Βεβαίως το θέμα που μας απασχολεί στο σημερινό σημείωμα της στήλης δεν είναι τόσο σοβαρό όσο τα «τσαλιμάκια» του Μαξίμου για την ανεύρεση των 180 βουλευτών. Υπολείπεται σε σημασία αν συγκριθεί με τα γραφόμενα για τις κινήσεις Σαμαρά όσον αφορά την «αξιοποίηση» του Φώτη Κουβέλη ενόψει της προεδρικής εκλογής. Και φυσικά πώς θα μπορούσε να σταθεί δίπλα σε εξαιρετικής σπουδαιότητας ζητήματα όπως: Ποιός είναι ο αυθεντικότερος εκπρόσωπος της επερχόμενης επετείου της 3ης Σεπτέμβρη του ΠΑΣΟΚ; Ο Βενιζέλος ή ο Γιώργος Παπανδρέου… Καταγράφουμε τις εν λόγω ενστάσεις. Τις αξιολογούμε όπως τους αξίζουν. Και προχωρούμε:
Το Σάββατο που μας πέρασε το ημερολόγιο έδειχνε 23 Αυγούστου. Σημαδιακή ημερομηνία. Τόσο που η καλή Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε εδώ και μερικά χρόνια να την ανακηρύξει ως «Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης» κατά του κομμουνισμού και του ναζισμού. Βλέπετε η άθλια θεωρία των «δύο άκρων» δεν είναι έμπνευσης ούτε των Μπαλτάκων ούτε των Γεωργιάδηδων. Η σκούφια της κρατάει από πιο ψηλά. Αυτά – κομμουνισμός και ναζισμός – στην προπαγάνδα της πολιτισμένης Ευρώπης πάνε μαζί. Διότι είναι… ταυτόσημα. Μπορεί να το βεβαιώσει και η κυρία υπουργός Υγείας της Λιθουανίας (χώρα της ΕΕ στην οποία στήνονται μνημεία υπέρ των Ες – Ες). Αναφερόμαστε στην κυρία υπουργό η οποία πριν από λίγες μέρες τάχθηκε δημόσια υπέρ της ευθανασίας… των φτωχών.
Γιατί, όμως, επέλεξαν την 23η Αυγούστου; Επειδή αυτήν την ημερομηνία, στις 23 Αυγούστου 1939, υπογράφτηκε το «σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ». Να, επομένως, τα «ντοκουμέντα» της «σύμπλευσης» κομμουνισμού – ναζισμού. Μέχρι και σύμφωνο μη επίθεσης υπέγραψαν! Συνετή κίνηση από τα επιτελεία της παραχάραξης. Αφού δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν σε επίπεδο ιδεών με τους κομμουνιστές, κατασκευάζουν την «ιστορία» στα μέτρα τους, έτσι ώστε να φαίνεται πως πίσω από τις κομμουνιστικές ιδέες υπάρχει κάτι το «εγκληματογόνο». Και η απόδειξη περί τούτου είναι να καταστήσουν την κομμουνιστική ιδεολογία και πράξη συνώνυμη του ναζισμού!
Έτσι κάθε χρόνο η 23η Αυγούστου αποτελεί ένα τρόπον τινά προσκλητήριο για κάθε φασίστα, κρυφοφασίστα, μισοφασίστα, Μπαλτακοφασίστα να λέει το μακρύ του και το κοντό του από κοινού με εκείνους τους «δημοκράτες» που η πολιτική τους γεννάει και θρέφει τους φασίστες (σσ: Τώρα θα αναρωτηθείτε πως γίνεται στο αντικομμουνιστικό ντελίριο κάθε 23η Αυγούστου να συμμετέχουν και οι φασίστες. Εδώ, πια, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Η βλακεία – πόσω μάλλον του φασίστα – είναι αθεράπευτη).
Παρατήρηση 1η: Το ιδιαίτερο φέτος είναι ότι αυτή η επέτειος συνέπεσε με το ταξίδι της κυρίας Μέρκελ στο Κίεβο. Η καγκελάριος βρέθηκε δηλαδή εκεί όπου η ΕΕ – η οποία καταδικάζει τους «ολοκληρωτισμούς» – στήριξε και στηρίζει τους ναζί για να προωθήσει τα γεωστρατηγικά συμφέροντα του ευρωατλαντισμού…
Παρατήρηση 2η: Εξίσου σημαντικό είναι ότι ενώ η κυρία Μέρκελ βρισκόταν στο Κίεβο, στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας, στο Χάρκοβο, γίνονταν δεκάδες συλλήψεις αντιφασιστών από την αστυνομία της Ουκρανίας. Η αιτία ήταν ότι στο Χάρκοβο πραγματοποιήθηκε μια μεγαλειώδης συγκέντρωση για την 71η επέτειο απελευθέρωσης της πόλης από τους ναζί. Κατά σατανική ειρωνία της Ιστορίας ήταν 23 Αυγούστου του 1943 όταν ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε την πόλη από τους χιτλερικούς. Και ένα μεγάλο κομμάτι πληθυσμού της Ουκρανίας, που ξεχύθηκε με κόκκινες σημαίες στους δρόμους για να τιμήσει την ημέρα, αυτό δεν το ξεχνά. Ομως τέτοιες «μνήμες» στην Ουκρανία σήμερα δεν επιτρέπονται…
Ας επιστρέψουμε, όμως, στην 23 Αυγούστου του 1939 όταν υπογράφεται το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο μη επίθεσης, το γνωστό Σύμφωνο «Μολότοφ – Ρίμπεντροπ» που στη λογική της εξίσωσης κομμουνισμού και φασισμού το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την καθιέρωσε ως «Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων». Ξεκαθαρίζουμε ότι οι παρατηρήσεις που ακολουθούν δεν απευθύνονται στους 409 ευρωβουλευτές (μεταξύ τους 2 της ΝΔ και 1 του ΛΑ.Ο.Σ.) που υπέγραψαν ήδη από το 2008 εκείνη τη δήλωση για την εξίσωση του ναζισμού με τον …κομμουνισμό. Αλλωστε, με τους απογόνους του Γκαίμπελς και τους ενσυνείδητους παραχαράκτες της Ιστορίας δε χωράει κανένας διάλογος. Οι βρωμερές ενέργειες, όμως, αποτελούν ενίοτε και ευκαιρία για να θυμηθούμε και να αξιολογήσουμε καταστάσεις και πράγματα:
Πρώτον, η παγκόσμια ιστοριογραφία – την οποία φυσικά δεν έγραψαν Σοβιετικοί ή κομμουνιστές – έχει αποφανθεί: Το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης (Μολότοφ – Ρίμπεντροπ) της 23 Αυγούστου 1939 αποτέλεσε κίνηση της ΕΣΣΔ που έσωσε την Ευρώπη από τη χιτλερική χολέρα και προέκυψε μόνο μετά την άρνηση Αγγλίας – Γαλλίας για την από κοινού με την ΕΣΣΔ αντιμετώπιση της Γερμανίας. Ηταν μια κίνηση που επέτρεψε στη Σοβιετική Ενωση (σε μια στιγμή που ήδη είχε δεχτεί στο Ανατολικό της μέτωπο την επίθεση των Ιαπώνων) να αναδιοργανώσει τον Κόκκινο Στρατό και την οικονομία της, ώστε να καταφέρει – όπως και έγινε – να συντρίψει την επερχόμενη χιτλερική επίθεση. Αντίθετα, ήταν η συμφωνία του Μονάχου, ένα χρόνο πριν (30 Σεπτέμβρη 1938) μεταξύ των Χίτλερ, Μουσολίνι, Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ, με την οποία Αγγλία και Γαλλία άνοιξαν το δρόμο για τη ναζιστική επιδρομή στην Ευρώπη. Εκεί ήταν που οι πρόγονοι των 409 αντικομμουνιστών προσέφεραν στρατηγικό πλεονέκτημα στον Χίτλερ, που, μέσω της κατάληψης της Τσεχοσλοβακίας, δε συνάντησε καμία άμυνα και κυρίως του προσέφεραν μια απομονωμένη ΕΣΣΔ έρμαιο – όπως ήλπιζαν – στις πολεμικές διαθέσεις του Γ’ Ράιχ. Ενδεικτικό, πως όταν η ΕΣΣΔ τάχθηκε κατά της Συμφωνίας του Μονάχου και προσέφερε στρατιωτική βοήθεια στη Γαλλία έναντι της Γερμανίας, η Γαλλία απέρριψε τη σοβιετική βοήθεια. Ετσι, το Σύμφωνο «Μολότοφ – Ρίμπεντροπ» (που υπεγράφη έναν ολόκληρο χρόνο μετά τη συμφωνία του Μονάχου) ήταν το μοναδικό μέσο άμυνας που είχε απομείνει στη Σοβιετική Ενωση δεδομένων των συνθηκών. Εξασφάλισε στη χώρα 21 πολύτιμους μήνες προετοιμασίας, που κατόπιν αποδείχτηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προεργασίας ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης.
Τι δε λένε, λοιπόν, οι τυφλοπόντικες της Ιστορίας που αξιοποιούν προπαγανδιστικά το σύμφωνο εναντίον της ΕΣΣΔ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος; Οτι εκείνο το σύμφωνο «Μολότοφ – Ρίμπεντροπ» υπογράφτηκε μόνον αφότου επί μήνες η Αγγλία και η Γαλλία αρνούνταν να υπογράψουν με την ΕΣΣΔ συμφωνία κοινής δράσης εναντίον του ναζισμού. Οτι όλο αυτό το διάστημα ο ένας ιμπεριαλιστικός άξονας, των αστικών κοινοβουλευτικών δημοκρατιών της Ευρώπης, επιδίωκε να στραφεί μια ώρα αρχύτερα ο άλλος ιμπεριαλιστικός άξονας, της Γερμανίας, κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Οτι μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ΕΣΣΔ χρειαζόταν ικανό διάστημα να οργανωθεί μπροστά στην επικείμενη και αναπόφευκτη πολεμική επίθεση από τη Γερμανία. Και ότι κάθε αντικειμενικός και αμερόληπτος ιστορικός έχει αναγνωρίσει ότι εκείνο το σύμφωνο αποδείχτηκε μια ευφυής κίνηση της ΕΣΣΔ, που της έδωσε το χρόνο να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει και, τελικά, να συντρίψει το ναζισμό.
Τι δε λένε: Οτι υπάρχει μια άλλη ημερομηνία που θα μπορούσε να αποτελέσει πραγματική επέτειο καταδίκης του ναζισμού και όσων τροφοδοτούν, συναλλάσσονται και ανοίγουν το δρόμο στους ολοκληρωτισμούς. Είναι η 30ή του Σεπτέμβρη. Είναι η μέρα (30 Σεπτέμβρη 1938 – ένα χρόνο πριν το σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ), που στο Μόναχο, οι Χίτλερ και Μουσολίνι υπέγραψαν μαζί με τους αρχηγούς των κυβερνήσεων της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, το ομώνυμο «σύμφωνο του Μονάχου», με το οποίο οι «δημοκρατίες της Δύσης», στο πλαίσιο του «κατευνασμού» του φασισμού, έδιναν το πράσινο φως στο ναζισμό να εισβάλει στην Τσεχοσλοβακία, να την διαμελίσει, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στον όλεθρο και οδηγώντας την ανθρωπότητα στην τραγωδία του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτή, βέβαια, η ημερομηνία απουσιάζει από τα αντικομμουνιστικά ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου και τις αποφάσεις της ΕΕ. Πολύ λογικό για μια ΕΕ των «Χάιντερ», της Λεπέν και της ακροδεξιάς, για μια ΕΕ που πριν λίγους μήνες – επί ελληνικής προεδρίας – υπέγραψε συμφωνία σύνδεσης με τους ναζί της Ουκρανίας…
Δεύτερον, αν η ΕΕ, το Ευρωκοινοβούλιο και οι κάθε λογής «φιλελεύθεροι» και «σοσιαλιστές» γκαιμπελίσκοι που το απαρτίζουν νοιάζονταν για τη «δημοκρατία», αν είχαν ή έχουν ειλικρινή επιδίωξη να καταγγείλουν το ναζισμό και όχι να συκοφαντούν τον κομμουνισμό (όπως πραγματικά τους ενδιαφέρει), τότε θα είχαν να δείξουν έστω και μία ανακοίνωση, έστω μία διαμαρτυρία ή έστω μία καταγγελία τους για το γεγονός ότι σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και μια σειρά ακόμα χώρες της ΕΕ στήνονται μνημεία υπέρ των Ες – Ες και «τιμούνται» συνεργάτες των Γερμανών, την ώρα που σε αυτές και άλλες χώρες (Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία κλπ.) η μαρξιστική – λενινιστική ιδεολογία έχει κηρυχτεί «παράνομη» (!) από τα δικαστήρια και οι κομμουνιστές, αριστεροί και δημοκράτες τελούν σε καθεστώς παρανομίας.
Τρίτον, στην Ελλάδα της Κατοχής, οι συνεργάτες των Γερμανών, οι γερμανοντυμένοι, οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες δεν ήταν κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές, μαζί με τους άλλους αριστερούς και δημοκράτες ήταν στα βουνά και πολεμούσαν το ναζισμό. Οι κ.κ. Ελληνες ευρωβουλευτές που το 2008 υπέγραφαν δηλώσεις «εξίσωσης» του κομμουνισμού με τον φασισμό και μόλις πρόσφατα ψήφισαν υπέρ του Κιέβου και υπέρ των κυρώσεων της ΕΕ στη Ρωσία (με τα γνωστά αποτελέσματα για τους Έλληνες αγρότες) μήπως ξέρουν ποιας ιδεολογίας και ποιας πολιτικής μήτρας εκτρώματα ήταν οι γερμανοτσολιάδες;
* Υστερόγραφο 1: Η 23η Αυγούστου είναι όντως σπουδαία ημερομηνία. Ηταν 23 Αυγούστου του 1942 όταν η μάχη του Στάλινγκραντ πέρασε στην πιο αποφασιστική της φάση. Η 23η Αυγούστου 1942 θεωρείται ημερομηνία ορόσημο για τη μάχη του Στάλινγκραντ γιατί από τη μέρα εκείνη η μάχη μεταφέρθηκε ακόμα και στις συνοικίες της πόλης όταν το 14ο γερμανικό σώμα τεθωρακισμένων διέσπασε την αμυντική γραμμή του Στάλινγκραντ και έφτασε στο Βερτιάτσι. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε ο τιτάνιος αγώνας των αμυνομένων σπίτι το σπίτι και δρόμο το δρόμο που οδήγησε στη συντριβή της ναζιστικής χολέρας.
Υστερόγραφο 2: Τί νόημα έχει να γυρνάμε τόσο πίσω στην Ιστορία, θα ρωτήσει ο καλόπιστος φίλος. Είναι απλό: Οταν μιλάμε για την Ιστορία μιλάμε για το σήμερα, για το τώρα. Γιατί η Ιστορία – φίλε μου καλέ – είναι η πολιτική του παρελθόντος. Που σημαίνει ότι η σημερινή πολιτική δεν είναι τίποτα λιγότερο από την Ιστορία του μέλλοντος. Και, συνεπώς, αναλογεί στον καθένα μας το δικό του μερίδιο ευθύνης για το πως θα γραφτεί, αφού – άλλωστε – ήδη γράφεται πάνω στην πλάτη τη δική μας και των παιδιών μας.
Υστερόγραφο 3: Η στήλη επέστρεψε στη βάση της. Καλώς σας βρήκαμε, όλες και όλους. Καλό «ταξίδι» να’χουμε!
