Οκτώ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα απο την ημέρα που ο σμηναγός της πολεμικής αεροπορίας, Κώστας Ηλιάκης, χάθηκε στον εναέριο χώρο μεταξύ Καρπάθου και Κρήτης. Το F 16 του συγκρούστηκε με τουρκικό αεροσκάφος που προσπαθούσε να προσεγγίσει τη Κρήτη και να εντοπίσει τις θέσεις των S 300.
Στη περιοχή που έχασε τη ζωη του ο Κώστα Ηλιάκης καθιερώθηκε το σημείο σναφοράς όλων των πτήσεων που ονομάστηκε Ηλιάκης point.
Το όνομα του Κώστα Ηλιάκη έτσι, μνημoνεύεται κάθε μέρα εκεί ψηλά στον ουρανό.
Η επίσημη εκδοχή
Ο Κ. Ηλιάκης σκοτώθηκε στις 23 Μαΐου 2006, κατά τη διάρκεια αερομαχίας στα ανοιχτά της Καρπάθου. Ήταν 36 ετών και πατέρας δύο ανηλίκων παιδιών, 5 και 2 ετών. Επισήμως ο θάνατος του αποδόθηκε σε “ατύχημα” που προήλθε από “ανθρώπινο λάθος” του Τούρκου πιλότου με τον οποίο ενεπλάκη σε αερομαχία. Οι μαρτυρίες και οι απόρρητες αναφορές που φέρνει στο φως η εφημερίδα Real news την 29η Νοεμβρίου 2012 αποκαλύπτουν ότι ο Έλληνας σμηναγός δέχθηκε απροκάλυπτα δολοφονική επίθεση από το τουρκικό μαχητικό που καταδίωκε.
Ο σχηματισμός “Αλεπού-370″ των δύο ελληνικών F-16 που βγήκαν για καταδίωξη τεσσάρων τουρκικών αεροσκαφών, τα οποία είχαν εισβάλει στον εθνικό εναέριο χώρο μας ξεκίνησε από το αεροδρόμιο της 133 Σμηναρχίας Μάχης στην Κρήτη. Όταν συναντήθηκαν οι δύο σχηματισμοί στον αέρα και ξεκίνησε η καταδίωξη τους, ο Κ. Ηλιακής δέχθηκε ξαφνικά επίθεση από το ένα τουρκικό μαχητικό. Ο Τούρκος χειριστής Χαλί Ιμπραήμ Οσκεμπίρ, χτυπώντας με το δεξί φτερό του Rf-4, την καλύπτρα του αεροσκάφους του Ηλιάκη, το οδήγησε σε κάθετη και ανεξέλεγκτη πτώση, στέλνοντας τον στον θάνατο.
Το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ), μετά από έρευνες, είχε προχωρήσει στη σύνταξη επισήμου πορίσματος για τις συνθήκες της κατάρριψης του ελληνικού μαχητικού αυτό αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι ο Ηλιάκης εκτέλεσε άψογα την αποστολή του, καθώς όπως αναφέρεται.
“Ο σμηναγός Ηλιάκης κατευθύνθηκε προς το τουρκικό αεροσκάφος RF-4, στο πλαίσιο διατεταγμένης και σύμφωνης με το περιεχόμενο και τα δεδομένα αποστολής του προσπάθειας αναχαίτισης – αναγνώρισης σε ευθεία και οριζόντια πτήση, χωρίς να ελιχθεί καθ’οποιονδήποτε τρόπο και χωρίς να παραβιάσει την απόσταση ασφαλείας των 1000 ποδών που ορίζεται για την αποφυγή εναέριων συγκρούσεων μεταξύ αεροσκαφών”.
Η ελληνική πλευρά, ωστόσο, φρόντισε να είναι πολύ προσεχτική στο σημείο του πορίσματος στο οποίο γινόταν αναφορά στο Τούρκο πιλότο, περιγράφοντας το όλο περιστατικό ως “ατύχημα” που οφειλόταν σε “ανθρώπινο λάθος”, χωρίς να υπάρχει ίχνος δόλου:
“Αντίθετα, προέκυψε σαφώς ότι ο χειριστής του leader (αρχηγού) αεροσκάφους του τουρκικού σχηματισμού προέβη στην εκτέλεση βίαιου και επικίνδυνου ελιγμού σε απόσταση μικρότερη των 100 ποδών, προς παρενόχληση – αποτροπή προσέγγισης του Ηλιάκη στο τουρκικό RF-4, αναπτύσσοντας έτσι υψηλή ταχύτητα (εμμονή να παραμείνει εσωτερικά και ψηλότερα από το ελληνικό μαχητικό, έχοντας πορεία σύγκρουσης, αντί να περάσει από κάτω). Συνέπεια όλων αυτών ήταν ο Τούρκος χειριστής να απολέσει τον έλεγχο του αεροσκάφους του, το οποίο ανεξέλεγκτο προσέκρουσε βίαια σε εκείνο του Ηλιάκη”.
Η εφημερίδα Real news, σε δημοσίευμα το 2012, επικαλούμενη την αναφορά του σμηναγού Ι. Αγγέλη, που πετούσε στο δεύτερο ελληνικό αεροσκάφος ως Νο 1 του σχηματισμού και είδε πως ακριβώς εκτυλίχθηκε το περιστατικό που οδήγησε στη συντριβή του αεροπλάνου του Έλληνα σμηναγού.
“Το F-16 που βρισκόταν πίσω από τον Νο 2 (σ.σ. τον Κώστα Ηλιάκη) του σχηματισμού προσέγγισε σε πολύ μικρή απόσταση και εκτελούσε επικίνδυνους ελιγμούς επί 10 λεπτά, προσπαθώντας να χτυπήσει την καλύπτρα του ελληνικού αεροσκάφους με το πτερό του, αλλά και να το ρίξει στα καυσαέρια σε χαμηλό ύψος. Παρόμοιές ενέργειες, σε μικρότερο βαθμό, εκτελούσε και το άλλο τουρκικό που βρισκόταν πίσω μου. Οι ενέργειες αυτές αναφέρθηκαν και στο R/T”