Tου Θεόδωρου Κατσανέβα
Συνεχίζεται το μεγάλο παραμύθι στη χώρα του «πάση θυσία στο ευρώ» ότι, το χρέος το κληρονομήσαμε από το παρελθόν. ‘Ότι τι είμαστε υπεύθυνοι για εθνικό πλιάτσικο και αφού μαζί τα φάγαμε, μαζί πρέπει να πληρώσουμε τώρα και τον λογαριασμό. Εκτός από τους εντεταλμένους δημοσιογραφούντες και τηλεπερσόνες των συστημικών ΜΜΕ, υπάρχουν ακόμα και απλοί πολίτες που δέχονται ότι εμείς φταίμε για το τεράστιο χρέος που οφείλουμε να πληρώσουμε με αίμα και δάκρυα.
Πριν προχωρήσω στην παράθεση των επίσημων στατιστικών στοιχείων που αποδεικνύουν περίτρανα ότι το μεγαλύτερο μέρος του χρέους δημιουργήθηκε μέσα στην ευρωζώνη, θέτω δημόσια ένα απλό όσο και καταλυτικό ερώτημα.
Πως μας ενέταξαν στην ευρωζώνη όταν η κυριότερη προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι μια χώρα να μην έχει υπέρογκο χρέος;
Κάποιοι λένε, μα αυτό έγινε γιατί έχουν «μαγειρευτεί» τα στοιχεία. Όμως, ακόμα και αν έγινε κάτι τέτοιο, τότε την ευθύνη έχει η Goldman Sachs η οποία ήταν υπεύθυνη για τη μεθόδευση της ένταξής μας στην ευρωζώνη και ο επίσης δικός τους Γεωργίου του οποίου την αθωότητα υποστηρίζουν φανατικά και ανενδοίαστα οι Βρυξέλες. Αν «μαγειρεύτηκαν» λοιπόν τα στοιχεία, τότε αυτό έγινε προφανώς με σχέδιο για να μας εγκλωβίσουν στην παγίδα χρέους και να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Αν δεν «μαγειρεύτηκαν» τα στοιχεία, τότε και πάλι προκύπτει ότι μας έβαλαν στην ευρωζώνη για τον ίδιο σκοπό. Ο αναγνώστης διαλέγει όποια αλήθεια από τις δυο πιστεύει. Η σίγουρη αλήθεια όμως είναι ότι, σήμερα βιώνουμε μια εφιαλτική περίοδο η οποία οδηγεί τη χώρα στον αφανισμό μέσα στην παγίδα χρέους και την πονηρή ιδεοληψία του «πάση θυσία στο ευρώ»
Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές το μεγαλύτερο μέρος του χρέους δημιουργήθηκε μέσα στην ευρωζώνη
Αλλά ας έρθουμε και στα επίσημα στατιστικά στοιχεία που προέρχονται από τη Eurostat, τη στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με το ιστόγραμμα που παρατίθεται εδώ, καταρρίπτεται με τη γλώσσα των αριθμών ο τεράστιος μύθος που διακινείται συστηματικά από τα κατοχικά ΜΜΕ και αναπαράγεται από πολλούς ότι, το σημερινό τεράστιο ελληνικό χρέος το κληρονομήσαμε από το παρελθόν και ειδικότερα από τη δεκαετία του 1980. Όπως φαίνεται ξεκάθαρα από το ιστόγραμμα το χρέος της χώρας μας σε αναλογία του ΑΕΠ, κατά μέσο όρο στη δεκαετία του 1980, όπως και στη δεκαετία του 1970, ήταν κάτω από το 50%.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 αυξήθηκε στο 60% ,σε 75% μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και σε περίπου 100% ύστερα από τα μέσα της ίδιας δεκαετίας. Όμως, το μεγάλο άλμα του χρέους σε επίπεδα του 180% γίνεται μέσα στην ευρωζώνη ύστερα από το 2008 και σήμερα συνεχώς αυξάνεται.
Μέσα στον «παράδεισο» της ευρωζώνης, το χρέος συνέχισε να αυξάνεται και θα αυξάνεται. Κι’ αυτό παρ’ όλο το εσωτερικό κούρεμα του PSI το 2012 με υφαρπαγή ομολόγων και καταθέσεων Ελλήνων ιδιωτών,Δήμων, Πανεπιστημίων, δημόσιων φορέων, τον αφελληνισμό των ελληνικών τραπεζών, το ξεπούλημα δημόσιων περιουσιακών στοιχείων, τη βάρβαρη φοροκαταιγίδα, τη συρρίκνωση προνοιακών παροχών, συντάξεων, μισθών, εισοδημάτων. Όσα μέτρα λιτότητα και να επιβάλλονται, το χρέος υπερπολλαπλασιάζεται με ανατοκισμούς και διάφορα κλεπτοκρατικά κόλπα των διεθνών αρπακτικών και ο ερχομός της ανάπτυξης μοιάζει με ανέκδοτο.
Το 95% των δανείων έχει επιστρέψει στους δανειστές
Όπως αποδείχτηκε από μελέτη του Ινστιτούτου Διοίκησης και Τεχνολογίας που εδρεύει στο Βερολίνο με αποκαλυπτική έκθεσή του που δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο τρέχοντος, το 95% των δανείων που μας έχουν χορηγήσει οι «γαλαντόμοι» δανειστές μας, έχει επιστρέψει πίσω στις Γερμανικές και Γαλλικές Τράπεζες.
Σήμερα, το γενικό ισοζύγιο πληρωμών της χώρας μας είναι πλέον οριακά πλεονασματικό λόγω της μεγάλης πτώσης στις τιμές των εισαγόμενων υγρών καυσίμων και των μέτρων απάνθρωπης λιτότητας των μνημονίων. Γι’ αυτό και από την τρέχουσα περίοδο και μετά, το σύνολο των τοκοφόρων δανείων που θα μας χορηγούνται θα πηγαίνει ολόκληρο πίσω στους δανειστές. Αλλά οι τελευταίοι δεν αρκούνται στο οριακό πλεόνασμα του προϋπολογισμού γι΄ αυτό και απαιτούν την επιβολή και νέων σκληρών μέτρων. Για τον ίδιο σκοπό, έχει τεθεί ως βασική προϋπόθεση, ο κρατικός προϋπολογισμός να έχει πλεόνασμα της τάξης του 3,5% ( 6,2 δις), το οποίο προφανώς θα καταβάλλεται ολόκληρο στους ίδιους.
Μας επιβάλλουν να πληρώνουμε 26 δις ετησίων (15% του ΑΕΠ) για τα χρέη !
Όμως ούτε αυτό είναι αρκετό. Όπως έχει αποφασιστεί σε προηγούμενα Eurogroup και αναμένεται να επιβεβαιωθεί και σε αυτό της 5ης Δεκεμβρίου, οι δανειστές απαιτούν να καταβάλλουμε κάθε χρόνο το ιλιγγιώδες ποσό του 15% του ΑΕΠ, δηλ. 26 δις !, (δηλ. επιπλέον 19,8 δις από το υποτιθέμενο πλεόνασμα των 6,2 δις).Το κολοσσιαίο αυτό ποσό είναι φυσικά αδύνατο να πληρωθεί όχι μόνο από μια λυμφατική οικονομία όπως η δική μας, αλλά και από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Προφανώς, οι «καλοί» μας δανειστές, προβλέπουν να εισπράξουν τη διαφορά των 19,8 δις από τα έσοδα του Υπερταμείου, από τον αφελληνισμό των Ελληνικών Τραπεζών,καθώς και από τα μελλοντικά έσοδα από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.
Μια καταρημαγμένη χώρα το «λίκνο της δημοκρατίας και του πολιτισμού», όπως μας αποκάλεσε στο λόγο παρηγοριάς και ο απερχόμενος Πλανητάρχης, καλείται να ξεπουληθεί ολόκληρη για να καταβάλει πλασματικά χρέη που το μεγαλύτερο μέρος τους δημιουργήθηκε με πονηρό τρόπο από τους ίδιους τους δανειστές. Και αυτό όταν στη Γερμανία με τη συμφωνία του Λονδίνου το 1953, χαρίστηκε και με τη συμμετοχή της Ελλάδας, το μεγαλύτερο μέρος των χρεών της που οφειλόταν στο αιματοκύλισμα στη Υφηλίου για δύο φορές μέσα στον ίδιο αιώνα. Αντί να χρησιμοποιούν πολεμικές μηχανές, οι πονηροί δανειστές έχουν καταλάβει τη χώρα με κλεπτοκρατικά κόλπα, με την παγίδα χρέους και το ευρώ.
Πάση θυσία στο ευρώ και για την «καρέκλα ρε γαμώτο»
Και έτσι φτάσαμε στο σημείο, η Πρώτη Φορά Αριστερά, εφαρμόζοντας το νεοφιλελεύθερο Θατσερικό δόγμα ΤΙΝΑ (There Is No Alternative-δεν υπάρχει εναλλακτική λύση), να επιβάλλει ανενδοίαστα όλο και περισσότερο ισοδύναμα σε ευρώ από συντάξεις, μισθούς, υπερφορολόγιση, αρπαγή δημόσιας περιουσίας και ελληνικών τραπεζών, οδηγώντας τη χώρα σε απέραντη φτωχοποίηση και απόλυτη καταστροφή. Και όλα αυτά με μια επαίσχυντη αριστερή ρητορεία που υπηρετεί μια ακραία πολιτική ξεπουλήματος της χώρας, με μοναδικό προφανή λόγο τη διατήρηση των κυβερνητικών καρεκλών και του ιερού δόγματος του « πάση θυσία στο ευρώ». Και εναλλακτικά «για την καρέκλα ρε γαμώτο».