Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
δημοσιογράφος ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το Διεθνές Οικονομικό περιβάλλον επιδεινώνεται και ένα δεύτερο κύμα ύφεσης, που θα συνοδεύεται από καταρρεύσεις, περισσότερους ανέργους, κοινοτικές εκρήξεις και πολιτικά απρόβλεπτα, σκιάζει το νότιο ανεπτυγμένο γεωγραφικό χώρο του πλανήτη μας.
Η Ελλάδα μέσα σε αυτό το κλίμα είναι απόλυτα επισφαλής και είναι το πρώτο θύμα της επερχόμενης λαιλάπας της παγκόσμιας οικονομίας.
Τέλος εποχής, αντιμέτωπη η Ελλάδα με ανατροπές, έχοντας απολέσει την εμπιστοσύνη των ξένων και με ένα εσωτερικό μέτωπο στην χειρότερη έμφασή του, προσδοκά από τους πολίτες και εν όψει θυελλωδών ποινών να προσαρμοσθούν σε ένα νέο τρόπο σκέψης, ζωής, συμπεριφοράς, δίνοντας τέλος σε μια περίοδο ευδαίμονος μεταπολιτευτικής, στο τέλος του κράτους κυρίως του κοινωνικού, με μεταπτώσεις σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΛΙΜΑ;
Για την σωτηρία της χώρας δεν αρκεί μια πρωτοβουλία μονομερή για την απαλλαγή της δεξιάς οικονομικής πολιτικής και μόνο, αλλά πρέπει να αλλάξουν σκέψη ριζικά όλες οι πολιτικές ομάδες, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, και οι εκπρόσωποι κοινωνικών φορέων.
Με συλλογικό αγώνα και μπροστάρη την αριστερά, πρέπει να ξεπεραστεί η πολιτική αδυναμία και οι δυσκολίες. Με στόχο μια ορθολογική κατανομή των βαρών, μια κατανομή που να ανταποκρίνεται στο αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης και να διευρύνει τις παραγωγικές δυνατότητες, ανοίγοντας ένα παράθυρο σε ένα καλύτερο αύριο. Τα σκληρά και αντιλαϊκά που πήρε η συγκυβέρνηση προκαλούν σοκ και δέος. Με μια κρατική μηχανή που παραμένει σε λήθαργο, με ένα φοροεισπρακτικό μηχανισμό που παραποιεί, δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο την δύσκολη κατάσταση.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΕΥΡΩ
Θα ήταν η Ευρώπη καλύτερη χωρίς το ευρώ; Μπορεί.
Η Παγκοσμιοποίηση θα είχε και πάλι εξασθενήσει τις πλέον αδύναμες οικονομίες της, σε βαθμό που ακόμα και χωρίς τον φτηνό δανεισμό της Ευρωζώνης, οι μικρότερες νότιες οικονομίες της Ε.Ε. να αντιμετώπιζαν κατά πάσα πιθανότητα και πάλι κάποιας μορφής οικονομικής κρίσης. Άλλα αν το ευρώ δεν ήταν εκ κατασκευής πολιτικό εγχείρημα σε μια Ευρώπη ανέτοιμη στην πραγματικότητα για κοινό νόμισμα, η σημερινή κρίση θα είχε επιλυθεί μάλλον εύκολα και γρήγορα.
Αλλά σήμερα αυτό δεν γίνεται γιατί πάνω από τις συνόδους της Ε.Ε. εξακολουθεί να πλανάται ένα φάντασμα που δεν είναι άλλο από το φάσμα της κατάρρευσης, αποτέλεσμα μιας σκληρής δεξιάς οικονομικής πολιτικής.
Τέλος, για την Ελλάδα η χρεοκοπία δεν είναι απλώς οικονομική, αλλά βαθιά πολιτική και ανθρωπιστική. Γι’ αυτό πρέπει οι πολιτικοί φορείς, οι συνδικαλιστές και τέλος οι πολίτες που με την ψήφο τους επιβραβεύουν αυτές τις πολιτικές, να τις ανατρέψουν, οδηγώντας τη χώρα σε νέους ορίζοντες μαζί με τις δυνατότητες της αριστεράς και της προόδου.
