Τα τελευταία χρόνια και στα Χανιά παρατηρείται το φαινόμενο του βαθύ κλαδέματος των δέντρων αλλά και της ολοκληρωτικής κοπής τους. Δυστυχώς, στο δήμο Χανίων, η κατάσταση δεν άλλαξε με την έλευση του νέου (και ηλικιακά) δημάρχου Χανίων κ. Σημανδηράκη. Τα δέντρα συνεχίζονται να κόβονται άγαρμπα, προκαλώντας διαμαρτυρίες από κατοίκους αλλά και απο οικολόγους, γεωπόνους.
Χθες τα λίγα δέντρα στο παρκάκι στην Πύλη της Άμμου κόπηκαν από τη ρίζα. Για όποιον γνωρίζει, αυτά τα δέντρα πρόσφεραν σκιά το καλοκαίρι ώστε τα παιδιά της γειτονιάς να μπορούν να παίζουν εκεί τα παιχνίδια τους δίπλα στη θάλασσα.
Ο Δήμος Χανίων μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει δώσει κάποια επίσημη απάντηση για το ανοσιούργημα της καταστροφή δέντρων που υπήρχαν στην περιοχή εδώ και 35 χρονια πέρα από το να διαρρέει σε συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης ότι θα φυτευθούν καινούργια. Προφανώς, η σκιά αυτών των δέντρων θα καλύψει όχι τα σημερινά παιδιά αλλά τα εγγόνια τους…
Όμως, το συγκεκριμένο περιστατικό δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο Δήμος Χανίων εκμεταλλευόμενος και τις συνθηκες που διαμόρφωσε η πανδημία, προχώρησε τα τελευταία χρόνια σε μια πραγματική σφαγή των δέντρων. Τα πανύψηλα δέντρα στη λεωφόρο Σούδας αποτελούν πλέον παρελθόν.
Το ίδιο ισχύει και για τα δέντρα επι της Νικηφορου Φωκά.
Βαθιά κλαδέματα πραγματοποιούνται σε πολλές περιοχές, όπως στη Λεωφόρο Καζαντζάκη, με τους κατοίκους πολλές φορές να εκφράζουν την οργή τους.
Το βέβαιο είναι ότι το φαινόμενο δεν αποτελεί ιδιαιτερότητα του δήμου Χανίων αλλά κάτι πολύ γενικότερο.
Τα τελευταία χρόνια οι δήμοι παραδίδουν την διαχείριση του πρασίνου σε ιδιώτες εργολάβους. Πολλοί εργολάβοι στην προσπάθειά τους να περιορισουν τα κόστη και να αυξήσουν τα κέρδη τους προσλαμβάνουν ανειδίκευτο προσωπικό. Το ανειδίκευτο προσωπικό λαμβάνει εντολές για βαθύ κλάδεμα, για λόγους οικονομίας αλλά και …κερδοφορίας, λένε κάποιοι κακόβουλοι. Αρκετοί συμπολίτες μας καταγγέλουν ότι η ξυλεία πωλείται και το κέρδος καταλήγει στις τσέπες των εργολάβων.
Το αποτέλεσμα είναι οι εικόνες ανοσιουργήματα που βλέπουμε κάθε τοσο στα Χανιά και αλλού.
Ο «πατέρας» της ελληνικής δασοπονίας Σπύρος Ντάφης γράφει στο βιβλίο του «Δασοκομία Πόλεων»
«Όσο υγιέστερο είναι ένα δένδρο τόσο πληρέστερη είναι η κόμη του και αντιστρόφως. Η κόμη με το φύλλωμά της είναι το «εργοστάσιο» του δένδρου και πηγή όλων των ευεργετικών επιδράσεων στον άνθρωπο. Συνεπώς οποιαδήποτε κλάδευση της κόμης είναι σφάλμα. Μειώνει τη ζωτικότητα του δένδρου ως συνόλου διότι απομακρύνεται ένα σημαντικό μέρος των αφομοιωτικών οργάνων.
Όσο πιο συχνές είναι οι κλαδεύσεις και όσο πιο έντονες γίνονται τόσο περισσότερες πληγές δημιουργούνται με αποτέλεσμα να δίνεται ευκαιρία σε χιλιάδες μύκητες και βακτήρια να προσβάλλουν τα δέντρα. Όσο κατά το δυνατόν υπόκεινται σε λιγότερο κλάδεμα τόσο περισσότερο και για μακρύτερο χρόνο διατηρούνται τα δένδρα υγιή.
Δεν πρέπει εδώ να εφαρμόζονται οι ίδιες μέθοδοι που εφαρμόζονται στα βραχύβια οπωροφόρα δένδρα. Εκεί ισχύουν άλλοι κανόνες και άλλοι σκοποί. Εδώ πρέπει να τονισθεί με έμφαση η κακοποίηση που υφίστανται τα δένδρα στις πόλεις και ιδιαίτερα τα δέντρα των πεζοδρομίων από τις βάρβαρες όσο και αλόγιστες πολλές φορές κλαδεύσεις.
Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις στις οποίες επιβάλλεται η κλάδευση των δένδρων αν και με μια περισσότερο προσεκτική εκλογή των ειδών θα αποφεύγονταν πολλές κλαδεύσεις και συνεπώς άσκοπες δαπάνες πέρα από την κακοποίηση των δένδρων».
Το κέρδος λοιπόν και η εξοικονόμηση σκοτώνουν το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής μας.
Άλλωστε, το έχουμε δει και αλλου. Όπου το κράτος αποσύρεται, όπου παραδίδει τις κοινωνικες ευθύνες σε ιδιώτες, το κέρδος έρχεται πάνω από την κοινωνική προστασία.
Το είδαμε, ας πούμε, και στην γνωστή υπόθεση με το Γηροκομείο Χανίων.
Η άρνηση του κράτους να φροντίσει τους ηλικιωμένους μέσω της δημιουργίας αξιοπρεπών δομών για την φιλοξενία τους, το άνοιγμα της “αγοράς” στους ιδιώτες, επιφέρει στο προσκήνιο το κέρδος εις βάρος πολλές φορές της αξιοπρέπειας, ακόμα και της ζωής των ανθρώπων που φιλοξενούνται σε δομές.
Και όταν δημόσιες δομές δεν υπάρχουν, τότε ακόμα και όταν διαπιστώνεται το πρόβλημα σε ιδιωτικές δομές, οι κακές δομές συνεχίζουν να λειτουργούν, γιατί “δεν υπάρχει εναλλακτική”.
Περίπου κάτι τέτοιο δε λένε και σήμερα οι δήμοι; Ότι δεν υπάρχει το απαραίτητο προσωπικό λόγω περικοπών για την πραγματοποίηση των εργασίων από τους δήμους; Ότι παραδίδοντας στους εργολάβους εξοικονομούνται χρήματα που διασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία των δήμων; Ότι δεν έχουν εναλλακτική;
Κι αν κάπου η δουλειά του κλαδέματος δε γίνεται σωστά, οι αρχές κι εδώ κάνουν τα στραβά μάτια…
“Δεν υπάρχει εναλλακτική” όμως, ή δημιουργούνται οι συνθήκες ώστε να μην υπάρχει;
Ας το σκεφτούμε λίγο όλα αυτά και ας αποφασίσουμε επιτέλους σε τι είδους κοινωνία θέλουμε να ζούμε…