«Ο άνθρωπος που για περισσότερα από 50 χρόνια βρίσκονταν στο τιμόνι του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, ως Διευθυντής του κι αργότερα ως Επίτιμος Διευθυντής δεν είναι πια μαζί μας. Ο Διονύσης Σιμόπουλος έφυγε σήμερα από κοντά μας, ήσυχα, περιτριγυρισμένος από την οικογένεια του. Αγαπημένε μας Διονύση Σιμόπουλε Αντίο», ανέφερε σε ανάρτησή του το Πλανητάριο.

Ο Διονύσης Π. Σιμόπουλος γεννήθηκε στα Ιωάννινα, αν και στην πραγματικότητα μεγάλωσε στην Πάτρα. Σπούδασε πολιτική επικοινωνία, από τον Ιανουάριο του 1963 έως τον Δεκέμβριο του 1972 στο Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα (ΗΠΑ). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έλαβε πολλά βραβεία και διακρίσεις σε διάφορους διαγωνισμούς δημόσιας ομιλίας και αντιπαράθεσης.

Ξεκίνησε να εργάζεται τον Ιανουάριο του 1968 και υπηρέτησε ως Αναπληρωτής Επιμελητής (Ιανουάριος-Σεπτέμβριος 1968), ως Βοηθός Διευθυντής Εκπαίδευσης (Σεπτέμβριος 1968-Σεπτέμβριος 1969) και Διευθυντής Πλανηταρίου (Σεπτέμβριος 1969-Μάρτιος 1973) στο Κέντρο Τεχνών και Επιστημών της Λουιζιάνα στο Μπατόν Ρουζ και ως Ειδικός Σύμβουλος της Επιτροπής Επιστημών της Σχολικής Επιτροπής (1970-1973).

«Το φθινόπωρο του 1968 ξεκινά το διαστημικό πρόγραμμα «Απόλλων», και τότε μου ήρθε η ιδέα: Ημουν γραφιάς, κι έκανα παρουσιάσεις για το Διάστημα σε σχολεία (έλεγα μάλιστα στα πιτσιρίκια ότι είμαι από τον Αρη, για να δικαιολογήσω την ξενική προφορά μου). Πήρα δύο μαθήματα δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο και σκέφθηκα να ξεκινήσω να στέλνω ανταποκρίσεις. Είχα ζητήσει αντί για χρήματα να μου στέλνουν την εφημερίδα αεροπορικώς. Η «Βραδυνή» ήταν η μόνη εφημερίδα που έκανε αντιπολίτευση τότε στη χούντα. Εκεί έγραφα, και κάλυψα όλες τις αποστολές της προσσελήνωσης. Στο ‘Apollo 11’ ήμουν ο μοναδικός Ελληνας ανταποκριτής. Υπολόγισα ότι ο ήχος έφτασε σε εμάς 14 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση, και τον νιώσαμε να μας χτυπά στο στήθος – δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την αίσθηση», είχε δηλώσει στην «Κ» το 2019.

Τον Οκτώβριο του 1972 προσκλήθηκε να επιστρέψει στην Αθήνα από το Ίδρυμα Ευγενίδου, όπου εργάστηκε ως Διευθυντής του Πλανηταρίου Ευγενίδου για 41 χρόνια (Απρίλιος 1973 – 2014). Έχει διδάξει σε πολλά σεμινάρια για απόφοιτους πανεπιστημίων και στελέχη επιχειρήσεων ως εκπαιδευτής επικοινωνίας, λήψης αποφάσεων και επίλυσης προβλημάτων. Έχει συμμετάσχει ενεργά σε πολλά επαγγελματικά συνέδρια και σεμινάρια και έχει δημοσιεύσει εκατοντάδες άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και εφημερίδες.

Διετέλεσε Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Εκπαίδευση στην Αστρονομία (1994-2002), μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Διεθνούς Εταιρείας Πλανηταρίων (1978-2008) και Γενικός Γραμματέας της Ευρωπαϊκής-Μεσογειακής Ένωσης Πλανηταρίων (1976-2008). Υπήρξε μέλος της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας (από το 1978) και της Διεθνούς Εταιρείας Πλανηταρίων (από το 1980) και ήταν μέλος πολλών άλλων διεθνών επιστημονικών οργανισμών. Το 1996, έλαβε την ανώτατη τιμή (IPS Service Award) της Διεθνούς Εταιρείας Πλανηταρίων για τη συμβολή του στη διεθνή αστρονομική εκπαίδευση, ενώ το 2006 τιμήθηκε με τα Palmes Académiques της Γαλλικής Δημοκρατίας. Το 2012 η Ελληνική Εταιρεία Φυσικής (ΕΕΦ) τον τίμησε με ειδικό βραβείο για την προσφορά του στην εκλαΐκευση της επιστήμης στην Ελλάδα. Στην ετήσια εορταστική σύνοδο της Ακαδημίας Αθηνών του 2015, του ανώτατου επιστημονικού και πολιτιστικού ιδρύματος της χώρας, ο Σιμόπουλος έλαβε το Βραβείο Επιστήμης της Ακαδημίας «για τη συνολική συμβολή του στην εκλαΐκευση και διάδοση της αστρονομίας και την υποδειγματική λειτουργία του Ευγενίδειου Πλανηταρίου».

«Εγώ είμαι Επικούρειος. Ο Επίκουρος έλεγε ότι ο θάνατος είναι εκεί που βρίσκεται. Όσο είναι μακριά μας, δεν μας ενδιαφέρει. Αν επέλθει ο θάνατος, πάλι δεν μας ενδιαφέρει, γιατί εμείς θα έχουμε φύγει. Δεν υπάρχει πρόβλημα με μια τέτοια φιλοσοφία» είχε δηλώσει, όταν μίλησε δημόσια για την ασθένεια του πριν ένα χρόνο, καταλήγοντας:

«Δεν το ανακοίνωσα για να με λυπηθεί κανείς -εδώ δεν λυπάμαι εγώ τον εαυτό μου- αλλά βοηθήθηκε κόσμος. Δεν ξέρω που είναι ο φόβος».