Του Ευτύχη Παλλίκαρη, εικαστικού – ποιητή, συγγραφέα – ερευνητή
Το κείμενο που ακολουθεί εμπεριέχει μερικά αποσπάσματα του πρώτου από τους τρεις τόμους που η έκδοση τους θα ξεκινήσει μέχρι το τέλος του καλοκαιριού περίπου με τίτλο: «Η ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟΥ», που είναι ένα ενωτικό κοσμολογικό, μυθομαθηματικοφυσικό θεώρημα του όλου… Που άπτεται της τρέχουσας κοινωνικοπολιτικής οικονομικής και πολιτισμικής πραγματικότητας (κρίσης).
Το χάος βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη εδώ και καιρό σαν απειλή, από όλες τις εξουσιαστικές πολιτικές παρατάξεις. Το ΚΚΕ π.χ. πρόβαλλε από την προεκλογική περίοδο ακόμη ότι ζούμε το χάος που είναι μια apriory απειλή για τους εργάτες από το καπιταλιστικό σύστημα. Από την άλλη όλες οι πολιτικές εξουσίες της τρέχουσας κρίσης μνημονιακές, αντιμνημονιακές και μνημονικοαντιμνημονιακές, απειλούν τις μάζες με το χάος αν δεν υποταγούν στους σκοπούς τους. Στα δύσκολα δε ανακαλύπτουν ακόμη και το θεό όπως π.χ. ο πολιτικοθρησκευτικός ηγέτης Αντώνης Σαμαράς ή ο «λαϊκός» τραγουδιστής Νταλάρας. Τον ανακάλυψαν λίγο πριν τις εκλογές χωρίς φυσικά να πιστεύουν σε αυτόν (χυδαίος αθεϊσμός) για να ξορκίσουν το επερχόμενο χάος αν δεν ομονοήσουν οι μάζες σε ένα σχέδιο «εθνικής σωτηρίας» υπό την εξουσία τους βέβαια. Ο μεν Σαμαράς για λογαριασμό της ΝΔ, ο δε «λαϊκός» τραγουδιστής για τη σύζυγό του και το ΠΑΣΟΚ. Τελικά φάνηκε μετά τις εκλογές, ότι οι μάζες φαίνεται να μην πτοούνται πλέον από την απειλή του χάους (Αναρχία), είτε του υπαρκτού που πραγματεύεται το ΚΚΕ και ζητά επιτακτικά εκλογές για να λυτρωθούν οι μάζες από αυτό, έστω και στην αόριστα επερχόμενη δεύτερη παρουσία, αλλά ούτε για το επερχόμενο χάος που απειλούν μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί, και μνημονιακοαντιμνημονιακοί, αν δεν βρεθεί κυβερνητική λύση το συντομότερο δυνατό. Άρα το χάος (Αναρχία) είναι το υποκείμενο της τρέχουσας πολιτικοκοινωνικής και οικονομικής κρίσης όπου τελικά επηρεάζει τα ίδια τα θεμέλια του αστικού πολιτισμού. Αξίζει λοιπόν εδώ να ρίξουμε μια ματιά στην έννοια χάος από μια επιστημονικοφιλοσοφική σκοπιά για να ξέρουμε που πατάμε και που πηγαίνουμε, όπως λέει και ο τραγουδοποιός-προφήτης Σαββόπουλος. 1ον πρέπει να ξεκαθαρίσουμε εάν το χάος είναι έννομο ή άνομο όπως πολλοί δυστυχώς πιστεύουν, ή το χάος είναι δημιουργικό όπως πολλοί πιστεύουν, ή το χάος είναι γενεσιουργό. Σύμφωνα με το θεώρημά μου όπως αναφέρω στην αρχή του άρθρου, το χάος αποδεικνύεται έννομο (έννομη Αναρχία- Αυτονομία) και 2ον το χάος δεν είναι δημιουργικό, αλλά γενεσιουργό. Δηλαδή αν το χάος δημιουργεί, το δημιούργημά (ποίημα) του είναι ατελές, ενώ αν το χάος γεννά (Γενέτ) το γέννημα είναι τέλειο. Εδώ είμαι υποχρεωμένος να τεκμηριώσω τις παραπάνω διατυπώσεις παρουσιάζοντας αποσπάσματα του θεωρήματος μου που θα εκδοθεί σύντομα για του λόγου το αληθές.
Έννομο Χάος-Έννομη Αναρχία και Αυτονομία και Γενεσιουργό χάος και Γενεσιουργός Αυτονομία
Επειδή το ζήτημα που πραγματεύομαι είναι ταυτόχρονα και μυθολογικό και επιστημονικό οφείλω να κάνω ξεκάθαρο ότι η επιστήμη έχει αποδείξει ότι το χάος είναι έννομο όπου στο πείραμα αποδεικνύεται ότι εάν ένα ηλεκτρόνιο καταλυθεί (πεθάνει) επιστρέφει στο χάος, χάνεται από το οπτικό μας πεδίο και μετά από μερικά δευτερόλεπτα επανέρχεται στη ζωή (Φως) σε ανώτερη μορφή σαν φωτόνιο. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να σας πείσω. Θα δοκιμάσω και την πειθώ διά της μυθολογικής οδού και θα κλείσω με μερικές αναντίρρητες από τις πολλές, πολύ περισσότερες από ότι χρειάζομαι μαθηματικές αριθμοσοφικές αποδείξεις .
Θα ανατρέξω στα προλεγόμενα του μεταφραστή του έργου του κ.κ. ΚΕΡΕΝΥΤ Δημήτρη Σταθόπουλου, «Η μυθολογία των Ελλήνων» και συγκεκριμένα στη σελίδα 13 που γράφει:
[…«Το πάθος του (ΚΕΡΕΝΥΙ) ήταν να θεαστεί τη νέα αλήθεια των πανάρχαιων πραγμάτων. Για τον Κ. (Μυθολογία) σήμαινε μία πανάρχαια εμπειρία του κόσμου, αντικατάσταση για τον άνθρωπο του παρόντος, σαν μία γλώσσα, με την οποία θα μπορέσει ο άνθρωπος να γνωρίσει τον εαυτό του και τη θέση του στον κόσμο. Όπως κάποτε μόνο η μουσική μπορούσε να εκφράσει το (ΥΨΙΣΤΟ) έτσι και η μυθολογία μπόρεσε να εκφράσει το (ΟΛΟ). Το νόημα του (ΟΛΟΥ) δεν γίνεται να εκφραστεί από οποιαδήποτε επιστήμη, αλλά με μυθολογική μέθοδο, γιατί η μυθολογία περιέχει τα αρχέτυπα της υπάρξεως. Η μυθολογία είναι απεριόριστη – ένα χαλί (χωρίς ούγια)».
Έξω από τα όρια του εφικτού θα έλεγα εγώ, και πέραν των ορίων του πεπερασμένου όπως υποστηρίζω σε τούτο το σύγγραμμα. Αλλά ας επιστρέψουμε στον Πυθαγόρα που συνδέεται με το Μύθο και τα Έπη … ]
[…Ξεκινώντας από την ανάλυση των ορφικών βγαίνει το συμπέρασμα και η αντίληψη ότι οι αριθμοί αποτελούν αιώνιες και αναλλοίωτες πρώτες αρχές και ότι οι βάσεις της θεωρίας των αριθμών ετέθησαν από τον Ορφέα, κατόπιν δε, τις παρέλαβαν οι Πυθαγόρειοι και μερικώς ο Πλάτων στη συνέχεια.
Η αριθμοσοφία, αναζητάει την εσωτερική έννοια κάθε αριθμού. Ο Πρόκλος (ΕΙΣ. ΠΛΑΤ. ΠΟΛΙΤ. 11, 169, 25) κάνει μνεία για τον «εις τον αριθμό ορφικόν ύμνον» του οποίου ελάχιστα αποσπάσματα σώζονται σε διάφορους συγγραφείς. Όπως φαίνεται από τα σχόλια των συγγραφέων που τα αναφέρουν, πρώτος ο Ορφέας αντιστοίχισε νοητές αρχές και αριθμούς, αναγνωρίζοντας ότι με τους αριθμούς και τις ιδιότητες τους μπορεί να εκφράσει τις άρρητες πνευματικές αρχές.
Ο ίδιος ο Πυθαγόρας, όπως αναφέρει ο Ιάμβλιχος (Πυθαγ. Β. 28) παραδέχεται ότι τη θεωρία για τους αριθμούς την είχε πάρει από τον Ορφέα.
Ο Συριανός γράφει χαρακτηριστικά, ότι οι Πυθαγόρειοι παρέλαβαν από τον Ορφέα τις θεολογικές αρχές των νοητών και νοερών αριθμών, τις επεξέτειναν στο μέγιστο και εξέφρασαν την μέχρι και τα αισθητά αντικείμενα κυριαρχία τους και έλεγαν τα πάντα μοιάζουν σε αριθμό…]
Επειδή σε αυτό το απόσπασμα οδηγούμεθα λίγο πολύ σε μυστικιστικές δοξασίες, όπου εμπλέκονται με αριθμούς, αριθμοσοφία, αλληγορίες επιστημονικού και κοσμολογικού περιεχόμενου δηλαδή, ας δούμε πως πραγματεύονται οι μύθοι και τα έπη τη γέννηση του κόσμου από το ΧΑΟΣ. Θα ξεκινήσουμε με την αρχή του Ορφικού μύθου που είναι και ο αρχαιότερος.
[…Ο μύθος ξεκινάει ως εξής: «Η Νυξ γέννησε το (αυγό) της στον απέραντο κόσμο της σκοτεινιάς, όπου απ’ αυτό γεννήθηκε ο έρως αυτός ο πρωτότοκος όλων των άλλων Θεών, ονομαζόταν και Φάνης όπου οδήγησε όλα τα πράγματα στο φως και φανέρωσε ότι μέχρι την στιγμή εκείνη ήταν κρυμμένο μέσα στο (αυγό) δηλαδή όλο τον κόσμο»…]
[…Αλλά ας δούμε και τις αλληγορίες που μας αποκαλύπτονται στην εκδοχή της κοσμολογίας του Ησίοδου για τη γέννηση του κόσμου από το ΧΑΟΣ. Διηγείται λοιπόν ο Ησίοδος « Πρώτα προήλθε το χάος μετά η Γαία με τα πλατιά στήθη, η στερεή και αιώνια κατοικία όλων των θεοτήτων που κατοικούν ψηλά στον Όλυμπο η σ’ αυτή τη γη, και ο Έρως ο ωραιότερος ανάμεσα στους αθάνατους Θεούς, που συγκλονίζει το σώμα και κυριαρχεί στο Πνεύμα όλων των Θεών και των ανθρώπων». «Η Νύξ γέννησε τον αιθέρα, το ουράνιο φώς και την Ημέρα»….]
Σε αυτό το σημείο ας αναμνησθούμε το μεγάλο μύστη πρόγονό μας, τον Πυθαγόρα όπου πρώτος παρουσίασε σε μυστικιστική μορφή την καταγωγή του κόσμου από το ΧΑΟΣ διά της αριθμοσοφικής οδού και της ιερής Τετρακτύς του.
[…Πίστευε και γνώριζε ότι η Αριθμοσοφία μέσα της περιείχε την ποθητή και «ανέκφραστη» αλήθεια, αυτή που μόνη της φανέρωνε την απαραίτητη συνεργασία κυματισμών δυνάμεων και κραδασμών μίας αένου κλίμακας του ακατάληπτου εσωβάθους του φυσικού κόσμου και ανθρωπίνου πεπερασμένου.
Η γνωριμία αυτού του κόσμου του πεπερασμένου από την ίδια την ΑΝΑΡΧΗ «ΑΡΧΗ», την άπειρη (άρρητη) μονάδα ή το άπειρο (άρρητο) μηδέν, αποτελεί και το σκοπό της πολλαπλότητας και της επιστροφής (Μεταβολής) στα ίδια από όπου τα πάντα εκπορεύθηκαν κάποτε…
Αυτό τον κύκλο τον σπειροειδή της «άναρχης» αρχής και του άναρχου «τέλους», εξετάζει και μελετά η Αριθμοσοφία και με όργανο το μοναδικό την ΤΕΤΡΑΚΤΥ τα πάντα αναλύει και κατανοεί.
Στα κεφάλαια που θα ακολουθήσουν στο παρόν σύγγραμμα μου θα αναδείξω όλα τα μυστικά αυτού του πιο απλού κανόνα όπου θα αποκαλύψει αυτό που κρύβουν οι αριθμοί στο ρόλο τους σαν σύμβολα της φύσης των πραγμάτων, σε αυτή την προσπάθεια που θα ακολουθήσει και στη Μετατροπή – Μεταβολή και Άναρχο μεταβολή που σκοπό θα έχει να μας αποκαλύψει το Θείο Σχέδιο του ΠΡΩΤΟΥ – ΝΟΥ σαν ένα πίνακα ζωγραφικής συνέχεια διακοσμούμενο και τελειοποιούμενο, ώσπου να δούμε να σχηματίζεται το τέλειο ομοίωμα μας το σύμπαν.
Κάθε αριθμός στον εξωτερικό μας κόσμο είναι μονάχα ένα σύμβολο και τίποτε άλλο. Όμως αριθμοσοφικά μέσα του περιέχει τις εσωτερικές ενέργειες, δύναμης και υποδύναμης του ΕΙΔΟΥΣ και της ΜΟΡΦΗΣ που συντελούν στην μορφοποίηση και στην αιώνια διακόσμηση αυτού του πίνακα ζωγραφικής του ΚΟΣΜΟΥ δηλαδή…]
[…Εδώ μέσα σε μία πλοκή ενεργειών, Θεών, Ηρώων, Ημίθεων και ανθρώπων εκτυλίσσεται η αόρατη διεργασία των εσωδυνάμεων προς παραγωγή του φαινομένου (ΚΟΣΜΟΥ).
Οι περισσότεροι ελληνικοί μύθοι που αποσπάσματά τους θα συνοδεύουν τούτο το σύγγραμμα, σκοπό έχουν να αναδείξουν σε μαθηματική μορφή και αριθμοσοφικούς συνειρμούς τις απόκρυφες αλήθειες τους, της πάλης ή συνεργασίας των ορατών και αόρατων δυνάμεων, για την παραγωγή του φαινομένου της ζωής.
Τα εσωτερικά που δεν κατέχουν οι αισθήσεις μας, το σχέδιο δηλαδή για την εκτέλεση σε άλλη κατάσταση της ύλης και τα συλλαμβανόμενα εξωτερικά φαινόμενα, τα αισθητά από τις αισθήσεις μας. Αυτά τα τελευταία, τα αισθητά συλλαμβανόμενα, μέσα τους περιέχουν μυριάδες άγνωστα γεγονότα αριθμοσοφικά, προεργασίες και συνεργασίες των δυνάμεων αντιμαχίες, και συμφωνίες για την επίτευξη του φαινομένου.
Να γιατί η ελληνική μυθολογία περιέχει τόσες ατελείωτες λεπτομέρειες για συμμετοχές δήθεν των θεών (δυνάμεων της φύσης) σε έργα ανθρώπινα, που πολλές φορές αυτά τα έργα είναι πολύ κατώτερα και από τα ανθρώπινα.
Εδώ σας προετοιμάζω για τα αίτια που θα εμφανιστούν στους αριθμοσοφικούς λογισμούς μου, γιατί το ειδωλολατρικό ελληνικό ιερατείο, δεν έβαζε φραγμό στα διηγούμενα που τόσο δυσφημούσαν τους Θεούς, ενώ οι ίδιοι τόσο και με πολύ ευλάβεια υπηρετούσαν. Εγνώριζαν λοιπόν οι υψηλά βρισκόμενοι, του τότε ιερατείου, ότι ο Μύθος μέσα του περιείχε συμβολικά κρυμμένες παραστάσεις συμμετοχής ολίγης ή πολλής δυνάμεως (φύσης εσωτερικής ηλεκτρομαγνητικής ή άλλης φύσης) που χρησιμοποιούσαν συμβατικά ονόματα καθιερωμένων Θεών (εσωτερικών ενεργειακών δυνάμεων) για να κρατήσουν την εξίσωση – τύπο, της αναλογικής συμμετοχής κατά καθορισμένο Σχέδιο δυνάμεων. Σας γράφω αυτές τις επεξηγήσεις για να γνωρίσει ο αναγνώστης ότι οι Πυθαγόρειοι με την εξέλιξή τους άφησαν πια την αρχαιότατη μέθοδο του Μύθου και έβαλαν στη θέση των Θεών, Ημίθεων, Ηρώων και ανθρώπων, τους αριθμούς, τα σύμβολα μιας εγκαθιστάμενης καινούριας επιστήμης της Μαθηματικής, ώστε ο σπουδαστής αυτής της επιστήμης των αριθμών, να έχει απόλυτη ακρίβεια των διαδραματιζόμενων γεγονότων…
Να η πρωταρχική αιτία της Αριθμοσοφίας, που θεσπίστηκε επιστημονικά από την πνευματική ανωτερότητα του Πυθαγόρα.
Τώρα μπορούμε να επαναλάβουμε ότι οι αριθμοί – σύμβολα της Αριθμοσοφίας του Αρχιμύστη Πυθαγόρα, δεν είναι παραστάσεις ποσοτικές του φυσικού μας κόσμου, αλλά αντιπροσωπευτικές δυνάμεις, εσώτερων ενεργειών, φύσης λεπτότερης και ασύγκριτα ανώτερης της φύσης των γνώριμων δυναμισμών του φυσικού μας κόσμου.
Σ’ αυτή τη νέα θεωρία ο Πυθαγόρας, έδωσε το όνομα της Αριθμοσοφίας, αφού η εσωτερική πλευρά των αριθμών, μέσα της περιέχει τις μη αποκαλυπτόμενες θείες γνώσεις, με τις οποίες συντελούνται τα φυσικά φαινόμενα, η ίδια φυσική παράσταση, ο ΚΟΣΜΟΣ μας δηλαδή.
Αριθμοσοφώ λοιπόν σημαίνει ότι διδάσκομαι ή παρακολουθώ αυτή την ιδιαίτερη εσωτερική διεργασία της ανάπτυξης πολύμορφων δυνάμεων από την Χαώδη τους κατάσταση που μπορούν τώρα να χρησιμοποιηθούν για «Τάξη» στην πραγματοποίηση ενός σουρεαλιστικού Σχεδίου πέρα απ’ το φράγμα του πεπερασμένου.
Όταν αυτό συμβεί η έναρξη εφαρμογής του υπέρτατου αυτού Σχεδίου, τότε αντανακλάται πάνω και μέσα στην ύλη, όπου και σχηματίζεται, του σχεδίου τούτου η υλοχωροχρονική μορφή με τις δυνάμεις που ενήργησαν μέσα και πάνω στην ύλη δίνοντας την αέναη κίνησή της, (αριθμοί – σύμβολα, εκδηλώσεις της ουσίας στο Σχέδιο) για να συμπτύξουν μία αρμονία ανάμεσα στην αιτιοκρατία και την Εντροπία αντικειμενική, μια φύση ένα κόσμο άπειρα εξελισσόμενο (∞).
Το Χάος λοιπόν, η ανεξάντλητη αποθήκη της Δημιουργού συνοδευτικής Άναρχης «Αρχής» της Ουσίας, συνέχεια εκλύει δυνάμεις ετερόκλητες μα προκαθορισμένες, με τις οποίες θα αναγεννηθεί – ανανεωθεί κάποιος υπάρχων κόσμος ή θα γεννηθεί μ’ αυτές ένας καινούριος.
Αλλά αν εν τω μεταξύ καταλυθεί ένας που ήδη έχει γεννηθεί, αυτό το καταλυόμενο δυναμικό, θα έλθει μέσα στην ανεξάντλητη αποθήκη του Χάους, όπου θα περάσει σε υπολανθάνουσα (υποκβαντική) μορφή, μέχρι να έλθει ξανά η τυχαία συνοχή του υλοχωροχρόνου για να εξέλθει – γεννηθεί ανανεωμένο στον κβαντικό κόσμο μας (ΦΩΣ) και πάντοτε ορμητικό, δυναμικό, για να αποτελέσει κάποιο καινούριο ΚΟΣΜΟ.
Αυτή η εναλλασσόμενη, αναγεννώμενη, η ανανεωμένη δυναμοενέργεια και κίνηση, είναι πάντα η ίδια, προήλθε και πάντα θα προέρχεται απ’ την αυτή ουσία, που ενώ νομίζουμε ότι φθάρθηκε, νεκρώθηκε, χάθηκε, γέρασε, κλπ, στην πραγματικότητα αναθερμάνθηκε – αναγεννήθηκαν κι έγινε πάλι, όπως υπήρξε πριν (κάποτε). Το exennilio απόλυτο μηδέν είναι ανύπαρκτο!!!]
Κλείνοντας με τα αποσπάσματα του υπό έκδοση μυθομαθηματικοφυσικού θεωρήματός μου που πραγματεύονται το έννομο ΧΑΟΣ και την έννομη ΆΝΑΡΧΗ «ΑΡΧΗ» για τους υποψιασμένους αναγνώστες θα παραθέσω ένα πίνακα σαν εικαστικός που είμαι, όπου εμπεριέχει και μερικές μαθηματικές ισότητες για του λόγου μου το αληθές και ένα ποίημα μου από τη ποιητική μου συλλογή που εμπεριέχει το λεύκωμα «ΚΒΑΝΤΑΡΓΩ» Πέρα από το φράγμα του πεπερασμένου εκδώσεις 2003. Ακολουθώντας πιστά την αρχή του Σόλωνα που λέει «Η ποίηση είναι ομιλούσα ζωγραφική και η ζωγραφική σιωπηλή ποίηση».
ΤΙΣ ΕΙ
Ένα γρανάζι θείας μηχανής
είσαι μέσα στον κόσμο,
ή μιας οργής σπορά
που ο θάνατος μέσα στο βλέμμα της
μαυλιστικά ξαπλώνει;
Και μες στο μπαρ που έπινες,
κάτω στο Κέιπ Τάουν,
όταν τον νέγρο πέταξαν
έξω με τις κλωτσιές,
του χάρου το αγκάλιασμα
ένοιωσες να σε ζώνει;
Είσαι μιας θείας μηχανής
ένα μικρό γρανάζι
που στατικά στα σκοτεινά
αιώνια γυρίζει,
ή μια λεπίδα ατσάλινη
όπου το φως χορεύει
στην κοφτερή της κόψη;
Λοιπόν τι σει;
Έφταξες κιόλας στου σκοπού,
μπροστά την άγρια όψη…
666 ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ 21ος ΑΙΩΝΑΣ
Και τέλος μια από τις πολλές ισότητες του προς έκδοση θεωρήματος:
ΈΝΝΟΜΟ – ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟ ΧΑΟΣ, ΈΝΝΟΜΗ ΓΕΝΝΕΣΙΟΥΡΓΟΣ ΑΝΑΡΧΙΑ ΧΑΟΣ
/10+180/100=π 3.1416… (ΑΝΑΡΧΟΜΕΤΑΒΟΛΗ=1.31462=x2=x∙(1.753… κάμψη φωτός)= =x/=Φ. 1.618…
Ανάλυση της ισότητας: Η τιμή 1, 827… που αναρχομεταβάλλει το π (Ευομαχαος) την αποκαλώ κλειδί του Ησιόδου βλ. «ΜΑΧΕΣ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΙΤΑΝΩΝ» δηλαδή ο ιερός αριθμός 9.
1+8+2+7=18.10=180=9. Αυτή η τιμή (κλειδί) είναι μια δύναμη του εσωβαθούς του που το αναρχομεταβάλει σε χαοτική – χθόνια μορφής παράλληλα είναι και Χρυσή τομή 1ου. Οι αρχαίοι Έλληνες γλύπτες την εφάρμοζαν στα ανθρώπινα γλυπτά τους που δεν ξεπερνούσαν ποτέ από το ύψος 1,827..+-0,0005.
2ον Είναι και η τιμή του MODYLAR του μεγάλου Γάλλου αρχιτέκτονα Λεκορμπιζιέ που την καθιέρωσε σαν κλίμακα του εσωτερικού και εξωτερικού αρχιτεκτονικού περιβάλλοντος της ανθρώπινης κατοικίας, θεωρώντας ότι αυτή είναι το αρμονικότερο ύψος του ανθρώπινου σώματος.
Σαν κάποιοι θεωρούν μετά απ’ αυτά την ισότητα αυθαίρετη τότε ας δούμε το ζήτημα κοσμικά – αστροφυσικά για του λόγου το αληθές 1,827Χ100=182,7Χ2=365,4… Τροπικό έτος του πλανήτη μας!!! Άρα το χαοτικό – άτακτο π, ή κάμψη φωτός ή = Φ1,618.. Άρα για τους υποψιασμένους και ανυποψίαστους ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ – ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ.
Δεν υπάρχουν εξωγήινοι πολιτισμοί… Είμαστε μόνοι και μοναδικοί σε τούτο… το σύμπαν!! Τα μαθηματικά είναι το τραγούδι του Σύμπαντος οφείλουμε να το ακούμε και να το ερμηνεύουμε…
Γεωκεντρισμός-ανθρωποκεντρισμός. Δεν υπάρχουν εξωγήινοι πολιτισμοί… Είμαστε μόνοι και μοναδικοί στο σύμπαν!!!
Ευτύχης Παλλίκαρης
ΥΠΟΠΟΔΙΟ
Ο γράφων τούτο το κείμενο είναι μέλλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οφείλει να το δηλώσει ευθαρσώς επειδή το κείμενο αυτό εμπεριέχει την κριτική θέση για την τρέχουσα πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα του τόπου μας, όχι για να «προσηλυτίσει» κάποιους συμπολίτες μας ψηφοθηρικά στο κόμμα που ανήκω, αλλά για λόγους εντιμότητας, αφού όποιος κάνει δημόσια κριτική οφείλει να δηλώνει και τη θέση από την οποία κάνει την κριτική για να είναι έντιμος με τον εαυτό του πρωτίστως. Αλλιώς μετατρέπεται σαν κριτικός σε ένα επαγγελματικό παράσιτο της κριτικής. Παράλληλα θέλω να ξεκαθαρίσω ότι συνειδητά έχω επιλέξει σαν καλλιτέχνης να γίνω μέλλος αυτής της κομματικής συλλογικότητας γιατί μου αφήνει την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να μην μπαίνω στη λογική του πολιτικού κομματικού εφικτού και έτσι μου επιτρέπει να διατηρώ σαν καλλιτέχνης την αντιεξουσιαστική μου (άρρητη ) ελευθερία. Έτσι όπως κάθε γνήσιος καλλιτέχνης πρέπει να είναι, πέρα και έξω από λίστες ψηφοδελτίων ή κομματικών καρεκλών…
«Αυτός» ο ίδιος όπως τον γνωρίζει η μικρή κοινωνία της πόλης μας που έχει πληρώσει το τίμημα της επιλογής του σαν τέτοιος καλλιτέχνης στο παρελθόν και παραμένει αδιόρθωτος…