Toυ Νότη Μαριά *
Το βαρυσήμαντο άρθρο του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας κ. Βλαντιμίρ Πούτιν για την 75η επέτειο από τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που δημοσιεύτηκε στις 18 Ιουνίου στο NationalInterest θέτει επί τάπητος σημαντικά ζητήματα τα οποία θα απασχολήσουν όχι μόνο τους ιστορικούς αλλά και τους πολιτικούς της εποχής μας. Κυρίως όμως αποτελεί παρακαταθήκη για τους δημοκρατικούς πολίτες όλου του κόσμου καθώς το βασικό μήνυμα που διαπερνά το άρθρο είναι η αντίσταση των ίδιων των λαών στην παραχάραξη της ιστορίας η οποία επιχειρείται στο βωμό φτηνών πολιτικών σκοπιμοτήτων τα τελευταία χρόνια.
Σκοπιμότητες που ταυτόχρονα υπηρετούν ένα συνεχώς εντεινόμενο αντιρωσισμό ο οποίος είναι διάχυτος όχι μόνο στις ελίτ εξουσίας της Ευρώπης αλλά και σε σημαντικούς θεσμούς όπως είναι η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκεί ως βουλευτής και ευρωβουλευτής το διάστημα 2012-2014 και 2014-2019 αντίστοιχα είχα την ευκαιρία να εξηγήσω στους συναδέλφους μου ότι η αντιρωσική τους υστερία όχι μόνο δεν συμβάλει στην εμπέδωση της ειρήνης και της ασφάλειας στη γηραιά ήπειρο αλλά είναι ταυτόχρονα ιστορικά επικίνδυνη και πολιτικά ιδιαίτερα αντιπαραγωγική.
Η διατήρηση της ιστορικής μνήμης είναι καθοριστικής σημασίας προκειμένου να μην λησμονούμε τους πατριωτικούς αγώνες και τις θυσίες των προγόνων μας και για να μπορούν οι νέοι μας να ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία βγάζοντας τα ορθά ιστορικά συμπεράσματα.
Έτσι η επαίσχυντη Συμφωνία του Μονάχου το 1938 που έδωσε στο πιάτο την Ευρώπη στον Χίτλερ μας διδάσκει ότι η πολιτική του ενδοτισμού απέναντι στο ναζισμό και στον φασισμό άνοιξε το δρόμο για το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Και όμως αρκετοί πολιτικοί κύκλοι κάνουν σπονδές πλέον στους συνεργάτες των ναζί οι οποίο αιματοκύλισαν μαζί με το ναζιστικό θηρίο όλη την Ευρώπη.
Μάλιστα το ανιστόρητο και απαράδεκτο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 19 Σεπτεμβρίου 2019 έφτασε στο σημείο να θεωρεί την τότε ΕΣΣΔ ως δήθεν συνυπεύθυνη μαζί με τη ναζιστική Γερμανία για το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, εξισώνοντας έτσι τα θύματα με τους θήτες.
Άραγε γιατί στην Ευρώπη ορισμένοι θέλουν να ξεχάσουν ότι στην επίθεση του Χίτλερ κατά της τότε ΕΣΣΔ συμμετείχαν πάνω από 3 εκατ. στρατιώτες από τη Γερμανία και 13 άλλα κράτη στενούς συμμάχους και δορυφόρους των ναζί σε μια «συγκέντρωση στρατευμάτων η οποία με τον όγκον της και την εδαφικήν της έκτασιν είναι η μεγαλυτέρα εξ όσων ποτέ αντίκρυσεν ο κόσμος» όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Χίτλερ στις 22 Ιουνίου 1941 στο περίφημο διάγγελμά του (Proclamation)το οποίο μάλιστα δημοσιεύθηκε αυθημερόν μεταφρασμένο σε όλες τις εφημερίδες των εν λόγω συμμάχων του Χίτλερ;
Γιατί ξεχνούν ότι η ναζιστική εισβολή στην τότε ΕΣΣΔ παρουσιάστηκε από τον Χίτλερ στο ίδιο διάγγελμα ως μια δήθεν ευρωπαϊκή εκστρατεία που προορισμός της ήταν δήθεν «η εξασφάλισης της ασφαλείας της Ευρώπης και συνεπώς η περιφρούρησις όλων των κρατών της ηπείρου ταύτης»;
Εμείς τουλάχιστον ως Έλληνες αισθανόμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι καθώς ούτε ένας Έλληνας δεν στρατεύτηκε με τη Βέρμαχτ στην επιχείρηση Μπαρμπαρόσα.
Μια επιχείρηση η οποία παρότι αποφασίστηκε ήδη από τις 2 Φεβρουαρίου 1941 εντούτοις ξεκίνησε μόλις στις 22 Ιουνίου 1941 καθώς η Βέρμαχτ λόγω της ηρωικής αντίστασης του Ελληνικού λαού καθυστέρησε ιδιαίτερα στη μάχη της Κρήτης με αποτέλεσμα να προλάβει τον Χίτλερ ο ρωσικός χειμώνας και τελικά η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα να γίνει ο τάφος των ναζί
Μάλιστα ενώ η Ελλάδα πολέμησε κατά του Χίτλερ η Τουρκία υπέγραψε Σύμφωνο Φιλίας με τον Χίτλερ στις 18 Ιουνίου 1941, τέσσερις μέρες δηλαδή πριν τη ναζιστική εισβολή στη Ρωσία.
Επιπλέον όπως ο ρωσικός λαός έτσι και ο ελληνικός λαός δεν ξεχνά τους γονείς και τα αδέρφια του που δολοφονήθηκαν από τους ναζί μιας και η Ελλάδα, μετά τη Ρωσία, είχε τα περισσότερα θύματα αναλογικά με τον πληθυσμό. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον μάλιστα διάβασα σε σχέση με τα εκατομμύρια θύματα των ρωσικού λαού τις αναφορές του Προέδρου Πούτιν στο ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων, ένα θέματα ιδιαίτερα επίκαιρο για την Αθήνα καθώς διεκδικούμε την καταβολή των πολεμικών επανορθώσεων από τη Γερμανία προς την Ελλάδα, η οποία είναι η μοναδική χώρα που μέχρι σήμερα δεν έχει λάβει τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Καθώς ο κόσμος μετά τη λήξη της πανδημίας λόγω κορονοϊού θα παρουσιαστεί πιο ασταθής, συνιστά σημαντική πρωτοβουλία η πρόταση Πούτιν για διάσκεψη των πέντε νικητριών χωρών Ρωσίας, ΗΠΑ, Γαλλίας, Βρετανίας και Κίνας, που είναι ταυτόχρονα πυρηνικές δυνάμεις και μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, με στόχο την ανάληψη δράσεων για την εμπέδωση της ασφάλειας και της ειρήνης στο κόσμο μέσω του ΟΗΕ ο οποίος όμως δεν πρέπει να υιοθετήσει τα ενδογενή συστηματικά ελλείμματα λειτουργίας της Κοινωνίας των Εθνών.
Πάντως η ιστορική μνήμη αναβίωσε για άλλη μια φορά στην Κόκκινη πλατεία όπου στις 24 Ιουνίου έγινε η μεγαλειώδης στρατιωτική παρέλαση για την πατριωτική νίκη κατά του Χίτλερ.
Το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων RiaNovosti δημοσίευσε το άρθρο αυτό του Νότη Μαριά ενώ η εφημερίδα Πράβδα αναδημοσίευσε αποσπάσματα στις 26 Ιουνίου.
* Πρόεδρος του Κόμματος ΕΛΛΑΔΑ – Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, Καθηγητής Θεσμών ΕΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, πρώην Ευρωβουλευτής
