Πως εφαρμόζονται οι νόμοι σε Η.Π.Α και Ελλάδα
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Στην προδικασία για τη ποινική δίκη, του πρώην πλέον διευθυντή του Δ.Ν.Τ Ντομινίκ Στρος Καν, όπου συμμετείχαν δεκαπέντε ένορκοι, αποφασίστηκε εγγύηση ενός εκατομμυρίου δολαρίων, πέντε εκατομμύρια σε επιταγή, και ο κατ`οίκων περιορισμός με «βραχιόλια» παρακολούθησης, κάμερες και φρουρούς όλο το 24ωρο.
Εμείς που ζούμε στην χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας» που λέγεται Ελλάδα, κι όπου έγινε ζητιάνα του Δ.Ν.Τ, της Ε.Κ.Τ και της Ε.Ε, {τρόϊκα} με μία από τις αιτίες της κακοδαιμονίας μας, την εκτεταμένη διαφθορά, κι όπου κανένας μεγαλόσχημος δεν δικάζεται να πάει φυλακή – για να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα, κι όχι ως αποδιοπομπαίος τράγος φυσικά -, δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει το δικαστικό σύστημα των Η.Π.Α.
Η αρχή έγινε, έχοντας ως βάση την τεκμηριωμένη καταγγελία, μίας άσημης υπηρέτριας ενός πολυτελούς ξενοδοχείου, όπου διέμενε ο πολύς Στρος Καν, όπου και συνελήφθη ο δεύτερος σε ισχύ άνδρας του κόσμου, μετά τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. Με χειροπέδες οδηγήθηκε στην φυλακή, για να προσαχθεί σε δίκη. Η αυστηρή αυτή διαδικασία, είναι ένα σήμα προς τους πολίτες των Η.Π.Α, ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ γνωστών, και αγνώστων «ανωνύμων» και «επωνύμων», και ότι όλοι θα τύχουν της ίδιας διαδικασίας σε περίπτωση που τους πιάσει η τσιμπίδα του νόμου.
Στην Ελλάδα έχουμε κράτος δικαίου, αλλά είτε οι νόμοι δεν εφαρμόζονται , είτε η ζυγαριά της δικαιοσύνης , δεν χωράει να ζυγίσει τους «καρχαρίες» ,παρά μόνο την «μαρίδα». Λέει ο διαπρεπής καθηγητής φιλοσοφίας Στέλιος Ράμφος σε συνέντευξη του στο περιοδικό «Ε» της «Ελευθεροτυπίας». Η ερώτηση αναφέρεται στα κράτη της Ευρώπης. «Και κλέφτες υπάρχουν κι εκεί, και παλιάνθρωποι, αλλά οι κοινωνίες είναι έννομες τάξεις. Άλλωστε τώρα πια είμαστε χώρα της Ενωμένης Ευρώπης. Είναι διαφορετικά τα πράγματα. μένει να συνειδητοποιήσουμε την νέα πραγματικότητα και να αδράξουμε την ευκαιρία. Είμαστε κράτος της Ευρώπης εδώ και αρκετές δεκαετίες αλλά δεν εννοούμε να το καταλάβουμε. Η κατανόηση του προβλήματος είναι πολύ σημαντική». «Το κράτος δεν απαιτεί να αλλάξουν νοοτροπίες. Δεν χρειάζεται να αρνηθούμε την παράδοση. Αντιθέτως αξίζει πάντοτε να τονίζουμε τα προσφορότερα της στοιχεία. Κι αυτά με τη σειρά τους να εντάσσονται λειτουργικά, στο πλαίσιο ενός κράτος δικαίου, οπότε δεν το υπονομεύουν. Η παράδοση θα δώσει καρπό στον σημερινό πολιτισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χωρίς την ελευθερία δεν διαφέρουμε από τα ζώα».
