Στη «γραμμή» που χάραξε ο Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ, στο Προεδρικό Μέγαρο και στο Μέγαρο Μαξίμου, απέναντι στην Κατερίνα Σακελλαροπούλου και τον Κυριάκο Μητσοτάκη αντίστοιχα, κινήθηκε το σημερινό δημοσίευμα της Frankfurter Allgemeine Zeitung για το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων.
Ο Γερμανός πρόεδρος στο τετ α τετ με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας τόνισε πως «νομικά το θέμα θεωρείται λήξαν», ενώ λίγη ώρα αργότερα έκανε πως δεν άκουσε όταν το έθεσε στο τραπέζι, με σαφώς πιο ευγενικό τρόπο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι διαφορετική, αφού όπως εξήγησε πρόσφατα ο Προκόπης Παυλόπουλος, σε ομιλία του στην Άρτα, οι αποζημιώσεις «είναι πάντα νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες», σύμφωνα με τις νομικές που επικαιροποίησε η απόφαση του Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης, το 1946.
Η γερμανική εφημερίδα, λοιπόν, χαρακτήρισε στο σημερινό της φύλλο ως «ξεθωριασμένο λογαριασμό» τη σχετική συζήτηση, τονίζοντας πως «όποιος διατυπώνει απαιτήσεις για επανορθώσεις βασιζόμενος σε ιστορικές αδικίες, θα πρέπει να δεχθεί αντιστοίχως και ανταπαιτήσεις».
«Πράγματι, η έκταση της γερμανικής τακτικής εξοντώσεων, όπως και η συμμετοχή της Βέρμαχτ σε αυτήν, ήταν κάτι που αντιμετωπίστηκε μονάχα σταδιακά. Πώς μπορεί να επανορθώσει κάποιος γι’ αυτό; Πέρα από τις διώξεις των δραστών και την υποστήριξη των θυμάτων υπάρχει αδιαμφισβήτητα και ευθύνη βάσει του διεθνούς δικαίου: πίσω από αυτά ήταν η Γερμανία, το γερμανικό κράτος, το οποίο εξακολουθεί να υφίσταται έως και σήμερα. Το ζήτημα των επανορθώσεων όμως έχει ξεκαθαριστεί εδώ και καιρό. Και ακόμα και αν δεν έχει επιλυθεί, δεν υπάρχει πλέον χώρος για ντιμπέιτ επ’ αυτού», αναφέρει το δημοσίευμα της FAZ και προσθέτει: «Όποιος διατυπώνει απαιτήσεις για επανορθώσεις βασιζόμενος σε ιστορικές αδικίες, θα πρέπει να δεχθεί αντιστοίχως και ανταπαιτήσεις. Όχι, δεν πρέπει κανείς να προβαίνει σε συμψηφισμούς. Ωστόσο και τα εγκλήματα κατά των Γερμανών παραμένουν εγκλήματα. Οι διωγμοί και οι δολοφονίες εκατομμυρίων, οι βομβαρδισμοί του άμαχου πληθυσμού, η κακομεταχείριση αιχμαλώτων πολέμου και η απώλεια του ενός τετάρτου της εθνικής επικράτειας – ούτε αυτά μπορούν να υπολογιστούν. Εξάλλου, ο στόχος της ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι να γίνει μία νέα αρχή, η οποία δεν θα συνίσταται στη διατήρηση ξεθωριασμένων λογαριασμών».