Γράφει η Μαρία Νικ. Γρυφάκη, μέλος της ΔΕΕΛ και των Κρητών στιχουργών
Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο, να γραφτούν έστω και δυο λέξεις για ανθρώπους που έχουν αφιερώσει για πάντα την ψυχή τους και το σώμα τους στον Θεόν.
Μια τέτοια μεγάλη μορφή είναι και ο πατέρας Ιγνάτιος Χατζηνικολάου, που κι αυτός σ’ ολόκληρη τη ζωή του υπηρετεί τον Θεό με το να εκφράζεται με την γραφή, αλλά και με το να κηρύττει.
Πατέρα Ιγνάτιε, το βιβλίο σας που εκδόθηκε πρόσφατα με τον τίτλο «Της ψυχής το σκότος» είναι ένα άλλο βιβλίου που πλουτίζει, που προβληματίζει κι ανοίγει πόρτες στα μεγάλα αδιέξοδα που βασανίζουν την ζωή του σημερινού ανθρώπου. Αναφέρεσθε στην φιλευσπλαχνία του Θεού και στα πάθη των ανθρώπων που τους φέρνουν απέναντι με την μεγάλη τους αχαριστία, αγνωμοσύνη και την προδοσία, την δολιότητα , την απάτη και την κολακεία που είναι τα μέσα επίπλευσης και ανάδειξης ορισμένων σε βάρος βέβαια άλλων ανθρώπων. Άπειρες φορές ενάρετοι οδηγούνται και φορτώνονται τον σταυρό του μαρτυρίου από την προδοσία και την αχαριστία. Στέλνετε πολλά μηνύματα που καταλήγουν στην αντίπερα όχθη που βρίσκεται η «ευγνωμοσύνη» για τον Θεό που πρέπει να έχει ο άνθρωπος.
Ο αναγνώστης του βιβλίου σας αισθάνεται να του αγγίζουν την ψυχή του και χωρίς αμφιβολίες τον πείθουν τα λόβια σας με τον ιδιαίτερο δικό σας χριστιανικό τρόπο που γράφετε για τα αγαθά «της ευγνωμοσύνης». Μα και για το πόσο μεγάλη ευτυχία φέρνει « το ευχαριστώ Θεέ μου για παντός αγαθού». Γιατί θα είναι αυτό που τελικά θα μας φέρει την λύτρωση, την ηρεμία και την ευτυχία στη ζωή και θα μας απαλλάξει από «της ψυχής το σκότος».