Του Κώστα Βαξεβάνη | Στις 24 Δεκεμβρίου, παραμονή Χριστουγέννων δηλαδή, ο Άδωνις Γεωργιάδης θέλησε να ασκήσει το κοινοβουλευτικό του έργο, καταθέτοντας χρονιάρες μέρες Ερώτηση στη Βουλή. Ο Άδωνις γνώριζε πως αυτή η ερώτηση δεν πρόκειται να απαντηθεί ποτέ, αλλά προφανώς και δεν την έκανε για να απαντηθεί. Άλλωστε το τελευταίο δίμηνο το Καρατζαφέρης gate, έχει αποδείξει πως οι ερωτήσεις που γίνονται στη Βουλή έχουν μια σκιώδη λειτουργία. Το ίδιο έχει δείξει και η σχέση του Γιάννη Μιχελάκη με το Κοινοβουλευτικό έργο και τις ερωτήσεις που απ ό,τι φαίνεται υπαγόρευε ο Πάλλης έναντι κάποιων ψιλών κατά τον εισαγγελέα.
Ας μείνουμε όμως στον πολιτικό άνδρα Άδωνη Γεωργιάδη για να καταγράψουμε το ήθος του κοινοβουλευτικού του έργου,που δεν φαίνεται να ενόχλησε κανένα έλληνα βουλευτή. Στη χριστουγεννιάτικη Ερώτησή του λοιπόν ο Άδωνις, ρωτά τον αρμόδιο Υπουργό αν ο Λάκης Λαζόπουλος έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό.
Αναφέρει συγκεκριμένα στην Ερώτηση «Δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών σε διάφορες ιστοσελίδες φέρουν το γνωστό ηθοποιό και παρουσιαστή κ Λάκη Λαζόπουλο να συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων των συμπολιτών μας, ο οποίος είτε στο όνομα του είτε στο όνομα στενού συγγενικού του προσώπου, προέβη στην εκροή τεράστιου χρηματικού ποσού στο εξωτερικό πλέον των 3 εκατομμυρίων».
Κατ αρχήν δεν είναι ποινικό αδίκημα να έχει βγάλει κάποιος λεφτά στο εξωτερικό. Ποινικό αδίκημα είναι να έχει βγάλει μαύρα και αδήλωτα χρήματα. Δεν είναι στις αρμοδιότητες του βουλευτή να ρωτάει για κάποιον ιδιώτη,ειδικά αν αυτό είναι υπόθεση που ελέγχεται από τις υπηρεσίες. Δηλαδή ο Γεωργιάδης θα είχε δικαίωμα να ρωτήσει «γιατί ο Λαζόπουλος δεν ελέγχεται από τις υπηρεσίες ενώ από δημοσιεύματα εμφανίζεται να βγάζει χρήματα στο Εξωτερικό;». Ρωτάει αντιθέτως γιατί οι υπηρεσίες κάνουν την δουλειά τους αν ισχύει το δημοσίευμα. Δεν είναι παράλογο;
Ο βουλευτής δικαιολογεί την ερώτησή του λέγοντας πως αν έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό τον συμφέρει να τάσσεται υπέρ της αστάθειας στη χώρα. Ας παρακάμψουμε τη μπουρδοεπιχειρηματολογία και την εμμονή του Γεωργιάδη να ποινικοποιεί την αντίθετη άποψη και ας μείνουμε στην ουσία.
Η λίστα Λαγκάρντ έχει αποδείξει πως 2062 έλληνες έχουν βγάλει χρήματα στο εξωτερικό. Μεταξύ αυτών ο Μπόμπολας στου οποίου το κανάλι βγαίνει συνεχώς ο Άδωνις και του οποίου προπαγανδίζει τις «επενδύσεις χρυσού» στις Σκουριές Χαλκιδικής με την παρουσία του και ομιλίες. Γιατί ως σήμερα δεν έχει κάνει μια ερώτηση για το αν ελέγχεται ο Μπόμπολας με τις καταθέσεις των 150 εκατομμυρίων μόνο στη HSBC όπως φαίνεται στη λίστα;
Ποιός ο λόγος που ρωτά για το Λαζόπουλο, ενώ παραδέχεται ταυτόχρονα πως ελέγχεται κανονικά;
Ο λόγος είναι απλός. Ο Γεωργιάδης λειτουργεί ως πιστόλι στη Βουλή και χρησιμοποιεί το κοινοβουλευτικό του έργο για μη κοινοβουλευτικούς και σίγουρα ανήθικους λόγους. Ο Γεωργιάδης έκανε την ερώτηση απλώς για να παράξει και να αναπαράξει πρωτοσέλιδα που θα τιμωρούσαν τον Λαζόπουλο για τις αποκαλύψεις του στο θέμα Χαικάλη και δωροδοκίας βουλευτών. Η μέθοδος είναι γνωστή στα υπογεια της πολυκατοικίας Καρατζαφέρη. Κάποιο blog ή site , με διατεταγμένη υπηρεσία κάνει ένα δημοσίευμα «ανησυχίας» για κάποιον. Οι μεταπράττες και τα πιστόλια της Βουλής το μετατρέπουν σε Κοινοβουλευτικό έλεγχο. Στη συνέχεια η φήμη, η ανησυχία, το ψέμα ουσιαστικά αναπαράγεται από τα φιλικά ΜΜΕ, ως «Κοινοβουλευτική Ερώτηση».
Οι εντυπώσεις δημιουργούνται είτε είναι αλήθεια όσα ερωτώνται είτε ψέματα. Η λάσπη πέφτει και ο βουλευτής κρύβεται πίσω από το «κοινοβουλευτικό έργο» και την ασυλία του.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης εκτός από ερωτήσεις οι οποίες συνδεόνται με μίζες, συστηματικά κάνει και αυτό το κοινοβουλευτικλό έργο του πιστολιού. Εκτελεί συμβόλαια τα οποία είτε πουλάει στους πολιτικούς του προισταμένους είτε τα χρησιμοποιεί στα κανάλια. Το έχω ξαναγράψει, ο Άδωνις λέει φωναχτά όσα οι ίδιοι ψυθιρίζουν συκοφαντικά. Γι αυτό τους είναι χρήσιμος
Τον Μάιο του 2013, ο Άδωνις Γεωργιάδης είχε ρωτήσει και πάλι στη Βουλή αν αληθεύει πως πήρα από την ΕΡΤ για την εκπομπή μου 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Η ερώτηση αυτή δημιούργησε στα φιλικά του ΜΜΕ, από την Espresso ως το Πρώτο Θέμα, πρωτοσέλιδα του τύπου «1,5 εκατομμύρια τσέπωσε ο Βαξεβάνης;» ή «ο Άδωνις αποκαλύπτει πως ο Βαξεβάνης πήρε 1,5 εκατομμύρια από την ΕΡΤ». Η αλήθεια ήταν πως 1,5 εκατομμύριο στοίχισε για 3 χρόνια το σύνολο της παραγωγής δηλαδή 15 δημοσιογράφοι, κάμερες, μονταζιέρες, ταξίδια, αποστολές κλπ. Η αλήθεια επίσης ήταν πως προσωπικά αυτά τα 3 χρόνια είχα πάρει ως μισθούς 104.000 ευρώ. Αλλά δημιουργούσαν την εντύπωση πως αυτά τα χρήματα τα πήρα εγώ. Ο διευθύνων την ΕΡΤ τότε είχε απαντήσει επίσημα πως δεν είχα καμία σχέση με την παραγωγή αλλά μάταιο. Επίσης δεν είχε καμιά σημασία πως μια εκπομπή έρευνας είχε ως κόστος παραγωγής λιγότερα από όσα είχε ένα τσαχπινοχορευτικό πρόγραμμα σε ένα στούντιο της ΕΡΤ. Ο Γκαίμπελς είχε διαπρέψει. Συκοφαντείτε,συκοφαντείτε κάτι έμεινε. Μέχρι και ο πατέρας μου με πήρε τηλέφωνο να με ρωτήσει αν έπαιρνα τόσα πολλά ως δημοσιογράφος.
Ο Άδωνις είχε χρησιμοποιήσει την κοινοβουλευτική του ιδιότητα ως πιστόλι . Ο λόγος ήταν πως είχα αποκαλύψει πως η σύζυγός του ήταν «αντιπρόσωπος» σε λογαριασμό της λίστας Λαγκάρντ ο οποίος μάλιστα συνδεόταν με ράβδους χρυσού. Για το λόγο αυτό είχα ζητήσει με άρθρο μου να εξαιρεθεί από την Επιτροπή της Βουλής που εξέταζε το θέμα της λίστας αφού είχε έμμεση σχέση.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης αντί να απαντήσει με επιχειρήματα, επέλεξε να χρησιμοποιήσει τη Βουλή ως ανεμιστήρα λάσπης. Τέτοια ηθική. Σήμερα το ξανακάνει με το Λάκη Λαζόπουλο. Δεν γνωρίζω αν ο Λάκης έχει 3 εκατομμύρια στο εξωτερικό, γνωρίζω όμως πως η κοινοβουλευτική λειτουργία του Άδωνη δεν έχει καμία ηθική. Και αυτό είναι το πρόβλημα. Ο Λαζόπουλος είναι ένας ιδιώτης και δεν καθορίζει το μέλλον μου ψηφίζοντας νόμους ή καταθέτοντας ερωτήσεις που ευνοούν εμπόρους όπλων. Η συμφωνία που έχει κάνει ο Λαζόπουλος με τους εργοδότες του και οι οικονομικές του απολαβές περιγράφονται σε συμβόλαια. Η συμφωνία του Άδωνη περιγράφεται στο συμβόλαιο που λέγεται Σύνταγμα της Ελλάδας. Αυτό το συμβόλαιο, ο Άδωνις πιστεύει πως είναι μια τηλεπώληση. Πρέπει να βρει απλώς τον τρόπο να το πουλήσει για να έχει το μέγιστο συμφέρον από την πώληση. Πέντε κιλά βιβλία 100 ευρώ. Δεκαπέντε κιλά ερωτήσεις;