Του Μανώλη Καπετανάκη *
Βούρκωσε. Λύγισε η φωνή. Σκίστηκε η καρδιά. Της Αλβανίδας υπουργού άμυνας όταν ανακοίνωνε τους νεκρούς του φονικού σεισμού.
Και γιατί άραγε παρουσιάστηκε ο τραγικός αυτός κατάλογος των θυμάτων από το συγκεκριμένο άτομο; Μήπως εντάσσεται στην αρμοδιότητα του ακήρυκτου πολέμου κατά του εγκέλαδου; Ίσως επειδή η γυναικεία ευαίσθητη ιδιοσυγκρασία φιλοτεχνεί έναν πιο δακρύβρεκτο σκηνικό;
Δεν θα ταίριαζε αλήθεια αυτό το άχαρο καθήκον στον καθ` ύλη υπεύθυνο του χαρτοφυλακίου περί πολεοδομίας; Εκείνον δηλαδή, όπου κάτω από το αετίσιο βλέμμα του, η μεγαλοεργολαβική αισχροκέρδεια (αυτή ορίζεται σαν εξίσου εγκληματική, όπως η φύση;) ανέγειρε πολυώροφα τσιμεντένια φέρετρα. Επάνω σε σαθρές μπαζωμένες παραλίες!! Παρακούοντας τη «μη» επιστημονικά τεκμηριωμένη λαϊκή θυμοσοφία, η οποία παλαιόθεν συμβουλεύει την αποφυγή κτισίματος πάνω στην άμμο.
Στη θέα λοιπόν της (σαν πονεμένης μάνας που έχασε τα βλαστάρια της) όλο θλίψη κυβερνητικής εκπροσώπου, έρχεται η θύμηση ενός αλλιώτικου τηλεοπτικού γεγονότος. Όταν ένας άλλος κρατικός αξιωματούχους «συγκλονισμένος» από αγωνία ενημέρωνε την ανησυχούσα παγκόσμια κοινή γνώμη για την εξέλιξη της επιχείρησης διάσωσης (Ιούνης του 20018) των 12 παγιδευμένων παιδιών στο πλημμυρισμένο σπήλαιο της Ταϊλάνδης. Μιας κατά τ` άλλα χώρας με βασικό εξαγώγιμο προϊόν της την παιδική πορνεία!! Με προφανώς πλήρη επίγνωση και ανοχή των κρατούντων.
Επίσης πολλαπλάσιο ενδιαφέρον και συγκινητική προθυμία συνδρομής στις τοπικές αρχές για την προσπάθεια απεγκλωβισμού είχε τότε εκδηλωθεί από διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις . Ακριβώς παναπεί από τις ένοχες για τον θάνατο περισσότερων από 15.οοο παιδιών κάτω των 5 χρόνων κάθε μέρα!! Προκλημένο από πείνα, απλούστατες ασθένειες και ανταγωνιστικές των συρράξεις. Απότοκα της άπονης λεηλασίας και καταδίκης σε υπανάπτυξη της τριτοκοσμικής περιφέρειας του πλανήτη από τους ίδιους με το υποκριτικό νοιάξιμο για τα 12 Ταϊλανδάκια.
Το κεφαλαιοκρατικό σύστημα της ακραίας περιφρόνησης στην υπέρτατη αξία της ανθρώπινης ζωής (των κοινών θνητών εννοείται) προκαλεί πάντοτε οργή. Σαν αποπειράται να πείσει, πως κόπτεται δήθεν για την προάσπιση της. Ενώ τη βουλιάζει στην ανθυγιεινή ανέχεια. Της ακρωτηριάζει το δικαίωμα γιατρειάς. Σακατεύοντας την σε εργοδοτικά θυσιαστήρια. Δίχως να σπαταλά περιττούς, αντιπαραγωγικούς πόρους δημιουργίας δημόσιων ασφαλών υποδομών. Συγκοινωνιακών (ο «πανάρχαιος» και πανάθλιος ΒΟΑΚ καταπίνει ασταμάτητα ψυχές), αντιπυρικών (Μάτι), αντιπλημμυρικών (Μάντρα). Ταΐζοντας την ανθρωπότητα με ότι πιο βλαβερό. Τοξικοποιώντας μέχρι αέρα και νερό. Με αποκορύφωμα της κτηνωδίας του τα πολεμικά σφαγεία. Εκεί όπου οι απώλειες μετρούνται κατά χιλιάδες. Κατά εκατομμύρια αμέτρητα.
Σε μια τέτοια φάση (πολεμική) η Αλβανίδα υπουργός θα μεταμορφώνονταν σε κέρβερο. Χρωματίζοντας τη φωνή της με την πιο σκληρή χροιά θα διάταζε τα νιάτα της πατρίδας της, να ορμήσουν σε μια άδικη αλληλοεξόντωση με γειτονικά αδέλφια.
Ξανά η διεθνής ειδησεογραφία μας βάζει σε πειρασμό να θυμηθούμε μια παρόμοια παρέλαση όψιμης φαρισαϊκής τρυφερότητας των κυρίαρχων της κοινωνίας. Στη Χιλή τον Οκτώβριο του 2010. Με τη γιγάντια επιχείρηση απελευθέρωσης των 33 θαμμένων ανθρακωρύχων μέσα στα έγκατα της γης. Όμως πρωτύτερα το παραμικρότερο μέτρο αποφυγής ατυχήματος δεν είχε παρθεί από τους διοικούντες με την καθυστερημένα ξεχειλισμένη «λατρεία» στους γενικά αναλώσιμους εργαζόμενους.
Αξιοποιούν λοιπόν σε κάθε ευκαιρία οι υπηρέτες της τυραννίας τέτοια γεγονότα για να κρύψουν τη γύμνια τους. Την περιφρόνηση και το άσβεστο μίσος για τις μάζες. Να τις παραπλανήσουν με μια ανώδυνη οικονομικά και σαφώς αναποτελεσματική στοργή. Δίνοντας το φιλί του Ιούδα. Ενώ θυσιάζονται για τα συμφέροντα των σύγχρονων Ρωμαίων πατρικίων.
Κινητοποιούν «υποδειγματικά» δηλαδή τον κρατικό μηχανισμό σε μια επερχόμενη κακοκαιρία. Αλλά μηδαμινά κονδύλια ξόδεψαν έγκαιρα για την κατασκευή άρτιων έργων προς αποφυγή απωλειών ζωής και καταστροφής της λαϊκής περιουσίας. Τόσο αγύρτες.
Παρόμοια επίσης προσποιητή φιλευσπλαχνία δείχνουν συχνά και τα πραγματικά αφεντικά. Η στολισμένη με διαμάντια μισού χρυσοχοείου αριστοκράτισσα θα φιλέψει ξυπόλυτα παιδάκια με καραμελίτσες ελεημοσύνης. Ξεζουμίζοντας και πλουτίζοντας όμως πρωτύτερα με τον μόχθο του εργάτη γονιού. Και το κάνει για την έπαρση της προβολής. Για την φοροαπαλλαγή.
Τα πρωτεία μολαταύτα της οπισθόβουλης συμπεριφοράς ανήκουν στους ιμπεριαλιστές φονιάδες. Βλέποντας τους φερειπείν στα αμερικανοκρατούμενα Χανιά να βάφουν (αυτοί οι εκτελεστές γερόντων και νηπίων) ένα δημοτικό σχολειό. Υπολειτουργικό βέβαια ένεκα των μνημονιακών περικοπών τους. Ή καθαρίζοντας μια μολυσμένη με τα ραδιενεργά και τοξικά απόβλητα τους παραλία από ένα πεταμένο πλαστικό ποτηράκι!
Μονάχα σάλια έχουν οι κυβερνώντες για να γλείφουν την «εκλεκτή» εργοδοσία τους. Αποκλειστικά δε χολή για τον λαό. Οπότε αυτός έχοντας επίγνωση της ανυποληψίας τους οφείλει για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του, να στηρίζεται πάνω στις δυνάμεις του.
Αίφνης τότε το ανέξοδο θεατρικό δάκρυ τους θα γίνει δηλητήριο χειρότερο από εκείνο της πιο επικίνδυνης οχιάς.
* μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης