Του Θεόδωρου Κατσανέβα
Η γερμανική στρατιωτική κατοχή του 1940 και η σημερινή νομισματική γερμανική κατοχή είχαν και έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά αλλά και διαφορετικές εφαρμογές, όλα σε βάρος μας. Και στις δύο περιπτώσεις, οι Γερμανοί επιτέθηκαν απρόκλητα στη χώρα μας και την κατέλαβαν, την πρώτη φορά με τα όπλα και τη δεύτερη με τις τράπεζες και το νόμισμα, το ευρώ. Φεύγοντας το 1940, άφησαν πίσω τους ερείπια,εκατομμύρια νεκρούς και τραυματίες και χρέη που ποτέ δεν είχαν τη γενναιότητα να πληρώσουν. Αντίθετα, τα θύματά τους βοήθησαν γενναιόδωρα τους θύτες για να απαλλαγούν από τα χρέη που σώρευσαν από το αιματοκύλισμα της Ευρώπης σε δύο παγκόσμιους πολέμους και ειδικότερα από τη βάρβαρη κατοχή της Ελλάδας στην περίοδο 1940-44.
Στις 23 Φεβρουαρίου του 1953, εβδομήντα χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, συνυπέγραψαν τη Συμφωνία του Λονδίνου για τη διαγραφή-κούρεμα του 62% των τεράστιων Γερμανικών χρεών και την αποπληρωμή του υπολοίπου με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους. Το υπόλοιπο αυτό 38% του χρέους, συμφωνήθηκε να αποπληρωθεί σε 10 – 30 χρόνια σε μάρκα, άτοκα για τα πέντε πρώτα χρόνια και με επιτόκιο 0%-5%, για τα επόμενα χρόνια.
Η εξυπηρέτηση αυτού του 1/3 περίπου του χρέους, συμφωνήθηκε να μην ξεπερνά το 5% των εσόδων της Γερμανίας από τις εξαγωγές της και εφ’ όσον τα υπερέβαινε, θα επανεξεταζόταν η γενική συμφωνία για βελτίωσή της ! Όχι μόνο δηλ. διαγράφηκαν σχεδόν τα 2/3 των αιματοβαμένων χρεών της Γερμανίας,αλλά και για το υπόλοιπο περίπου 1/3, θεσπίστηκε ένας φιλικός «κόφτης» για την αποπληρωμή του, αν η χώρα αδυνατούσε να το εξυπηρετήσει !
Σήμερα και στη δική μας περίπτωση καθιερώθηκε ο περιώνυμος «κόφτης». Με την τραγική διαφορά ότι, λειτουργεί ακριβώς αντίθετα απ’ ότι για τη Γερμανία. Εδώ, η μικρή πλην έντιμος Ελλάς της «νεοφιλελεύθερης» Πρώτης Φορά Αριστεράς, συμφώνησε να κόβει δαπάνες σε μισθούς, συντάξεις κλπ., να αυξάνει φόρους και να ξεπουλά δημόσια περιουσία, όταν τα κρατικά έσοδα δεν αρκούν για την αποπληρωμή των τεράστιων και διαρκώς αυξανόμενων χρεών. Τα οποία δεν οφείλονται σε πολεμικές επιδρομές και αιματοκύλισμα της Ευρώπης όπως στην περίπτωση της Γερμανίας, αλλά το μεγαλύτερο μέρος τους δημιουργήθηκε μέσα στην Ευρωζώνη, με κύρια ευθύνη της Ευρώπης.
Στην περίπτωση που δεν επιτευχθούν οι εξωπραγματικοί στόχοι για επίτευξη των τεράστιων ετήσιων πλεονασμάτων που απαιτούν οι δανειστές-βασανιστές για την αποπληρωμή των τεράστιων χρεών, κάτι που είναι περισσότερο από βέβαιο, τότε πέφτει βαρύς ο πέλεκυς του “κόφτη”, μέχρι να εξοντωθούν εντελώς οι Έλληνες πολίτες. Ενώ για την «καλή» Γερμανία του αιματοβαμμένου και ναζιστικού παρελθόντος, ο «κόφτης» λειτουργούσε αντίστροφα προς όφελός της.
Οφείλουμε να θαυμάσουμε το γύρισμα των καιρών όπως και τον καρεκλοκενταυρισμό και ραγιαδισμό της ΠΦΑ και όλων των προσκυνημένων ευρωδουλικών Γενίτσαρων στο εξωφρενικό, δόγμα του «πάση θυσία στο ευρώ»
