Με κείμενο του ο Σύλλογος Κοινωνιολόγων Χανίων που επανασυστήθηκε προ ολίγων ημερών αναφέρεται στον θάνατο του Βαρδή Τσουρή σημειώνοντας ότι «στην καταλυτική παρουσία και το λόγο του στις συλλογικές δράσεις των κινημάτων των Χανίων, αναγνωρίζει κανείς τόσο τα στοιχεία της κρητικής παράδοσης και του λαϊκού πολιτισμού, όσο και τις καινοτομίες των νέων κοινωνικών κινημάτων που αναδύθηκαν τις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70»
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο:
Στις αρχές του Μάη έφυγε ο Βαρδής Τσουρής που, για κάποιους από εμάς, είναι ένα σύμβολο των αγώνων για την ελευθερία, την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Το γνωστικό μας αντικείμενο, η Κοινωνιολογία, μελετάει τα κοινωνικά κινήματα της αλληλεγγύης ως μη θεσμοθετημένες μορφές συλλογικής δράσης που μετασχηματίζουν τους κοινωνικούς θεσμούς και συμβάλλουν στον ουσιαστικό εκδημοκρατισμό των τρόπων που οργανώνεται η κοινωνική ζωή. Από αυτή την οπτική θέση, η βιογραφική διαδρομή του Βαρδή Τσουρή, αναδεικνύει τον πλούτο των κινημάτων της αλληλεγγύης και την κοινωνική ιστορία των νέων ρεπερτορίων της συλλογικής δράσης. Στην καταλυτική παρουσία και το λόγο του στις συλλογικές δράσεις των κινημάτων των Χανίων, αναγνωρίζει κανείς τόσο τα στοιχεία της κρητικής παράδοσης και του λαϊκού πολιτισμού, όσο και τις καινοτομίες των νέων κοινωνικών κινημάτων που αναδύθηκαν τις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70. Των κινημάτων που συνέβαλαν στην παραγωγή νέων κριτικών ερμηνευτικών σχημάτων της κοινωνικής πραγματικότητας.
Ήδη, από την πρώτη του πολιτική ένταξη μέσα από τον αντιδικτατορικό αγώνα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο Βαρδής θα γοητευτεί και θα επηρεάσει ο ίδιος τις νέες μορφές διαμαρτυρίας και τους νέους τρόπους λήψης αποφάσεων και πολιτικής συμμετοχής των ανθρώπων της γενιάς του. Παράλληλα με τα νέα ερμηνευτικά σχήματα που ασκούν κριτική στη γραφειοκρατική παράδοση της πολιτικής συμμετοχής, η σκέψη του μπολιάζεται με τις διαδικασίες των λαϊκών συνελεύσεων των ανθρώπων της υπαίθρου. Στην παρουσία του Βαρδή συναντάμε την πρώιμη κριτική ενάντια στην εργαλειακή αντιμετώπιση του ατόμου από τις οργανώσεις, όπως και τη μέριμνα για τη διεύρυνση των γεγονότων διαμαρτυρίας στις περιθωριοποιημένες ως τότε θεματικές του περιβάλλοντος, του κοινωνικού φύλου, του αντι – μιλιταρισμού και της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.
Από τη δεκαετία του ΄80 μέχρι το 2017, ο Βαρδής θα στοχοποιείται συνεχώς για την συμμετοχή του στους δύσκολους και ιστορικούς αγώνες της τοπικής κοινωνίας. Θα διωχθεί ποινικά αμέτρητες φορές αλλά θα εκτιμηθεί από τη βάση της κοινωνίας για τη δράση του ενάντια στις στρατιωτικές βάσεις στη Σούδα, για το κλείσιμο της εστίας μόλυνσης της χωματερής του Κουρουπητού, στους αγώνες ενάντια στη στρατιωτική – εμπορική εκμετάλλευση της Γαυδοπούλας, σε κάθε δράση ενάντια σε ότι θεωρήθηκε ως απαξίωση της ζωής από αντι-κοινωνικά συμφέροντα.
Μέχρι και τις τελευταίες μέρες της ζωής του ο Βαρδής συμμετείχε στα τοπικά κινήματα, υπερασπιζόμενος, από την δικιά του σκοπιά, την αξία της αλληλοβοήθειας και τη διεκδίκηση της κοινωνικής ισότητας, ενώ παράλληλα δραστηριοποιούνταν πολιτικά στον αναρχικό χώρο. Ωστόσο, όπως προκύπτει από τις αφηγήσεις ανθρώπων που τον έζησαν, η σκέψη, η στάση ζωής, η προτεραιότητα στην αξία της κοινωνικής αλληλεγγύης και ο κώδικας τιμής που ακολουθούσε στις σχέσεις του με τους άλλους, δεν μπαίνουν σε καλούπια: δημιουργούν ένα νέο παράδειγμα.
Μέχρι το τέλος της ζωής του, κράτησε αμείωτο και διέδωσε το ενδιαφέρον του για τη μάθηση και την αναγνωρισμένη κριτική γνώση των ιστορικών και πολιτικών προβληματισμών της εποχής μας. Αποτέλεσε και θα αποτελεί πηγή πολιτικής κοινωνικοποίησης για τις προηγούμενες και τις επόμενες νέες γενιές και κληρονομία για το σύνολο της χανιώτικης κοινωνίας, όπως και για όλους εκείνους που αφιερώνονται – ο καθένας από την δική του σκοπιά – στον αγώνα για να έναν καλύτερο κόσμο.