Η Ελλάδα, διαχρονικά, σε όλες τις δύσκολες ώρες που πέρασε βρήκε τη δύναµη να σταθεί όρθια και να αντεπεξέλθει στις θύελλες. Η σηµερινή κρίσιµη ιστορική καµπή που διανύει ο λαός µας δεν είναι χωρίς προηγούµενο. Έχουµε περάσει στην ιστορία µας εξίσου κακές, ίσως και πολύ χειρότερες περιόδους. Περιόδους κατά τις οποίες µάλιστα, η αποµόνωση της χώρας έµοιαζε καταθλιπτική και ανυπέρβλητη.
Τα βγάλαµε, όµως, πέρα. Και τα βγάλαµε πέρα, χάρη κυρίως στην αυτοθυσία, το απαράµιλλο φρόνηµα, το αγωνιστικό πνεύµα και την αποφασιστικότητα ενός λαού, ο οποίος έβαζε πάνω από όλα την επιβίωση, την αξιοπρέπειά του και τη δικαιοσύνη. Αυτή είναι η µεγάλη ιστορική πρόκληση, την οποία αντιµετωπίζουµε σήµερα.
Σήµερα η διάσωση της χώρας µας συνδέεται στενά µε την απόρριψη της υποταγής, µε τη θέλησή µας να αντέξουµε σε δυσκολίες και µε την απόφασή µας να συνδέσουµε τα µεγάλα «όχι» µε την αταλάντευτη προσπάθεια για µια νέα προοδευτική πορεία ανασυγκρότησης, ανόρθωσης και προοπτικά αναγέννησης του τόπου µας. Μακάρι να προκύψει µια συµφωνία που θα αντιπροσωπεύει έναν «έντιµο συµβιβασµό», αν και ο όρος αυτός είναι αδόκιµος, ρευστός και χωράει τα πάντα και τίποτα. Ωστόσο, οι λεγόµενοι εταίροι και το ∆ΝΤ δεν ζητάνε από την κυβέρνησή µας µια συµφωνία που θα σέβεται στοιχειωδώς την επιβίωση του ελληνικού λαού και την πρόσφατη ριζοσπαστική λαϊκή ετυµηγορία.
Τα πιο σκληρά και αδίστακτα κατεστηµένα κέντρα σε Βερολίνο, Βρυξέλλες και ∆ΝΤ αυτό που θέλουν από τη χώρα µας είναι «γη και ύδωρ». Ζητάνε υποταγή και παράδοση. Ζητάνε νέα µέτρα µείωσης συντάξεων και µισθών, ξεπούληµα της χώρας, νέους φόρους και νέες απορρυθµίσεις.
Η κυβέρνησή µας δεν πρόκειται να υποταχθεί ούτε να παραδοθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να συνυπογράψει ποτέ νέα µέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωµάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα δεχθεί συµφωνία που θα είναι ασύµβατη µε τις ριζοσπαστικές του δεσµεύσεις. Αν Βερολίνο, Βρυξέλλες και ∆ΝΤ πιστεύουν ότι είτε θα σύρουν τη χώρα και την κυβέρνησή µας στην υποταγή, είτε θα µας σπρώξουν στην κατάρρευση κάνουν διπλό λάθος. ∆εν θα συµβεί ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αν «εταίροι» και ∆ΝΤ πιστεύουν ότι θα µας εκβιάσουν µε όπλο την άρνηση χρηµατοδότησης και ότι θα τροµοκρατούν εσαεί τον ελληνικό λαό µε τον «µπαµπούλα» της πτώχευσης και του εθνικού νοµίσµατος πλανώνται πλάνη οικτρά.
Η Ελλάδα διαθέτει πολλούς εναλλακτικούς δρόµους και µπορεί να έχει προοπτική χωρίς τη χρηµατοδότηση από ΕΕ και ∆ΝΤ και χωρίς τη ρευστότητα που δίνει µε το σταγονόµετρο η ΕΚΤ προς τις τράπεζες. Η Ελλάδα µπορεί να αντιµετωπίσει το µαρτύριο της σταγόνας που µας υποβάλλουν ΕΕ και ∆ΝΤ και το οποίο πνίγει την οικονοµία και οδηγεί στην ασφυξία τα νοικοκυριά. Αν η Ελλάδα µπορεί και έχει εναλλακτικές λύσεις, δεν ισχύει κάτι ανάλογο για την ΕΕ αλλά και το ∆ΝΤ µε τις ληστρικές πολιτικές τους. Τα προβλήµατα που θα αντιµετωπίσει µια ΕΕ, η οποία παραπαίει, από µια εναλλακτική προοδευτική Ελλάδα θα είναι πελώρια και µπορεί να αποδειχθούν µη αντιµετωπίσιµα και ανυπέρβλητα. Οι κάλτσες ξηλώνονται ακόµα και από έναν πόντο. Η Ελλάδα και µαζί της η Κύπρος, συνιστούν τη Νοτιοανατολική πλευρά της Ευρώπης, στο σύνορο τριών ηπείρων. Το πολιτικό και γεωστρατηγικό βάρος της χώρας µας είναι κρίσιµο, αν όχι κεφαλαιώδες. Η οικονοµική µας διάσταση, επίσης, καθόλου αµελητέα σε ποιοτικές δυνατότητες.
Είναι δύσκολο να νοηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, έστω και κατ” επίφαση, χωρίς την Ελλάδα. Το γεωπολιτικό κενό θα είναι τραγικό. Όπως είναι εκτός τόπου και χρόνου να σκέφτονται κάποιοι ότι οι οικονοµικές επιπτώσεις ενός ελληνικού χρεοστασίου ή ακόµα περισσότερο ενός Grexit, θα είναι πολιτικά και οικονοµικά αµελητέες για το µέλλον της ΕΕ. Η Ελλάδα θα µπορέσει να αντέξει και σιγά-σιγά να ανορθωθεί, από µία ρήξη µε την ΕΕ που θα επιβάλουν οι κυρίαρχοι κύκλοι της. Η ΕΕ, όµως, είναι πιθανόν, όσο κι αν αυτό µοιάζει παράδοξο, να υποστεί βαρύτατο ή και θανάσιµο τραύµα σε µια τέτοια περίπτωση.
Η Ευρώπη έχει κάθε συµφέρον να στηρίξει πραγµατικά την Ελλάδα και όχι να µείνει προσκολληµένη σε άτεγκτες θρησκευτικού τύπου νεοφιλελεύθερες ορθοδοξίες και νεοαποικιακούς ηγεµονισµούς. Άλλωστε, η σκληρή νεοφιλελεύθερη πορεία που τυφλά ακολουθούν η ευρωζώνη και η ΕΕ έχει προκαλέσει µια βαθιά οικονοµική παράλυση και παρακµή στον ευρωενωσιακό χώρο. Από την άλλη, η επικυριαρχία της Γερµανίας στην Ένωση έχει προσδώσει στην τελευταία την όψη µιας άτεγκτης Γερµανική Ευρώπης, η οποία βλέπει δίπλα στη γερµανική νοµισµατική και οικονοµική επικυριαρχία, να κατισχύει η αµερικάνικη πολιτικοστρατιωτική οµπρέλα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Ελλάδα οφείλει, έτσι κι αλλιώς, να παίξει πρωτοποριακό ρόλο µε την πορεία της και τη συµβολή της για µια προοδευτική ανατροπή στην Ευρώπη. Η νεοφιλελεύθερη µονεταριστική γερµανική Ευρώπη και µια ευρωζώνη µε δογµατική αρχιτεκτονική, κατασκευασµένη για το «λόµπι» του Βορρά, δεν έχουν κανένα µέλλον. Αυτή η Ευρώπη θα πνίγεται στην οικονοµική στασιµότητα, τις µεγεθυνόµενες αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις, ενώ θα πολλαπλασιάζει τους κοινωνικούς διαχωρισµούς και τη φτώχεια.
Η προοδευτική ανατροπή στην Ελλάδα µπορεί να είναι το πρώτο βήµα και µιας µεγάλης ανατροπής στην Ευρώπη. Ανατροπή στη χώρα µας δεν σηµαίνει µόνο µια νέα προοδευτική πορεία µε σοσιαλιστικούς ορίζοντες αλλά και απαλλαγή της πατρίδας µας από τα δεσµά της υποτέλειας και της εξάρτησης, µε την εφαρµογή µιας νέας γνήσιας ανεξάρτητης και πολυδιάστατης εξωτερικής και οικονοµικής πολιτικής.
Σε αυτήν τη λογική εντάσσεται και η θέση της κυβέρνησής µας να ενθαρρύνει την κατασκευή ενός αγωγού στο ελληνικό έδαφος, που θα ξεκινά από τα ελληνοτουρκικά σύνορα και θα φτάνει στα σύνορα µε τη FYROM και ο οποίος θα µεταφέρει ρώσικο φυσικό αέριο µε υποθαλάσσιο αγωγό µέσω της Μαύρης Θάλασσας.
Ένα τέτοιο µεγάλο κατασκευαστικό έργο, εφ” όσον υλοποιείτο, θα είχε εξαιρετικά σηµαντικά ενεργειακά και δηµοσιονοµικά οφέλη για τη χώρα, ενώ θα άνοιγε ένα ποιοτικά νέο κεφάλαιο στην ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεων, που θα µπορούσε να προσδώσει άλλη µορφή στην περιοχή µας και την Ευρώπη.
Η Ελλάδα µε κορµό τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο µε τον ΤΑΡ µε αζέρικο αέριο όσο και µε το νέο αγωγό µε ρώσικο αέριο αλλά και µε σειρά άλλων προσπαθειών και πρωτοβουλιών, θέλει να καταστεί πλουραλιστικός ενεργειακός κόµβος συνεργασίας, ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή και την Ευρώπη. Για µια Ευρώπη χωρίς νέα ψυχροπολεµικά τείχη, χωρίς λογικές αποµόνωσης χωρών, χωρίς ηγεµονικές επικυριαρχίες, χωρίς νεοαποικιακές συµπεριφορές, στην οποία θα κυριαρχούν νέες αξίες ισότιµης συνεργασίας και συνανάπτυξης των λαών και χωρών µεταξύ τους και µε τις γειτονικές περιοχές.
Η Ελλάδα µπορεί και πρέπει να ανοίξει πολυδιάστατους ορίζοντες οικονοµικών και πολιτικών σχέσεων που θα διαµορφώνουν νέα ερείσµατα όχι µόνο στη Ρωσία αλλά και στην Κίνα, τη Βραζιλία, τη Λατινική Αµερική, την Ινδία, τον Αραβικό κόσµο, τη ζώνη της Αφρικής και ασφαλώς στο χώρο της Μεσογειακής λεκάνης.
Η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα πάψει να είναι αµερικανοατλαντικό οικόπεδο, γερµανικό φέουδο ή δορυφόρος του αµερικανο-ισραηλινού Μεσανατολικού άξονα και δεν θα είναι χώρα που θα προσφέρεται για πώληση, ιδιωτικοποιώντας τους στρατηγικούς τοµείς της οικονοµίας της, τις στρατηγικές επιχειρήσεις της, τις στρατηγικές υποδοµές και τα στρατηγικά της δίκτυα. Στο πλαίσιο της νέας εξωτερικής και οικονοµικής της πολιτικής η Ελλάδα απορρίπτει τη διχοτοµική και υποτελή συνεκµετάλλευση του Αιγαίου είτε µε τις ΗΠΑ είτε µε την Τουρκία είτε και µε τους δύο από κοινού, ενώ επιδιώκει την αξιοποίηση του ορυκτού της πλούτου και ενδεχόµενων κοιτασµάτων υδρογονανθράκων µε βάση το διεθνές δίκαιο και το εθνικό της συµφέρον.
Ακριβώς µε βάση το διεθνές δίκαιο και ειδικότερα το δίκαιο της θάλασσας, θέλουµε να διευθετηθούν τα προβλήµατα στο Αιγαίο, έτσι ώστε το τελευταίο να καταστεί θάλασσα ειρήνης, γέφυρα φιλίας και συνεργασίας για το καλό των χωρών και των λαών που βρέχονται από αυτήν την πανέµορφη θάλασσα.
Η Ελλάδα τούτη τη δύσκολη ώρα, µια από τις δυσκολότερες στην ιστορία της, αντιµετωπίζει µια ιστορική πρόκληση: να µετατρέψει την κρίση και την τραγωδία σε ευκαιρία και δυνατότητα. Μπορούµε να κερδίσουµε αυτό το στοίχηµα αν αποµονώσουµε την «πέµπτη φάλαγγα» που ήταν πάντα η κατάρα αυτού του τόπου. Την «πέµπτη φάλαγγα» των ξένων κατεστηµένων κέντρων, των ολιγαρχών, των κυρίαρχων µίντια και της εγχώριας πολιτικής υπαλληλίας τους. Μπορούµε να πετύχουµε, αν επιδείξουµε ως λαός ενότητα, αγωνιστικό πνεύµα και πείσµα, θέληση για µεγάλες κινητοποιήσεις, αντοχή και δύναµη σε προσωρινές αντιξοότητες, σκεπτόµενοι το προοδευτικό ανορθωτικό µέλλον που πρέπει να οικοδοµήσουµε για τις γενιές που έρχονται».