όταν γαρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμί»
(Β’ Κορινθ 12, 10)
Γράφει ο αρχιμανδρίτης ΙΓΝΑΤΙΟΣ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ, Θεολόγος – τ. Λυκειάρχης
Πρόσφατα στον ιερόν ναόν του Τιμίου Προδρόμου, στο χωριό Κολένι Κισάμου, ετελέσθη το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο, του από εκεί καταγομένου και εν ζωή κατοίκου, μιας μεγάλης και ηρωϊκής ψυχής, του αείμνηστου Ηλία Χρήστου Τσοντάκη. Μια πρωτοφανής κοσμοπλημμύρα με υποδειγματική κατάνυξη που πολύ σπάνια την έχομε αλλού δει.
Και, δικαίως τόσος κόσμος, και δίκαια όσα ειπώθηκαν από τους ομιλητές, και δίκαιη η ορφάνια και απουσία αυτού του ανθρώπου.
Γιατί πράγματι, και όχι κατά σχήμα λόγου, ο μακαριστός Ηλίας Τσοντάκης ήταν όχι μόνον ο σωστός άνθρωπος, αλλά ξεχωριστά ο άριστος αθλητής στο στάδιο του πόνου. Εκείνος, που το πρόβλημα, του πόνου του από τα παιδικά του χρόνια, το ανέδειξε σε δημιουργία. Οπλίσθηκε με πίστη, επιμονή, θάρρος και αισιοδοξία και πάτησε πάνω στο λυτρωτικό αυτό σφαλτήριο και έγινε πανίσχυρος, δημιουργικός και μάλιστα, όπως ετόνισε και ένας από τους ομιλητές, υπήρξε ο μεγάλος δάσκαλος της μεταποιήσεως του πόνου σε δημιουργία. Πάντα μπροστά, ουδέποτε πίσω, όπως θα έλεγε κι ο απόστολος Παύλος: «Τα μεν οπίσω επιλανθανόμενος τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος» (Φιλιππ. 3,12).
Ο αγαπημένος μας και δάσκαλός μας της πίστεως και της θελήσεως, του ανίκητου και υπεράνθρωπου ηρωϊσμού Ηλίας υπέστη δεινά τραύματα από γερμανική νάρκη. Και όμως με την φροντίδα των γιατρών και την αγάπη των δικών του, και, πάνω απ’ όλα, με την υπομονή του, με την προσγείωση στα αδυσώπητα κτυπήματα της ζωής, και ποτέ να μην μεμψιμοιρήσει, ή έστω καν ελάχιστον, να τον αγγίξει το κόμπλεξ και η απαισιοδοξία, η «αντικειμενικότητα» και η χειρονακτική ευχέρεια, προχώρησε ! Έμαθε γράμματα, μελέτησε, σπούδασε και μάλιστα την σκληρότητα της μοίρας και, σαν άλλος Ανταίος, πατώντας πάνω στην πίστη και στην θέληση, ξεπέρασε χιλιάδες άλλους «υγιείς» και «αρτιμελείς». Έγινε ένας έντιμος μικρός, αλλά ουσιαστικός επιχειρηματίας, Γραμματέας Επωφελής της Κοινότητος Φαλελιανών Κισάμου, όπου υπήγετο και το Κολένι, και Πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Φαλελιανών.
Πάντα ακούραστος, χρήσιμος, δημιουργικός κι’ ανίκητος για να επαληθευθούν τα λόγια του ποιητή μας «Μη φοβηθείς αυτόν που στήριξε στην πίστη πάνω την ελπίδα, τον είδα στην ζωή να μάχεται, μα πάντα ανίκητο τον είδα».
Βαθειά, και με επίγνωση θρησκευόμενος, ήταν πολύ κοντά στην Εκκλησία και στην ζωή της Ενορίας : Ιερές Ακολουθίες, τελετές και πανηγύρια σε όλη την περιοχή γενέτειράς τους.
Πάντα ήρωας υποδειγματικός και φωτεινό παράδειγμα η εκλεκτή σύζυγός του κ. Ζαφειρούλα, το γένος Κρομμυδάκη. Μια ακούραστη και χαρισματική ψυχή, έτσι σαν τον μακαρίτη τον Ηλία μας. Πάντα κι’ αυτή στο πλευρό της Ενορίας και στις πολιτιστικές εκδηλώσεις, εχρημάτισε δε επί έτη και Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Φαλελιανών, την οποίαν επαξίως διαδέχθηκε ο γιος της Χρήστος.
Υπέροχοι γονείς με τα καλοαναθρεμμένα παιδιά τους, τον Χρήστο, την Κωστούλα και τον Στέφανο, τα οποία είχαμε μαθητές στο Γυμνάσιο – Λύκειο Καστελλίου Κισάμου. Καλά επίσης εγγόνια, ένα από τα οποία η Ζαφείρα Μπαχαδάκη, νηπιαγωγός, θα εκφωνήσει κατά το μνημόσυνο συγκινητικό λόγο «φωτογραφίζοντας» πετυχημένα τον υπέροχο παππού της Ηλία.
Με την εκδημία του ήρωα κι αγιασμένου Ηλία Τσοντάκη στερηθήκαμε έναν υπέροχο και φωτεινό φίλο και συνάνθρωπό μας. ωστόσο, πάντα θα παραμένει στην καρδιά μας και συνοδοιπόρος μας ως ο καλλίτερος δάσκαλός μας και πάντα θα καλοτυχίζομε την οικογένειά του, που είχε έναν τέτοιο πολύτιμο θησαυρό. Και, μέσα από την πονεμένη μας καρδιά, του λέμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.