Σήμερα όσο “πιο πολύ” δηλώνεις κάτι τόσο “πιο πολύ” ακούγεσαι.
Ακουγόμαστε όχι μέσα στα πλαίσια ενός διαλόγου που διεξάγεται σε συγκεκριμένα πλαίσια ή σε κάποιον φυσικό χώρο όπου ο καθένας ορίζει αυτό που λέει στη βάση της πιθανότητας να υπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις γύρω του αλλά μέσω των social media. Σε προστατευόμενες ψηφιακές κοινότητες συμφωνούντων ανθρώπων, μέσα σε ιδιότυπες φυλές μέσα στις οποίες αναζητούμε την αποδοχή.
Αυτό ισχύει και σήμερα με το ξέσπασμα “πατριωτισμού” με αφορμή τα γεγονότα σε Χίο και Μυτιλήνη μετά από την τραγική, καταστρεπτική, ηλίθια διαχείριση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και την απόφαση Ερντογάν να ανοίξει τον δρόμο σε δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες για να έρθουν Ελλάδα και να συνεχίσουν με προορισμό τις χώρες του Βορρά της Ευρώπης.
Έτσι, πατριώτης είναι ο “πιο πατριώτης”, αυτός που προκαλεί τον περισσότερο θόρυβο μέσα σε ψηφιακές κοινότητες ανθρώπων που έχουν παρόμοιες ή ίδιες απόψεις, που αναζητούν να παράγουν υλικό που θα έχει πολλά “like” γιατί η αποδοχή αυτού που είσαι, η αυτοεκτίμησή σου μετριέται σε like. Ο πατριωτισμός του facebook είναι κερδοφόρος και η μετριοπάθεια απλά δεν πουλά αρκετά.
Η λογική σε αυτό το σημείο τίθεται στο περιθώριο ενώ οι φωνές για οργάνωση ομάδων πολιτών που καλούνται να πάρουν το νόμο στα χέρια τους για να διώξουν εισβολείς προσελκύουν όλο και μεγαλύτερο αριθμό like. Όσο πιο παράλογο είναι αυτό που ακούγεται, όσο πιο υπέρμετρα “πατριωτικό” ηχεί τόσο πιο πολλά like παράγει, τόσο πιο πολύ οι μετριοπαθείς φωνές χαρακτηρίζονται ως προδοτικές φωνές.
Ο θόρυβος όχι απλά υπερισχύει αλλά κανονικοποιείται, παράγει φυσικά αποτελέσματα, παράγει βία. Όπως αυτά τα βίαια επεισόδια που είδαμε στη Μυτιλήνη με πολίτες που έσπευσαν να δέρνουν πρόσφυγες και να αποκαλούν τα βρέφη πολεμικές ασπίδες (ναι, πράγματι ακούγονται τέτοια πράγματα). Οι πράξεις τους νομιμοποιούνται από την αποδοχή που παράγουν τα likes στο facebook.
Βεβαίως, αν ο ένας πυλώνας της διολίσθησης που βρίσκεται σε εξέλιξη αποτυπώνεται στα social media υπάρχουν και φυσικοί αυτουργοί. Είναι πρώτα και κύρια η Ευρώπη, που τραβά πορεία ακροδεξιά, όμως πρωτίστως νεοφιλελεύθερη. Βλέπετε, τα τελευταία αρκετά χρόνια, ακόμα και στις χώρες που θεωρούσαμε πρότυπο, σε αυτές τις σκανδιναβικές, εφαρμόζονται νεοφιλελεύθερες πολιτικές περικοπών στο κράτος πρόνοιας, περικοπών μισθών, επέκτασης μοντέλων εργασίας που βασίζονται στην ευελιξία, ανασφάλειας και χρέων. Και σε αυτές τις χώρες, η είσοδος λίγων χιλιάδων μεταναστών είναι μία ευκαιρία. Μία σχεδόν νεοφιλελεύθερη ευκαιρία, όπως βλέπουν παντού ευκαιρίες οι καπιταλιστές, για ένα εύκολο αποδιοπομπαίο τράγο.
Βάζοντας στο προσκήνιο το μεταναστευτικό η ακροδεξιά γιγαντώθηκε σε χώρες όπως η Φινλανδία και η Σουηδία. Αλλά και στην στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ουγγαρία, στην Ολλανδία και βεβαίως στη Γερμανία η ακροδεξιά μεγάλωσε και κουνά τώρα το δάκτυλο σε όλους τους αδύναμους. Κουνούν το δάκτυλο και στην Ελλάδα. Όπως ο ακροδεξιός βουλευτής της Γερμανίας Χάρολντ Βάιελ που ονειρεύεται γιγάντια στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Κρήτη, λες και για να τιμωρήσει τους Κρητικούς για την αντίσταση ενάντια στους ναζί.
Είναι η ακροδεξιά της Ευρώπης που με τη στάση της και με την υποταγή των ελληνικών κυβερνήσεων ωθεί έναν ελληνικό λαό μετά από 10 χρόνια λιτότητας και εξαθλίωσης στην ακροδεξιά. Για να κουνήσουν μετά το δάκτυλο στους Έλληνες για τη στάση τους.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις πρέπει επιτέλους να αρχίσουν να πράττουν ως ελληνικές κυβερνήσεις υποστηρίζοντας με σθένος τις ελληνικές θέσεις και τα συμφέροντα των Ελλήνων. Πρέπει να υπερασπίσουν τα συμφέροντα των πολιτών αυτής της χώρας βάζοντας μπροστά τις διαχρονικές αξίες που είναι συνδεδεμένες με την Ελλάδα, της ανθρωπιάς, της ανεκτικότητας, της φιλοξενίας, της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας.
Πρέπει σήμερα κιόλας αυτή η κυβέρνηση Μητσοτάκη που ασπάστηκε το δόγμα της Ευρωπαϊκής ακροδεξιάς για στρατόπεδα συγκέντρωσης παντού να κάνει ολική στροφή και να πει: Οι πρόσφυγες να πάνε στους προορισμούς που θέλουν να πάνε.
Να δώσουν μαζικά χαρτιά και έγγραφα σε όσους επιθυμούν να ταξιδέψουν και να προχωρήσει τις διαδικασίες για όσους θέλουν να παραμείνουν στη χώρα. Όμως νόμιμα, με όλες τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που έχει και ο κάθε Έλληνας πολίτης.
Πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να κάνει γνωστό σε όλο τον κόσμο ότι η χώρα δε μπορεί να μετατραπεί σε μία τεράστια φυλακή απεγνωσμένων ανθρώπων.
Γιατί, αν αυτή η Ευρώπη που καταδίκασε τη χώρα μας σε 10 χρόνια λιτότητας και σε αυτό το ζήτημα γυρίσει την πλάτη της, ίσως είναι πλέον καιρός να γυρίσουμε και εμείς την πλάτη μας σε αυτή την Ευρώπη.