Η «Καθημερινή» επιβιβάστηκε στο πλοίο «Ελευθέριος Βενιζέλος» που μετέφερε με έκτακτο δρομολόγιο 2.500 πρόσφυγες από τη Μυτιλήνη στον Πειραιά.
Ο πλοίαρχος κ.Γασπαράτος λέει: «Δεν μεταφέρουμε επιβάτες που ταξιδεύουν για αναψυχή ή για τη δουλειά τους, αλλά ανθρώπους ταλαιπωρημένους, φοβισμένους. Oπότε χρειάζεται μια ιδιαίτερη φροντίδα από το πλήρωμα»…ενώ ο αρχιθαλαμηπόλος Διονύσης Μπούνιας δηλώνει: “Δεν μας έχουν σκίσει ούτε μισή καρέκλα, δεν έχουν πάρει ούτε για δείγμα ένα ποτήρι ή ένα μαχαίρι”…
“Σε ένα ταξίδι με προορισμό την Ιταλία και 150 Έλληνες οδηγούς φορτηγών, χάνουμε περίπου 50 μπουρνούζια από την Πάτρα μέχρι την Ανκόνα. Σε αυτά τα δρομολόγια με τους 2.500 Σύρους επιβάτες δεν έχουμε χάσει τίποτα”
Μόλις χαράζει στο Αιγαίο ο 29χρονος Σύρος πρόσφυγας Αλαά Αλσεΐχ Ιμπραχίμ ακουμπάει στην κουπαστή του «Ελευθέριος Βενιζέλος», κοιτάζοντας τα απόνερα που αφήνει το πλοίο στο πέλαγος. «Αυτή η θάλασσα παραλίγο να με σκοτώσει», λέει για το πέρασμά του με φουσκωτή λέμβο από τα τουρκικά παράλια στη Μυτιλήνη. Θυμάται ότι μισή ημέρα πάλευαν με τα κύματα έχοντας χάσει τον προσανατολισμό τους. Στο σβέρκο του κουβαλάει ακόμη το έγκαυμα από την πολύωρη έκθεση στον ήλιο. Τώρα όμως μοιάζει ανακουφισμένος.
«Αυτό το πλοίο είναι διαφορετικό από την προηγούμενη ανάμνησή μας. Εδώ νιώθουμε ασφαλείς», λέει. «Αυτό το πλοίο είναι η γέφυρα για μια καλύτερη ζωή».
Το βράδυ της επιβίβασης ο Ιμπραχίμ αδημονούσε μαζί με 2.500 πρόσφυγες και μετανάστες για την άφιξη του επιβατηγού «Ελευθέριος Βενιζέλος» της ΑΝΕΚ στο λιμάνι της Μυτιλήνης. Πέντε οχήματα της αστυνομίας, σταθμευμένα κάθετα, είχαν σχηματίσει νεκρή ζώνη μήκους λίγων δεκάδων μέτρων ανάμεσα στους πρόσφυγες και στην μπουκαπόρτα του πλοίου. Προσπαθούσαν να τους συγκρατήσουν -κάποιες φορές με φωνές, με σπρωξίματα και με τα κλομπ- για να μην μπουν μαζικά και ποδοπατηθούν. Ο Ιμπραχίμ, που σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στη Συρία, βοηθούσε την ελληνική αστυνομία ως διερμηνέας.
«Λέγαμε να κάνουν υπομονή. Οτι θα καταφέρουν όλοι να μπουν», λέει.
Πρώτα επιβιβάστηκαν γονείς με βρέφη στην αγκαλιά τους και άνθρωποι που στηρίζονταν σε πατερίτσες. Με την είσοδό της στο καράβι μια γυναίκα λιποθύμησε από την εξάντληση. Το πλήρωμα του πλοίου τη μετέφερε στο λιμάνι πάνω σε αναπηρικό αμαξίδιο και κάλεσε ασθενοφόρο. Μέχρι να συνέλθει εκείνη ο σύζυγός της έντρομος έλεγε ότι είναι ικανή να ταξιδέψει, ότι πρέπει να συνεχίσουν πάση θυσία. «Οχι άλλο Μυτιλήνη. Αθήνα, Αθήνα!» φώναζε.
Πλοίο για «ειδικές αποστολές»
Το «Ελευθέριος Βενιζέλος» με τα 12 καταστρώματα και τις 1.606 κλίνες είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιβατηγά-οχηματαγωγά πλοία της Μεσογείου. Μπορεί να ταξιδέψει ως κρουαζιερόπλοιο, να χρησιμοποιηθεί ως πλωτό ξενοδοχείο ή συνεδριακό κέντρο. Ναυπηγήθηκε το 1992, πραγματοποίησε δρομολόγια στις γραμμές της Αδριατικής, και τον Φεβρουάριο του 2011 συμμετείχε σε μια έκτακτη αποστολή. Συνέβαλε, μαζί με άλλα ελληνικά πλοία, στην εκκένωση της Λιβύης μεταφέροντας κυρίως Κινέζους εργάτες από τα λιμάνια της Βεγγάζης και της Μιζουράτας στο Ηράκλειο Κρήτης και στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Ο πλοίαρχος Ανδρέας Γασπαράτος ήταν τότε ύπαρχος στο ίδιο πλοίο.
«Στα σημερινά έκτακτα ταξίδια οι επιβάτες είναι πιο φοβισμένοι, γιατί δεν ξέρουν τι τους περιμένει. Η ταλαιπωρία τους συνεχίζεται. Οι άνθρωποι που επιβιβάζαμε από τη Λιβύη ήξεραν τι θα ακολουθήσει και ένιωθαν μεγαλύτερη ασφάλεια», λέει.
Η ναύλωση πλοίου αντίστοιχης χωρητικότητας με το «Ελευθέριος Βενιζέλος» ήταν μια λύση που επεξεργάστηκε πρώτη η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά για τη διαχείριση των προσφυγικών ροών. Τον Σεπτέμβριο του 2014, το σχετικό σχέδιο προέβλεπε ότι ένα πλοίο 600 θέσεων θα παραλάμβανε τους πρόσφυγες από τα νησιά και άλλο πλοίο 2.500 θέσεων θα τους υποδεχόταν σε λιμάνι της Αττικής. Εκεί θα παρέμενε δεμένο σε μόνιμη βάση λειτουργώντας ως πλωτό κέντρο πρώτης υποδοχής Σύρων προσφύγων. Η τότε κυβέρνηση υπολόγιζε ότι θα χρειάζονταν 130 άτομα προσωπικό για τη στελέχωσή του και σκεφτόταν την απόσπαση δημοτικών αστυνομικών στην Υπηρεσία Ασύλου για να συνδράμουν στις ταυτοποιήσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», αυτή η πρόταση δεν προχώρησε τότε γιατί εκφράστηκαν αντιδράσεις από υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Εξετάστηκε εκ νέου τον περασμένο Δεκέμβριο, στο πλαίσιο του σχεδίου «Ιώνη», αλλά δεν υλοποιήθηκε λόγω εθνικών εκλογών.
Χρειάστηκαν επτά μήνες διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ για να ναυλωθεί τελικά το «Ελευθέριος Βενιζέλος» στις 12 Αυγούστου. Αρχικά, λειτούργησε για λίγες ημέρες ως πλωτό κέντρο ταυτοποίησης στην Κω, ώσπου αποφασίστηκε από την κυβέρνηση ότι ήταν προτιμότερο να διοχετεύει τους πρόσφυγες στην ηπειρωτική χώρα.
Στο πρώτο ταξίδι, το πλοίο θα έδενε στη Θεσσαλονίκη για να συνεχίσουν οι πρόσφυγες την πορεία τους προς την ΠΓΔΜ. Επειτα από διπλωματικές πιέσεις, όμως, έβαλε ρότα για Πειραιά. Κάθε επιβάτης πληρώνει εισιτήριο 50 ευρώ για να ταξιδέψει με αυτό το καράβι από τη Μυτιλήνη στον Πειραιά. Οι τιμές με τα πλοία της γραμμής, ανάλογα με τον τύπο του πλοίου και το είδος του εισιτηρίου, ξεκινούν από 36 ευρώ και ξεπερνούν τα 50 ευρώ. Οπως εξηγούν εκπρόσωποι της ΑΝΕΚ, μαζί με την κρατική χρηματοδότηση, αυτό το αντίτιμο είναι το ελάχιστο δυνατό για να αντισταθμίσουν τα έξοδα καυσίμων, μισθοδοσίας και προμηθειών του πλοίου που ταξιδεύει άδειο και χωρίς οχήματα από τον Πειραιά προς τα νησιά.
Το πόσο γρήγορα θα επιβιβαστούν οι πρόσφυγες εξαρτάται από την κατάσταση που επικρατεί στα νησιά. Κάθε επιβάτης πρέπει να έχει ταυτοποιηθεί. «Για ασφαλιστικούς λόγους οφείλουμε να γνωρίζουμε το ονοματεπώνυμο κάθε ανθρώπου που μεταφέρουμε», λέει στην «Κ» εκπρόσωπος της ακτοπλοϊκής. Σε ένα από τα ταξίδια του το «Ελευθέριος Βενιζέλος» είχε 12 ώρες αναμονής στην Κω. Τόσο χρειάστηκε για να ταυτοποιηθούν 200 πρόσφυγες, ενώ στη γειτονική Λέρο 1.000 πρόσφυγες ήταν ήδη έτοιμοι και περίμεναν την άφιξη του πλοίου.
