Κλαυθμόν και οδυρμόν προκάλεσε η εκδημία μιας όντως αγιασμένης γυναίκας, της μακαριστής και αλησμόνητης γυναίκας, της Σοφίας Ηλία Καμπουράκη, από τα Καμάρια Ανατολικού Σελίνου και κάτοικος εν ζωή Μυλωνιανών Βαρυπέτρου Κυδωνίας. Στο πρόσωπό της, και στην υποδειγματική ζωή της, υπήρχε η πληρότητα των αρετών.
Στα ολίγα χρόνια που την εγνώρισα, μετά που έγινε συγγενής μας, διέγνωσα μια υπέροχη ψυχή. Μια δροσοπηγή που σε έκανε να ζεις και να πιστεύεις ότι δεν πορεύεσαι μόνος και οι ομίχλες της άχαρης ζωής, που πολλοί μας προκαλούν, υπάρχουν ψυχές που τις διαλύουν και έρχεται στην καρδιά σου η λαμπρότητα της ελπίδας και της χαράς. Η απανεμιά και το ανάλαφρο περπάτημα στον κακοτράχαλο δρόμο της πολυκύμαντης ζωής μας.
Η μακαριστή Σοφία ήταν ένα από τα παιδιά του Αντώνη Πυροβολάκη και της Μαρίας, το γένος Σειραδάκη, Νικόλαο, Ευτύχιο, Μανώλη και Ευγενία. Αγιασμένοι, τίμιοι, εργατικοί, φιλότιμοι με πολλή πίστη στον Θεόν και αγάπη στους συνανθρώπους τους. Χέρια εργατικά και τίμια, ανοιχτές αγκάλες αγάπης και φιλοξενίας.
Η Σοφία ήταν χρυσοχέρα, όπως και στην ψυχή.
Από μικρή έμαθε, εκτός τις άλλες γεωργικές ενασχολήσεις, και τα πρώτα γράμματα, αργαλειό, υφαντά και εργόχειρο. Όλα τέλεια, όλα μετρημένα.
Και ήλθε η ευλογημένη ώρα του γάμου της με τον αντάξιό της Ηλία Καμπουράκη καταγόμενο από το Θέρισο και κατοικούντα στα Μυλωνιανά Βαρυπέτρου Χανίων. Εκεί η Σοφία ως σύζυγος, ως μητέρα και ως συγχωριανή θα γίνει το πρότυπο του αληθινού συνανθρώπου. Το πρότυπο της καλωσύνης, της οικοκυράς. Ένα σπίτι που έλαμπε στην τελειότητα και αρμονία κα που όλα τα άψυχα σε γλύκαιναν και σου χαμογελούσαν.
Συζευγμένη η χριστιανική με την Κρητική παράδοση, ζούσες ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα, και ειλικρινά αναπαυόσουνα και αισθανόσουνα μικρός και ολίγος μπροστά σ’ αυτά που ζούσες. Μα, είναι δυνατόν, μια τόσο χαρισματική, λεπτή και όμορφη ψυχή να μη σου προκαλεί τον θαυμασμόν, την τιμή και τον σεβασμόν και μετά τον οδυρμόν και το βαρύ ψυχοπλάκωμα με την εκδημίαν της; Γι’ αυτή , άπειρο το πλήθος κατά την Εξόδιον Ακολουθίαν, που πολλοί δικαίως την ονόμασαν «Μεγάλη Παρασκευή».
Ο λίαν αγαπητός σύζυγός της και η μεταστάσα, μας χάρισαν εκτός του ενάρετον βίον τους και δυό καλά παιδιά την Μαρία, σύζυγον Εμμανουήλ Γιανναράκη και Αργυρούλα, σύζυγον Ευγενίου Φρέρη, τα οποία ευφήμως επαινούμε, αντάξια των γονέων τους.
Στύλος Πίστεως, γλυκύτατος, ευγένειας, ηρεμίας και καλωσύνης ο σύζυγος της μακαριστής Σοφίας κ. Ηλίας. Υποταγή στο θέλημα του Θεού και στο κάλεσμα Του για την μετάστασή της στα ουράνια σκηνώματα. Κανένας γογγυσμός, που κατά τον απόστολον Παύλον είναι απώλεια προερχόμενη από τον διάβολον (Α’ Κορινθ. 10,10). Ο Κύριος έδωσε, ο Κύριος επήρε. Ο κ. Ηλίας, όπως και η μακαριστή Σοφία, στενοί συνεργάτες στο έργο της Ενορίας. Επί έτη πολλά Εκκλησιαστικός Επίτροπος. Να φροντίζει για τον κεντρικό ναό και τα ξωκκλήσια με μια αγιασμένη αγωνία, η ενορία να πηγαίνει μπροστά. Για όλους μας, ιδίως της Εκκλησίας, είναι τιμή και υπόδειγμά μας.
Μπορεί να εχήρευσε από μια αγιασμένη γυναίκα, και μάλιστα σε ηλικία μεταστάσεως 70 ετών, όμως είναι στις καρδιές όλων μας και ξεχωριστά των καλών παιδιών τους.
Η αγιασμένη και λαμποκοπούσα από χάρες και αρετές Σοφία θα είναι στις καρδιές όλων μας με πολλή αγάπη και ευχαριστίες και θερμές ευχές για την μακαρία ανάπαυσή της.
Αρχιμανδρίτης
Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου
Θεολόγος – τ. Λυκειάρχης
