Ο Ασημάκης Κατσούλας, 45 ετών σήμερα, έζησε τη μισή ζωή του κρατούμενος. Από τον Κορυδαλλό στις φυλακές της Λάρισας, από εκεί στο Μαλανδρίνο και στη συνέχεια στις αγροτικές φυλακές της Αγιάς. Ο νόμος ορίζει ότι οι καταδικασμένοι σε δύο φορές ισόβια και ποινή κάθειρξης 10 ετών μπορούν να αποφυλακιστούν υπό όρους (υφ’ όρων απόλυση) με προϋποθέσεις εάν έχουν εκτίσει 22 χρόνια κάθειρξης.
Ο Κατσούλας έκατσε επιπλέον δύο χρόνια στη φυλακή, αφού οι πρώτες αιτήσεις του δεν ευδοκίμησαν. Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών είπε «όχι» στην τελευταία αίτησή του και εκείνος προσέφυγε στο Συμβούλιο Εφετών για νεότερη κρίση. Οι ανώτεροι δικαστές, έχοντας στα χέρια τους μια θετική πρόταση, καθώς και το γεγονός ότι δεν είχε παραβιάσει καμία από τις 32 άδειες που είχε λάβει, αποφάνθηκαν ότι μπορούν να του δείξουν τον δρόμο προς την ελευθερία. Στο θετικό για τον κρατούμενο σκεπτικό τους έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι δεν είχε εις βάρος του κανένα πειθαρχικό παράπτωμα, όπως και ότι είχε δίπλα του υποστηρικτικό περιβάλλον: τους γονείς του, που, όπως λένε πηγές των φυλακών, έχουν δώσει τη ζωή τους για να κρατηθεί όρθιος ο γιος τους.
Επιπλέον, ο ώριμος πλέον άνδρας είχε στο ενεργητικό του περισσότερα από 5.000 μεροκάματα, απασχολούμενος σε πολλά πόστα μέσα στις φυλακές. Από το ζαχαροπλαστείο και τις καλλιέργειες μέχρι την κτηνοτροφία. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, λέγεται ότι βρισκόταν σε καθεστώς ημιελεύθερης διαβίωσης, αφού το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας ήταν στο μαντρί το οποίο βρίσκεται έξω από τις φυλακές. Σύμφωνα με πληροφορίες, όμως, ένα ακόμη στοιχείο φαίνεται ότι λειτούργησε θετικά στο να πει το συμβούλιο «ναι» στην αποφυλάκισή του. Το γεγονός ότι ο κρατούμενος είναι μνηστευμένος και διατηρεί αυτήν τη σχέση για πολλά χρόνια.
Η ζωή του Κατσούλα δεν θα είναι εύκολη από εδώ και πέρα. Το βάρος που φέρνει το όνομά του, λόγω των αδικημάτων που διέπραξε, δύσκολα αφήνεται πίσω. Οσοι τον γνωρίζουν υποστηρίζουν ότι μπορεί να επανενταχθεί, αλλά θα χρειαστεί χρόνος. Αλλωστε η ελευθερία έπειτα από 23 χρόνια εγκλεισμού είναι δύσκολα διαχειρίσιμη για όλους τους κρατουμένους.
Οι σατανιστές της Παλλήνης
Ο Κατσούλας, ο Μάνος Δημητροκάλλης και η Δήμητρα Μαργέτη γνωρίστηκαν στην περιοχή της Παλλήνης. Οι δύο τελευταίοι έδειξαν στις απολογίες τους ότι αρχηγός και εμπνευστής της σατανιστικής οργάνωσης ήταν ο Κατσούλας. Εκείνος υποστήριξε ότι υπήρξε και ο ίδιος θύμα άλλων αρχισατανιστών που προσπάθησαν και κατάφεραν να τον φέρουν κοντά στον άρχοντα του σκότους. Μάλιστα, δικηγόροι υποστηρίζουν ότι στο πρώτο δικαστήριο είχε καταθέσει και έναν κατάλογο με ονόματα εκείνων που τον μύησαν…
Στην περιοχή της Παλλήνης γνωρίστηκαν ο Μάνος Δημητροκάλλης και η Δήμητρα Μαργέτη με τον Ασημάκη Κατσούλα, τον οποίο κατέδειξαν στις απολογίες τους ως αρχηγό και εμπνευστή της σατανιστικής οργάνωσης που στις αρχές της δεκαετίας του 1990 συγκλόνισε την Ελλάδα με τις στυγνές «τελετουργικές» δολοφονίες της Δώρας Συροπούλου και της Γαρουφαλιάς Γιούργα
Τα τρία νεαρά παιδιά συνελήφθησαν προτού μπουν βαθύτερα στον σατανισμό, με τον Δημητροκάλλη να εμφανίζεται οικειοθελώς στην Ασφάλεια και να ομολογεί τη δολοφονία της Δώρας Συροπούλου. Υποστήριξε μάλιστα ότι πιεζόταν ψυχολογικά από τον συγκατηγορούμενό του, ο οποίος είχε έντονη προσωπικότητα και προσπαθούσε να επηρεάζει τους φίλους του.
Η μικρότερη της παρέας, η Μαργέτη, η οποία είχε και την καλύτερη ποινική μεταχείριση αφού της αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας, ήταν εκείνη την εποχή η πέτρα του σκανδάλου, καθώς για κάποιους τα εγκλήματα γίνονταν προκειμένου να ισχυροποιηθούν στα μάτια της τα δύο αγόρια τα οποία τη διεκδικούσαν. Η Μαργέτη ήταν η πρώτη που αποφυλακίστηκε, το 2001, και σήμερα μεγαλώνει τα δύο παιδιά της μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας…
Οι συγγενείς των θυμάτων
Οπως ήταν αναμενόμενο, η αποφυλάκιση του Κατσούλα προκάλεσε απογοήτευση στους συγγενείς των θυμάτων. Αν και γνώριζαν ότι κάποια στιγμή θα αποφυλακιζόταν, όπως άλλωστε συνέβη και με τους δύο συγκατηγορουμένους του, όταν ήρθε η ώρα της αποφυλάκισης οι μνήμες ζωντάνεψαν. «Ηταν αναμενόμενο ότι και ο τρίτος κατά σειρά δολοφόνος θα έβγαινε κάποια στιγμή από τη φυλακή», λέει στο «Εθνος» η αδελφή της Δώρας Συροπούλου, Αναστασία. «Το περιμέναμε. Αλλωστε το σωφρονιστικό σύστημα της Ελλάδας είναι αρκετά επιεικές για τους εγκληματίες», υποστηρίζει.
«Ολα αυτά τα χρόνια ζούμε με τον πόνο μας και διαρκείς απογοητεύσεις. Ολο και κάτι συμβαίνει. Επειτα από τρία χρόνια ένα άλλο δικαστήριο, ύστερα από κάποια χρόνια μια αίτηση αποφυλάκισης… Κάθε φορά όλα αυτά τα ξαναζούμε και τα ξαναζούμε. Ολες τις απογοητεύσεις τις νιώσαμε σταδιακά. Επομένως δεν είναι κάτι που με εκπλήσσει. Ημουν σίγουρη ότι θα έβγαινε. Από εκεί και πέρα, εάν πρόκειται να επαναλάβει κάποια πράγματα, εάν πρόκειται να επαναλάβει τα ίδια, δεν ξέρω, αλλά φοβάμαι πως ναι, θα επαναληφθούν», καταλήγει.
Η Συροπούλου ήταν το πρώτο θύμα των σατανιστών της Παλλήνης, με τους Κατσούλα και Δημητροκάλλη να την οδηγούν στο Σέσι Κορωπίου, να τη χτυπούν με ένα ξύλο στο κεφάλι και να της βάζουν φωτιά… Ηταν 27 Αυγούστου 1992.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1993, με το πρόσχημα ότι είναι αστυνομικοί σταμάτησαν την καμαριέρα Γαρουφαλιά Γιούργα, την επιβίβασαν στο αυτοκίνητό τους και τη μετέφεραν σε ένα ερημικό σημείο στο Κορωπί. Ηταν 28 ετών και είχε δύο μικρά παιδιά. Η Γαρουφαλιά είχε την ίδια τύχη με τη Δώρα. Και οι συγγενείς της άτυχης γυναίκας δυσκολεύονται να κατανοήσουν ότι οι δύο φορές ισόβια οδηγήθηκαν στην ελευθερία…
Η ΝΟΜΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗΣ
Το άρθρο 105 του Ποινικού Κώδικα ορίζει ρητά τον τρόπο έκτισης των ποινών, συνυπολογιζομένων και των ευεργετημάτων λόγω της εργασίας μέσα στις φυλακές, υπό την προϋπόθεση ότι ο κρατούμενος δεν έχει διαπράξει ποινικό αδίκημα.
«Ο νόμος είναι απολύτως σαφής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ποινή των δις ισοβίων και δέκα ετών έχει ήδη εκτιθεί, υπερβαίνοντας μάλιστα, κατά τις ισχύουσες διατάξεις, τον προβλεπόμενο χρόνο έκτισης, εφόσον κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών δεν υπέπεσε σε πειθαρχικά παραπτώματα ή δεν επέδειξε αξιόποινη συμπεριφορά. Το δικαστικό συμβούλιο είχε έτσι την υποχρέωση, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τον νόμο, να διατάξει την αποφυλάκισή του, επιβάλλοντας περιοριστικούς όρους που θα ισχύσουν από τρία έως πέντε χρόνια», αναφέρει στο «Εθνος» ο ποινικολόγος Θεόδωρος Μαντάς. Οπως εξηγούν νομικοί, αν και τα ισόβια είναι η ανώτερη των ποινών που επιβάλλεται, η απόλυση υπό όρους είναι στο «χέρι» του δικαστικού συμβουλίου και προβλέπεται ρητά. Είναι σεβαστό από την πλευρά των συγγενών των θυμάτων να μην επιθυμούν να βλέπουν έξω τον φονιά του δικού τους ανθρώπου, όμως η Πολιτεία έχει κάνει μία επιλογή, στον πυρήνα της οποίας βρίσκεται η επανένταξη του κρατουμένου στην κοινωνία.
Υπάρχουν όμως και ασφαλιστικές δικλίδες, αφού οι διατάξεις προβλέπουν ότι εάν κατά την αποφυλάκιση υπό όρους ο αποφυλακισμένος διαπράξει νέο αδίκημα, η απόλυσή του αίρεται και αθροιστικά εκτίεται η νέα ποινή που θα εισπράξει ως τιμωρία…
Πηγή : ethnos.gr
