώς «ο επερχόμενος χειμώνας θα αποδειχθεί ιδιαίτερα απαιτητικός και δυνητικά αποφασιστικός, δεδομένων των συνεχιζόμενων επιθέσεων της Ρωσίας σε μη στρατιωτικές υποδομές, συμπεριλαμβανομένων των ενεργειακών δικτύων της Ουκρανίας».
Μάλιστα, η Solomiia Bobrovska, αναπλ. επικεφαλής της ουκρανικής αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ, προέτρεψε τις συμμαχικές κυβερνήσεις να εγκρίνουν την επέκταση των ορίων βεληνεκούς στους πυραύλους που προμηθεύουν στο Κίεβο κατά της Ρωσίας. «Η ένταση των επιθέσεων στην Ουκρανία καθιστά αυτό το αίτημα πιο επείγον (…) Ο Ιούλιος και ο Αύγουστος ήταν οι πιο θανατηφόροι μήνες μέχρι στιγμής στην Ουκρανία (και) αυτή η κατάσταση πρέπει να αντιστραφεί», είπε.
Προηγήθηκε τον Ιούλη μάζωξη κοινοβουλευτικών της Συνέλευσης στη Λισαβόνα με αντικείμενο «τις ολοένα και πιο διασυνδεδεμένες απειλές και προκλήσεις για την ασφάλεια κατά μήκος της ανατολικής και νότιας πλευράς» του ΝΑΤΟ. «Ο συνεχιζόμενος επιθετικός πόλεμος του Κρεμλίνου κατά της Ουκρανίας, καθώς και η επίμονη αστάθεια στις νότιες γειτονιές του ΝΑΤΟ, την οποία η Ρωσία σκόπιμα έχει επιδεινώσει μέσω σειράς αποσταθεροποιητικών ενεργειών, υπογραμμίζουν τόσο την πολυπλοκότητα αυτών των απειλών όσο και τους δεσμούς μεταξύ τους», είπαν.
Εξάλλου, σε ειδική ενότητα για τις «Προκλήσεις που προέρχονται από τη νότια πλευρά», ανέλυσαν τις «προκλήσεις σε όλη τη νότια πλευρά που κυμαίνονται από συμβατικές συγκρούσεις έως υβριδικές απειλές και κινδύνους για την ανθρώπινη ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένων της μετανάστευσης και της επισιτιστικής ανασφάλειας. Αυτές οι προκλήσεις απειλούν τη σταθερότητα και την ασφάλεια της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και της περιοχής του Σαχέλ, καθώς και του διεθνούς συστήματος συνολικά.
Η πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει επιδεινώσει περαιτέρω την αστάθεια και την ανασφάλεια στη νότια πλευρά του ΝΑΤΟ», ειπώθηκε χαρακτηριστικά, ενώ εξαπολύθηκαν κατηγορίες κατά της Μόσχας ότι «τα τελευταία δύο χρόνια, η Ρωσία εκμεταλλεύτηκε συστηματικά αυτά τα τρωτά σημεία, εκμεταλλευόμενη τους δεσμούς με κρατικούς και υποκρατικούς παράγοντες σε όλη τη Μέση Ανατολή και Αφρική για να συντηρήσει τον πόλεμό της στην Ευρώπη, ενώ υπονομεύει τα δυτικά συμφέροντα για περιφερειακή σταθερότητα».
Προστέθηκε επίσης ότι «οι σχέσεις της Ρωσίας με αυτές τις χώρες, της επιτρέπουν να παρακάμψει τις δυτικές κυρώσεις, να αποκτήσει στρατιωτικό εξοπλισμό και να προμηθεύεται κρίσιμα, ακατέργαστα ορυκτά και άλλους πολύτιμους πόρους που απαιτούνται για την πολεμική της οικονομία».
Το σχέδιο «Belt and Road» και μια αποκαλυπτική έκθεση
Στη μάζωξη της Λισαβόνας μπήκε εξάλλου θέμα ότι «η Δύση δεν έχει εμπλακεί επαρκώς σε αυτές τις περιοχές, αφήνοντας ένα κενό που έχει καλυφθεί εν μέρει από την Κίνα και τη Ρωσία».
Σημειώνοντας ότι η Ρωσία «εστιάζει κυρίως στη στρατιωτική εμπλοκή στην περιοχή και αξιοποιεί τους ιστορικούς της δεσμούς προμηθεύοντας εξοπλισμό της σοβιετικής εποχής σε αφρικανικά έθνη», επισημάνθηκε ότι «η Κίνα έχει μια πιο ρεαλιστική και συναλλακτική προσέγγιση στην περιοχή, που βασίζεται στην οικονομική μόχλευση και όχι στη στρατιωτική ισχύ.
Στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή, η Κίνα ενισχύει τις οικονομικές εξαρτήσεις και τη διαπραγματευτική της δύναμη μέσω της Πρωτοβουλίας Belt and Road (BRI) και των στρατηγικών επενδύσεων υποδομής που πραγματοποιεί μέσω αυτού του προγράμματος». Υπογραμμίστηκε, ωστόσο, ότι «η αυξανόμενη ναυτική παρουσία της Κίνας κατά μήκος της νότιας πλευράς είναι επίσης βαθιά ανησυχητική και οι Σύμμαχοι θα πρέπει να συνεχίσουν να παρακολουθούν τις ναυτικές φιλοδοξίες της Κίνας στην περιοχή».
Πέρα από τα συμπεράσματα Λισαβόνας και Βαρσοβίας, στον φάκελο της Αθήνας μπαίνει και σχέδιο έκθεσης με τίτλο «Ο αποσταθεροποιητικός ρόλος της Ρωσίας στη Νότια γειτονία του ΝΑΤΟ». Φιλοδοξία των συντακτών της να υιοθετηθεί ως έκθεση και να αναβαθμιστεί σε «σύσταση πολιτικής». Στα βασικά της σημεία γράφει:
«Η επιθυμία του Πούτιν για επιρροή στην ευρύτερη Μέση Ανατολή σήμερα διαμορφώνεται ανοιχτά από τη φιλοδοξία να μειώσει την παρουσία και τη μόχλευση των ΗΠΑ και των δυτικών συμμάχων τους. Ο Πούτιν πιστεύει ότι η επίτευξη αυτού, εξ ορισμού, ενισχύει τη γεωπολιτική θέση της Ρωσίας».
«Η Μόσχα έχει αναπτύξει μια ποικιλία μέσων για να το επιτύχει αυτό, συμπεριλαμβανομένων ευέλικτων και καιροσκοπικών δεσμών διπλωματίας, Ενέργειας και πώλησης όπλων όπου είναι δυνατόν, και της άμεσης ενίσχυσης της στρατιωτικής παρουσίας της Ρωσίας στην περιοχή».
«Αυτό έχει σημαντικές συνέπειες για την ασφάλεια σε όλη τη Νότια γειτονία του ΝΑΤΟ και αποτελεί θέμα αυξανόμενης ανησυχίας εντός της Συμμαχίας, η οποία πρέπει να εδραιώσει την αποτρεπτική και αμυντική της στάση με προσέγγιση 360 μοιρών – με άλλα λόγια, η συμμαχική αποτροπή δεν αφορά μόνο τον άξονα Ανατολής – Δύσης, αλλά και αυτόν Βορρά – Νότου».
Στη συνέχεια η Μόσχα κατηγορείται ότι μετά τα γεγονότα της 7/10/23 εξέφρασε «υποστήριξη για το παλαιστινιακό κράτος», ενώ, ταυτόχρονα, πάνω στις ανάγκες της στο ουκρανικό μέτωπο, «στράφηκε στην Τεχεράνη αναζητώντας την τόσο αναγκαία στρατιωτική και διπλωματική υποστήριξη». «Πράγματι, το Κρεμλίνο έχει πλέον ξεκάθαρα επιλέξει να εμβαθύνει τους δεσμούς ασφαλείας με τον μεγαλύτερο περιφερειακό αντίπαλο του Ισραήλ, την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, η οποία υποστηρίζει ενεργά τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ, το κίνημα των Χούθι και άλλες ένοπλες ομάδες που βλέπουν τους εαυτούς τους σε μόνιμη αντιπαράθεση με το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και τη Δύση γενικότερα».
Σε αυτό το πλαίσιο οι ΝΑΤΟικοί επαναλαμβάνουν ότι «προτεραιότητα της Ρωσίας είναι να αποσταθεροποιήσει τη διεθνή τάξη και ο πόλεμος στη Γάζα έδωσε στον Πούτιν άλλη μια ευκαιρία να παίξει αυτό το χαρτί με κάποιο αποτέλεσμα. Η βία της σύγκρουσης και η πόλωση έχουν αποσπάσει την προσοχή από τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, ενώ έλκει τα ναυτικά μέσα των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο». Βάζουν εξάλλου θέμα μήπως η Ρωσία ενισχύσει τη Χεζμπολάχ με εξελιγμένο εξοπλισμό για ηλεκτρονικό πόλεμο.
Επίσης, τονίζεται ότι «οι αυξανόμενοι δεσμοί της Ρωσίας με το Ιράν συνδέουν άμεσα τη νότια και την ανατολική πλευρά της Συμμαχίας. Απαιτείται μια προληπτική στρατηγική για την αντιμετώπιση αυτής της αυξανόμενης απειλής που, μεταξύ άλλων, είχε ως αποτέλεσμα την εισαγωγή ιρανικών όπλων και συμβούλων απευθείας σε ένα ευρωπαϊκό θέατρο πολέμου» (ουκρανικό). Προτείνεται μεταξύ άλλων οι «συμμαχικές κυβερνήσεις» «να εμπλακούν πιο ενεργά με την ιρανική αντιπολίτευση όπου και όταν μπορούν για να ενισχύσουν την ιδέα ότι υπάρχει μια εναλλακτική λύση στο δεσποτικό καθεστώς που κυβερνά τώρα αυτή τη χώρα».
Ο ρόλος της Τουρκίας και η Ελλάδα
Δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι στο σχέδιο Εκθεσης των ΝΑΤΟικών επαινείται η Τουρκία πως «έχει παίξει βασικό ρόλο στην αποτροπή των επεκτατικών φιλοδοξιών της Ρωσίας στην περιοχή. Η απόφασή της να κλείσει τα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων στα ρωσικά πολεμικά πλοία (…) ήταν ιδιαίτερα σημαντική από αυτή την άποψη και είχε επιπτώσεις όχι μόνο στη Μαύρη Θάλασσα αλλά και σε ολόκληρη τη Μεσόγειο». Επίσης, «ο Πούτιν είναι υποχρεωμένος να αναγνωρίσει ότι ΗΠΑ και Τουρκία έχουν σημαντικές δυνάμεις στην περιοχή που του επιβάλλουν όρια στο τι μπορεί να κάνει».
Σε άλλο σημείο τονίζεται, εξάλλου, ότι καθώς η Τουρκία έκλεισε τα Στενά, ουσιαστικά «εγκλώβισε τον ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας σε αυτά τα ύδατα. Αυτό περιέπλεξε τη ρωσική ναυτιλιακή επιμελητεία στη Μεσόγειο, αλλά οπωσδήποτε δεν κατέστειλε τις μακροπρόθεσμες φιλοδοξίες της. Οι ρωσικές δυνάμεις συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τη στρατιωτική τους παρουσία στη Συρία για να ενισχύσουν τις δραστηριότητες συλλογής πληροφοριών, να παρακολουθούν τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο και το περίπλοκο διπλωματικό παιχνίδι της περιοχής σε μια στιγμή αυξανόμενης έντασης και ρευστότητας».
Τέλος, στα «Συμπεράσματα» του σχεδίου τονίζεται ότι η Τουρκία έχει «ιστορικούς δεσμούς» στην περιοχή, ωστόσο επισημαίνεται και «ο πολύ σημαντικός ρόλος που διαδραματίζουν» όλα τα κράτη – μέλη στην περιοχή «στην υπεράσπιση όλων των Συμμάχων από απειλές που προέρχονται από εκεί», τη ζώνη της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής: «Τουρκία, Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία και Πορτογαλία συμβάλλουν στη συλλογική ασφάλεια μέσω των προσπαθειών τους να σταθεροποιήσουν την περιοχή, να αποτρέψουν την επιθετικότητα και να εργαστούν με τους νότιους εταίρους και γείτονες για την αντιμετώπιση κρίσιμων προκλήσεων ανάπτυξης, μετανάστευσης και ασφάλειας».
Λόγια για να κάνουν το μαύρο άσπρο και να κρύψουν την ουσία: Την εμπλοκή σε επικίνδυνα σχέδια που ανάβουν το φιτίλι σε ολόκληρη την περιοχή, με τα παιδιά του ελληνικού λαού να στέλνονται σε αποστολές χιλιάδες μίλια μακριά από τα σύνορα, από τη Λιβύη ως την Ερυθρά Θάλασσα, με φρεγάτες, αεροσκάφη και πυροβολαρχίες, βορά στις συγκρούσεις του κεφαλαίου για τα μερίδια της καπιταλιστικής λείας.
Το πρόγραμμα της επίσκεψης στα Χανιά
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι βουλευτές θα φτάσουν στα Χανιά το βράδυ της Δευτέρας 14 Οκτωβρίου, αμέσως μετά τη συμμετοχή τους σε συνεδρίαση της Συνέλευσης που θα πραγματοποιηθεί στη Βουλή.
Το πρωί της Τρίτης 15 Οκτωβρίου, οι βουλευτές θα μεταβούν στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) στο Μαράθι Ακρωτηρίου. Εκεί, θα ενημερωθούν για τις δραστηριότητες και τις δυνατότητες του ΚΕΝΑΠ, της αμερικανονατοϊκής ναυτικής βάσης και του Κέντρου Αριστείας Ενοποιημένης Αντιαεροπορικής και Αντιπυραυλικής Άμυνας. Επιπλέον, θα πραγματοποιήσουν ξενάγηση στις εγκαταστάσεις της βάσης των ΗΠΑ.
Η επίσκεψη θα ολοκληρωθεί την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου με μια ενημερωτική εκδήλωση στο Μεγάλο Αρσενάλι (ΚΑΜ), όπου θα συζητηθούν θέματα που αφορούν την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας. Στη συνέχεια, οι βουλευτές θα επισκεφθούν το Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων.
Διαδηλώσεις στα Χανιά
Υπενθυμίζουμε ότι λόγω και της επίσκεψης των μελών της Συνέλευσης του ΝΑΤΟ στα Χανιά η Επιτροπή Ειρήνης Χανίων θα πραγματοποιήσει τη Δευτέρα 14 Οκτώβρη στις 19:30, σύσκεψη μαζικών φορέων στο Εργατικό Κέντρο Χανίων με θέμα: «Ο ρόλος της Βάσης της Σούδας» ενώ την Τρίτη 15 Οκτώβρη στις 19:00 στην Αγορά, θα πραγματοποιηθεί συλλαλητήριο ενάντια στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ. με συμμετοχή πλειάδας φορέων και οργανώσεων
agonaskritis.gr