Του π. Στυλιανού Θεοδωρογλάκη
Χαιρετίζουμε με ελπίδα και αισιοδοξία το νέο έτος 2015 και ευχόμαστε για όλους να είναι ευλογημένο έτος, ως έτος της χρηστότητας του Κυρίου.
Ο Κύριος των χρόνων και των καιρών μαζί με το νέο έτος να ευλογεί τα πρόσωπα και τη ζωή όλων ώστε όλοι μας να έχουμε και να χαιρόμαστε ένα νέο, καινούργιο έτος που δεν έχει καμία ομοιότητα και καμία σχέση με το προηγούμενο και τα προηγούμενα έτη της ζωής μας.
Να είναι έτος χαράς, αγάπης, ειρήνης και δικαιοσύνης, δηλαδή να είναι έτος που θα υπάρχει και θα λειτουργεί μέσα σ’ αυτό το ίδιο το πνεύμα του Θεού, γιατί αυτά είναι οι καρποί του Αγίου Πνεύματος, τα οποία ευχόμαστε να καλύπτουν και να ζωογονούν το νέο έτος.
Η ευχή μας επομένως είναι βαθύτερη για το νέο έτος το οποίο το θέλουμε να είναι πνευματοφόρο, ζωηφόρο, ειρηνικό, χωρίς αδικίες που πονούν και κάνουν άσχημο το πρόσωπο του ίδιου του χρόνου αλλά και το ανθρώπινο πρόσωπο.
Το θέλουμε έτος της ευλογίας του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων. Το θέλουμε έτος ελέους, δικαιοσύνης, αγάπης και συμφιλίωσης.
Το θέλουμε έτος προόδου και ανάπτυξης της κοινωνίας.
Το θέλουμε έτος υγείας, χαράς και πολιτισμού.
Το θέλουμε έτος πληρότητας, ζωής και κοινωνίας.
Χωρίς εντάσεις, χωρίς διαπληκτισμούς, τριβές, γρυλίσματα, μαχαιρώματα, προπάντων μεταξύ αδελφών και συγγενών.
Το νέο έτος 2015 το θέλουμε έτος ευλογίας και αποδοχής της διαφορετικότητας, του ξένου, του άλλοεθνή, του αλλόδοξου, του ανήμπορου, του αδύνατου, του περιθωριακού, του φυλακισμένου, του ασθενή, του εγκαταλελειμμένου.
Το θέλουμε έτος χαράς και καταξίωσης των εμπερίστατων αδελφών μας, των απελπισμένων και απεγνωσμένων και των εξαρτημένων από τις όποιες εξαρτησιογόνες ουσίες.
Το θέλουμε να είναι έτος πλήρωσης των προσδοκιών όλων των παραλυπομένων, θλιμμένων, πονεμένων, πενθούντων αδελφών που έχουν θύματα αιφνιδίου θανάτου είτε από επιθετική ασθένεια, είτε λόγων τροχαίου ατυχήματος ένεκα οδικής κακοτεχνίας ή άλλου λάθους ή παραλείψεων κανόνων οδικής κυκλοφορίας.
Το νέο έτος που βρίσκεται ήδη μπροστά μας και καλούμαστε να το χρησιμοποιούμε με φειδώ σύμφωνα με τη σοφία των προγόνων μας «χρόνου φείδου», να το μεταχειριζόμαστε παραγωγικά, να το αγιάζουμε προσευχητικά και λειτουργικά να το χαιρόμαστε και να το τραγουδούμε ως δώρο Θεού.
Με τον χρόνο δεν συμβιβαζόμαστε, δεν συμφιλιωνόμαστε, δεν επαναπαυόμαστε στην αγκαλιά του, η ζωή μας είναι αγώνας και πάλη όχι «προς αίμα και σάρκα» αλλά προς τα πνευματικά και τα επουράνια.
Ο χρόνος μας είναι η ευκαιρία της ζωής μας να δώσουμε τη μάχη από την «καθ’ υπερβολήν οδόν» του Παύλου, προκειμένου να πετύχουμε και να κερδίσουμε την αιωνιότητα που είναι θεόσδοτο δώρο ζωής και χαράς.
Μην ξεχνούμε ότι «πάσαι αι ημέραι ημών μεμετρημέναι εισί» και μέσα απ’ αυτό το μικρότερο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της ζωής μας καλούμαστε να κατακτήσουμε και ζήσουμε την αιωνιότητα, το χρόνο της ζωής του Θεού, την ευλογία και το έλεός Του.
Για τούτο προσευχόμαστε και παρακαλούμε να μην χάσουμε «τον ενιαυτόν της χρηστότητας του Κυρίου».