Τις τελευταίες ημέρες και ώρες όλη η ελληνική κοινή γνώμη έχει γίνει μάρτυρας των απαράδεκτων, για μια ευνομούμενη πολιτεία, πράξεων που αφορούν τη διαχείριση της λίστας Λαγκάρντ….
Ο υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών Χρήστος Αθανασίου, ενώπιον της Προκαταρκτικής Επιτροπής της Βουλής που διερευνά την υπόθεση φέρεται να κατέθεσε ότι δεν υπήρχε η πολιτική βούληση για την πάταξη της φοροδιαφυγής.
Σύμφωνα με μέλη της Επιτροπής «τα αρχεία που ανοίχτηκαν δεν ήταν στα τυφλά» και μετά από σύγκριση μεταξύ τους η αναζήτηση έγινε με συγκεκριμένες λέξεις – κλειδιά, με τις πρώτες πληροφορίες να αναφέρουν τα ονόματα «George Papandreou», «Papakonstantinou» και «Oikonomou».
Ο λογαριασμός, επίσης, με τα 550 εκατομμύρια ευρώ, που ανήκει σε Hedge Fund στην κορυφή του οποίου εμφανίζεται ο επιχειρηματίας Σάμπι Μιόνι και διαχειρίστρια κάποια κυρία Μαρία Παντελή, εμπλέκει off shore και γνωστούς επιχειρηματίες στην Ελλάδα.
Δεν μπορούμε ακόμη να ξεχάσουμε την υπό έρευνα διαδρομή-«μπάχαλο» του cd και την μετεγγραφή του σε στικάκι(α) usb.
Το πρόβλημα με όλα τα παραπάνω είναι ότι δεν δημιουργούν απλώς την εντύπωση της ανεπάρκειας του διοικητικού και πολιτικού προσωπικού, αλλά αφήνουν υπόνοιες για συγκάλυψη με πολιτικά και οικονομικά οφέλη.
Το πολιτικό σύστημα έχει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία όχι να αναβαπτισθεί μέσω της Προανακριτικής Επιτροπής, αλλά να συνεργαστεί με τη ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και να δώσουν με την έρευνά τους και τις τυχόν ευθύνες που θα αποδοθούν, την αίσθηση της λειτουργίας του κράτους-δικαίου.
Yπάρχει πραγματικά μεγάλη ανάγκη, σε αυτό το σημαντικό από πλευράς συμβολισμού ζήτημα, να αποδείξουμε ότι λειτουργούν οι θεσμοί και να μην αφήσουμε να μας «πνίξει» η μυρωδιά της «Κόπρου του Αυγεία».