Της Νίκης Λατινάκη
“Χουριέτ”: Οι Λαοί θα τσακίσουν το μίσος που κατατρώει τα σωθικά τούς!
Σήμερα φίλοι μου στη στάση του λεωφορείου συνάντησα μία κυρία μελαχρινή, όμορφη, με σγουρά μαλλιά όπου δίπλα της, μέσα στο καροτσάκι, κοιμόταν το μωρό της. Περίπου δύο ετών. Ήταν το ίδιο μελαχρινό, όμορφο, όπως η μητέρα του. Σωστός άγγελος. Κοιμόταν γαλήνιο μέσα στο ζεστό μπουφάν και την κουβερτούλα του.
Η όψη τους μαρτυρούσε ότι ήταν από Ανατολικές χώρες.
Το λεωφορείο καθυστέρησε να έρθει και έτσι καθίσαμε στο ίδιο παγκάκι. Διακριτικά κοίταζα το μωρό ξανά και ξανά, που κοιμόταν ήρεμο, γαλήνιο. Η σκέψη μου, για πολλοστή φορά, έφυγε στα παιδάκια της Τουρκίας, του Κουρδιστάν, της Συρίας, της Ουκρανίας, της Παλαιστίνης. Ένα γιατί έτρωγε τα σωθηκά μου.
Αυτές τις μέρες όλοι γίναμε μάρτυρες μιας τεράστιας τραγωδίας που συνέβη στη γειτονική μας χώρα και την πολύπαθη Συρία.
Οι καρδιές λύγισαν μπροστά σε αυτόν τον πόνο. Μαννάδες πατεράδες να σκάβουν με τα χεριά να βρουν τα παιδιά τους ζωντανά η νεκρά. Φαμίλιες ξεκληριστήκαν. Χιλιάδες άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν αλλά δεν υπάρχουν. Οι μυλόπετρες τις συμφοράς τους λιάνισαν. Ο σεισμός μπορεί να κράτησε λίγα λεπτά, αλλά ήταν αρκετά να καταστρέψει χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια ζωές.
Αναρωτιέμαι αν αυτή η καταστροφή, μπορεί να είναι έργο του Θεού, της φύσης, ή των ανθρώπων.
Μπροστά σε αυτήν την τραγωδία διαπιστώσαμε πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε. Αλλά από την άλλη, πόσο μεγαλείο και δύναμη έχουν κρυμμένα οι άνθρωποι μέσα τους.
Γονείς μπήκαν ανάμεσα στους τόνους του τσιμέντου και προστάτευσαν τα παιδιά τους. Μάνες γέννησαν και θήλασαν τα μωρά τους. Τα έσωσαν και μετά έφυγαν.
Χιλιάδες άνθρωποι από όλη την οικουμένη έτρεξαν να συμπαρασταθούν στους πληγέντες. Μέσα σε αυτούς πρώτη έτρεξε η Ελλάδα. Έκλεισε τα αυτιά της στις απειλές του παρανοϊκού Ερντογάν και βρέθηκε εκεί,δίπλα, να παλεύει να σώσει ψυχές. Να αλαφρώσει τον πόνο της γείτονας χώρας.
‘Παιδιά της ΕΜΑΚ σας ευχαριστούμε. Είμαστε υπερήφανοι για όλους εσάς. Αψηφήσατε τις ζωές σας προκειμένου να σώσετε ‘τον εχθρό μας’. Να είσαστε πάντα γεροί και δυνατοί. Μας διδάξατε Ήθος, αυτοθυσία, γενναιότητα, αλληλεγγύη.’
Και η Ελληνική αλληλεγγύη δεν σταματάει εκεί. Κομβόι του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού πέρασε χθες τα σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας και συνεχίζει το ταξίδι του με τελικό προορισμό το Γκαζιαντέπ, προκειμένου να παραδώσει 40 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας προς ενίσχυση των πληγέντων του καταστροφικού σεισμού. Και μπράβο μας.
Όμως γιατί δεν τρέξαμε να σώσουμε και τα παιδιά της Συρίας; Τα παιδιά της Συρίας είναι παιδιά ενός κατώτατου θεού; Με τι κριτήριο επιλέγετε να σωθούν τα μεν και να πεθάνουν τα δε; Ποιά θα προστατεύουμε και ποιά θα πετάξουμε. Ποιά θα μείνουν θαμμένα στα ερείπια και ποιά θα σωθούν
Ούτε ο Θεός ούτε η φύση έχουν μέρος σε αυτήν την κτηνωδία. Αυτό είναι απόφαση τεράτων και όχι ανθρώπων. Όπως και οι πόλεμοι, οι σφαγές, οι βιασμοί, η δυστυχία.
Οι άνθρωποι από την εποχή του Νεάντερνταλ μέχρι και σήμερα, την ίδια γη δε πάτησαν; Τον ίδιο αέρα δε ανέπνευσαν; Κάθε πρωί, οι ίδιες ακτίνες του Ήλιο δεν τους χάιδεψαν; Τα βράδια τα ίδια αστέρια δε κοίταξαν; Σε τι διαφέρουν οι μαύροι από τους λευκούς, οι λευκοί από τους Μαύρους; Οι Χριστιανοί από τους Μουσουλμάνους; Αυτοί και εμείς, είμαστε ίσοι στην ζωή και την ευημερία. Στο ίδιο σπίτι νοικιάζουμε, πάνω στην περιστρεφόμενη μπάλα που την έχουν ονομάσει Γη. Ο σπιτονοικοκύρης η ζωή, θα υπογράφει το ενοικιαστήριο, πάντα με τους δικού της όρους και για πολύ λίγο χρόνο. Η μόνη επιλογή που έχουμε, τι Ιστορία θα γράψουμε, τι αύρα θα αφήσουμε πίσω μας. Θα αφήνουμε την αύρα της αγάπης, η την αύρα του μίσους και του ολέθρου.
Έτσι το βάθος της Ιστορίας μας διδάσκει, ότι ποτέ οι λαοί δεν θέλησαν τον πόλεμο, την καταστροφή. Ποτέ η κακία, το μίσος, η βαρβαρότητα δεν πήγε την ανθρωπότητα μπροστά. Το αντίθετο. Μόνο η ειρήνη, η ευημερία, η αγάπη, η αλληλεγγύη, φώτισε και προόδευσε τις εκάστοτε κοινωνίες.
Έτσι και στο σήμερα οι λαοί αδελφωμένοι πρέπει να πορευόμαστε. Και στα δύσκολα αλλά και τα εύκολα. Εμείς οι λαοί επιβάλετε να μην επιτρέπουμε σε σχιζοφρενείς δολοφόνους να αφανίζουν αθώα παιδιά και εμάς. Έχουμε την δύναμη να αποδείξουμε ότι μπορούμε.
Φίλοι Τούρκοι, Κούρδοι, Σύριοι οι προσεχές μας είναι δίπλα σας.
Μας ενώνει η ιδία πίστη και η ιδία θρησκεία. Η ΑΓΑΠΗ.