Αν θα πρέπει να βγει ένα συμπέρασμα από όλη αυτή την τραγωδία με τις πυρκαγιές στην Αττική, αυτό είναι ότι η καταστροφή της φύσης απειλεί ευθέως την ανθρώπινη ζωή, ενώ, αντίθετα όσοι σώθηκαν, σώθηκαν χάρη στην προσφυγή στη φύση (θάλασσα) και χάρη στην ανθρώπινη αλληλεγγύη. Η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή πολλαπλασιάζει τα ακραία καιρικά φαινόμενα όπως οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες στην Αττική και αλλού, κι αντί να σκεφτούμε ως Πολιτεία και ως κοινωνία πώς θα την αντιμετωπίσουμε, ονειρευόμαστε εξορύξεις υδρογονανθράκων που συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη και στην έξαρση των ακραίων καιρικών φαινομένων.
Η καταστροφή της φύσης από τον άνθρωπο είναι πίσω από όποιο σενάριο κι αν υιοθετήσει κανείς για τα αίτια των πρόσφατων πυρκαγιών και πλημμυρών:
- Εμπρησμός (είτε σκόπιμος είτε λόγω ανεξέλεγκτης χωματερής)
- Αυθαίρετη δόμηση μέσα σε δάσος χωρίς κανόνες και υποδομές
- Αυθαίρετες περιφράξεις που περιόριζαν την πρόσβαση στη θάλασσα κατά παράβαση του Συντάγματος
- Μπάζωμα ρεμάτων και χτίσιμο πάνω σε αυτά ή κατασκευή χώρων στάθμευσης μέσα σε ρέματα
- Επιχειρηματικά σχέδια εξόρυξης βωξίτη στα Γεράνεια Όρη ή τεράστιες ανεμογεννήτριες που απορρίφθηκαν από τους τοπικούς φορείς.
- Ένταση ακραίων καιρικών φαινομένων λόγω της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής.
Οποιοδήποτε από τα παραπάνω που έχουν αναφερθεί αυτές τις μέρες ως πιθανά αίτια της καταστροφής, είτε όλα μαζί είτε μεμονωμένα, όλα έχουν κάτι κοινό. Και αυτό το κοινό που έχουν είναι η καταστροφή της φύσης από τον άνθρωπο. Και τώρα μαθαίνουμε με τραγικό τρόπο ότι η καταστροφή της φύσης κοστίζει ανθρώπινες ζωές, απειλεί την επιβίωσή μας στον πλανήτη.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα μέχρι το 2040 μπορεί να φτάσουν τα 140 εκατομμύρια οι περιβαλλοντικοί πρόσφυγες, αυτοί που θα αναγκαστούν να μετακινηθούν από τον τόπο κατοικίας τους εξαιτίας ακραίων καιρικών φαινομένων, ενώ ήδη οι φυσικές καταστροφές έχουν τετραπλασιαστεί από το 1970 σε 400 το χρόνο, σύμφωνα με το Γραφείο για τη Μείωση της Απειλής Καταστροφών του ΟΗΕ. Στη διάσημη για το κρύο και το χιόνι Σκανδιναβία, οι θερμοκρασίες έχουν ξεπεράσει τους 32°C και πάνω από 50 πυρκαγιές δασών εξαπλώνονται στη Σουηδία. Στο Τορόντο του Καναδά θερμοκρασίες πάνω από 30°C κάνουν ρεκόρ επί 18 συνεχείς μέρες (μέχρι στιγμής) με δεκάδες νεκρούς. Στην Ιαπωνία, όπου οι θερμοκρασίες έφθασαν πάνω από 40°C, ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται συνεχώς. 17 από τα 18 θερμότερα έτη στα 136 χρόνια που γίνονται καταγραφές, όλα ήταν μετά το 2001, με την εξαίρεση μόνο του 1998, σύμφωνα με τη NASA.
Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, κάποιοι στη χώρα μας, ανάμεσά τους και οι κυβερνώντες, ονειρεύονται εξορύξεις υδρογονανθράκων στη στεριά (Ήπειρο) και τη θάλασσα (Λιβυκό και Ιόνιο), πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες κι υποσχόμενοι κελεμπίες στον κοσμάκη που δε γνωρίζει ότι, αν κι εφ’ όσον γίνουν εξορύξεις, τα όποια κέρδη θα πάνε σε πολυεθνικές (διεθνής πρακτική) και σε μας τους υπόλοιπους θα μείνουν η καταστροφή των θαλασσών και της γης, η καταστροφή της αλιείας, της γεωργίας και του τουρισμού και η κλιματική αλλαγή με φαινόμενα σαν κι αυτά που ζούμε αυτές τις μέρες.
Φωνές όπως αυτή του πρώην πρύτανη Γιάννη Φϊλη που θεωρεί ότι, αν θέλουμε να περιορίσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη πρέπει να σταματήσει οποιαδήποτε εξόρυξη υδρογονανθράκων στο εξής και να στραφούμε στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (βλ. πρόσφατη εκδήλωση στο Μουσείο Τυπογραφίας στα πλαίσια του 7ου Θερινού Σχολείου Περιβαλλοντικής Δημοσιογραφίας) ακούγονται ως φωνή βοώντος εν τη ερήμω., Κι έρημο πρόκειται να καταντήσουν τον τόπο μας και τον πλανήτη η εμμονή στις εξορύξεις υδρογονανθράκων κι η καταστροφή της φύσης, την ώρα που ο ήλιος κι ο άνεμος προσφέρουν απλόχερα και δωρεάν την ενέργειά τους.
