Γράφει ο Γιάννης Ψαρουδάκης
Το μεγάλο λάθος που κάναμε, είναι ότι, όταν το 2012 η δύναμη των συστημικών κομμάτων περιορίστηκε κατά το ήμισυ, νομίσαμε ξαφνικά πως άλλαξαν οι συνειδήσεις των Ελλήνων.
Η υπερψήφιση του Ολυμπιακού στον Πειραιά, του Μπέου στο Βόλο, του Ψινάκη δεν θυμάμαι που, όπως και η διατήρηση της εκλογικής επιρροής Πασόκων και Νεοδημοκρατών έστω και με το μανδύα του “ανεξάρτητου” σε πολλούς δήμους και περιφέρειες, μας διέψευσαν πανηγυρικά.
Ο Έλληνας παραμένει το τηλεπροϊον 25 χρόνων της κυριαρχίας των ιδιωτικών καναλιών: Ένας τύπος lifestyle, που καραδοκεί να “χωθεί” στο παιγνίδι με τη στήριξη του πολιτευτή που ψήφισε. Δυστυχώς οι συνειδήσεις δεν αλλάζουν αν δεν αλλάξουν οι κατευθύνσεις μιας κεντρικής εξουσίας που θα δημιουργεί την αίσθηση στον πολίτη ότι ζει σε μια κοινωνία συντεταγμένη, όπου υπάρχει δικαιοσύνη, ίσες ευκαιρίες, πολιτισμός. Και δεν αλλάζουν επίσης με ευχές – ανοησίες χωρίς νόημα, του στυλ “πρέπει πρώτα να αλλάξει ο καθένας μας ξεχωριστά κλπ..” Η πολιτική συμπεριφορά, δεν υπακούει σε επικλήσεις, στον πατριωτισμό ή σε μια κοινωνική συνείδηση και ηθική που θα έπρεπε να έχουμε, αλλά.. κοίτα να δεις ατυχία, δεν μας προέκυψε.
Δυστυχώς κι ένα μεγάλο μέρος της αριστεράς σήμερα, είναι παγιδευμένο όσον αφορά τι είναι και τι δεν είναι “αριστερή ηθική”. Αφού ξεφύγαμε από μια θρησκεία που μας είχε γεμίσει με “ιερά καθήκοντα”, “υψηλά ιδανικά”, “αταλάντευτες υποχρεώσεις”, φροντίσαμε να γεμίσουμε τη ζωή μας με αντίστοιχες επιταγές, που απλά υπενθυμίζουν την (κατανοητή και ανθρώπινη ανάγκη), να ξεχωρίζουμε από τη μάζα, και το δικό μας μέτρο είναι η “επαναστατικότητα”.
Έχω κακά νέα: Το μόνο ιερό καθήκον που έχουμε απέναντι στη ζωή μας, είναι να τη ζήσουμε όσο μπορούμε καλύτερα. Έτσι, χωρίς μεγάλα λόγια, απλά και ξενέρωτα. Μόλις καταλάβουμε αυτή την αλήθεια, θα μπορέσουμε να βάλουμε σε σωστή βάση τις προτεραιότητες μας, να αναγνωρίσουμε ποια ανάγκη μας σπρώχνει στους κοινούς αγώνες, να μην περνάμε από το απατηλό “αριστερόμετρο” της ηθικής, συντρόφους και φίλους που προσπαθούν αληθινά δίπλα μας και μαζί μας για αυτή την καλύτερη ζωή.
Αλλιώς θα παραμείνουμε για πάντα ιδανικοί κι ανάξιοι εραστές μιας επανάστασης που χάθηκε.
zarpa.gr
