Νοσταλγία;
Ονειρεύτηκα (ή φαντάστηκα, το ίδιο είναι σε μένα) ότι κλήθηκα να δικαστώ για ένα αποτρόπαιο έγκλημα, την νοσταλγία. Οι αποδείξεις ενάντιά μου ήταν σημαντικές. Είδε, λέει, τυχαία το εθνικό μου φρόνιμα, οτι είμαι ‘Ελληνας κάποιος πολιτικός και έγινε αυτεπάγγελτα δίωξη.
Και έτσι λοιπόν έπρεπε να απολογηθώ επειδή κοιτάζω υπέρ της ¨Ελλάδος και δεν συμβαδίζω με το παρόν…! ακούστε πράγματα τώρα………..!!
Εξήγησα στους δικαστές, ότι με βελτιώνει που σκέπτομαι Ελληνικά ακόμα . Επειδή γράφω ό,τι σκέφτομαι και επειδή πάντα διορθώνω ό,τι γράφω, στην ουσία διορθώνω καταρχήν τις σκέψεις μου και κατ’ επέκταση τον τρόπο σκέψης μου, αφού σπάνια επαναλαμβάνω τα ίδια λάθη.
Αν μπορώ να κατηγορηθώ για κάτι, δήλωσα με έμφαση κλείνοντας, είναι η έλλειψη ανοχής και υποταγής .
Αν ήμουν υποταγμένος όσο έπρεπε, θα έκανα κάτι για να γυρίσω την ζωή μου στον τρόπο που την ζούσα πριν χρόνια, όταν επιδίωκα ενεργά να έχω ελεύθερη ζωή. Από τότε που το αποδέχτηκα αυτό είμαι πραγματικά ευτυχισμένος, ακόμα και αν είμαι λιγότερο από όσο θα μπορούσα να είμαι με κάποια στο πλάι μου.
Αφού είπα τα παραπάνω, οι δικαστές δεν προβληματίστηκαν πολύ για την ετυμηγορία. Τελικά καταδικάστηκα ομόφωνα.
Η ποινή τώρα που κρίθηκα ένοχος γιατί ι είμαι ‘Ελληνας ,επειδή γράφω ό,τι σκέφτομαι, επειδή δείχνω έλλειψη ανοχής και υποταγής . Ο δικαστής που ψήφισε να κριθώ ένοχος χαμογέλασε σατανικά μα και αυταρχικά αφού μπορούσε να εξουσιάσει μα και να καθορίσει την πορεία του σώματος μου απάντησε:
Ένοχος…. ένοχος
“Θα σε επιστρέφαμε πίσω στο παρών ”
Γεώργιος Σφυριδάκης