ΟΝτιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, για ορισμένους ο μεγαλύτερος, πέθανε την Τετάρτη (25/11) σε ηλικία 60 ετών, ύστερα από ανακοπή.
Στος αρχές Νοεμβρίου ο θρύλος του ποδοσφαίρου της Αργεντινής είχε κάνει επέμβαση στον εγκέφαλο ενώ οκτώ μέρες μετά την εγχείριση, είχε πάρει εξιτήριο από την κλινική στην οποία νοσηλευόταν για να συνέχιζε σπίτι την ανάρρωσή του.
Γεννημένος στις 30 Οκτωβρίου 1965 στο Μπουένος Άιρες, όχι μόνο άφησε το στίγμα του στην ιστορία του ποδοσφαίρου αλλά συναγωνίστηκε με τον Πελέ για τον τίτλο του κορυφαίου όλων των εποχών στον βασιλιά των σπορ και είχε αμέτρητους θαυμαστές σε κάθε γωνιά του πλανήτη,, προκαλώντας απέραντη θλίψη με τον αδόκητο χαμό του.
Την είδηση της απώλειας του “Ντιεγκίτο” ή αλλιώς του αγαπημένου όλων “Πίμπε Ντ’Όρο” (Χρυσού Παιδιού) την έδωσε πρώτη η εφημερίδα της πατρίδας του “Clarin” το απόγευμα της Τετάρτης (25/11) και την αναδημοσίευσαν όλα σχεδόν τα αθλητικά μέσα του πλανήτη.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά “ο Μαραντόνα, ενώ ήταν στο σπίτι του στο προάσιο Σαν Αντρές του Μπουένος Άιρες”, είχε πρόβλημα αναπνευστικό.
Έξι ασθενοφόρα έσπευσαν στην κατοικία του για να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Με τον Μαραντόνα ήταν μαζί η κόρη του Ντάλμα”.
Το φτωχόπαιδο που έγινε ο Θεός του ποδοσφαίρου
Ο Μαραντόνα, που γεννήθηκε το 1960, τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην παραγκούπολη Βίλα Φιορίτο, στα νότια του Μπουένος Άιρες και οι κακοτράχαλες αλάνες ήταν τα πρώτα γήπεδα που αγωνίστηκε. Σε ηλικία τριών ετών, ένα βράδυ, που ήταν έξω από το σπίτι της οικογένειάς του, ένα παράπηγμα με τσίγκους, το σκοτάδι τον εμπόδισε να δει καλά και βρέθηκε σε μια γούρνα, που η οικογένεια χρησιμοποιούσε ως απόπατο, να παλεύει με λάσπες και περιττώματα. Κινδύνευε με πνιγμό, όταν άκουσε να τον αναζητά ο θείος του Σιρίλο, που ήταν παλιός ποδοσφαιριστής και η δόξα της οικογένειας. Ο Σιρίλο όταν έφτασε κοντά του φώναξε: «Ντιεγκίτο, κράτα το κεφάλι σου πάνω από τα σκατά». Μια προτροπή που ακολούθησε ο Μαραντόνα σε όλη του τη ζωή. Γιατί μπορεί να κυλίστηκε στις λάσπες και να τον πλησίασαν πολλά σκατά στη ζωή του, αλλά το κεφάλι του πάσχισε να το κρατήσει έξω απ’ αυτά.
Τα κόλπα με την μπάλα
Τη ζωή του την περνούσε στις αλάνες και στη φτώχεια. Σε ηλικία 11 ετών, παίζοντας με μία μικρή τοπική ομάδα, που έκανε μόνο νίκες, άρχισε να κάνει τις πρώτες του εμφανίσεις στο ημίχρονο των αγώνων της Αρχεντίνος Τζούνιορς, όπου έκανε κόλπα με την μπάλα στο κέντρο του γηπέδου, διασκεδάζοντας τους φιλάθλους. Μάλιστα, η εφημερίδα «Clarin» δημοσίευσε ένα μικρό κείμενο γι’ αυτόν, αλλά κάνοντας λάθος στο όνομά του. Έγραψε η εφημερίδα:
«Είναι αριστεροπόδαρος, αλλά γνωρίζει πώς να χρησιμοποιεί το δεξί. Ο Ντιέγκο Καραντόνα, 10 ετών, κέρδισε το χειροκρότημα στο ημίχρονο του αγώνα Αρχεντίνος Τζούνιορς – Ιντεπεντιέντε, πραγματοποιώντας επίδειξη των σπάνιων ικανοτήτων του σε κοντρόλ και ντρίμπλα. Η φανέλα του είναι πολύ μεγάλη και η φράντζα σπάνια του επιτρέπει να δει κανονικά. Μοιάζει σαν να απέδρασε από σκουπιδότοπο. Μπορεί να κάνει τα πάντα με την μπάλα. Μοιάζει σαν να γεννήθηκε ποδοσφαιριστής. Δεν φαίνεται να ανήκει στο σήμερα, αλλά ανήκει».
Από τους Αρχεντίνος στον «Χασάπη του Μπιλμπάο»
Από τα 16 του χρόνια κατάφερε να γεμίσει τα μεγάλα γήπεδα της Αργεντινής. Στην αρχή με τη φανέλα της Αρχεντίνος Τζούνιορς την οποία αντάμειψε με 116 γκολ σε 166 εμφανίσεις. Το 1981 αρνείται να πάει στη Ρίβερ Πλέιτ και να γίνει ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής της χώρας του, ενώ ήδη έχει κατακτήσει το 1979 το παγκόσμιο κύπελλο νέων στην Ιαπωνία κι ενώ είχε κοπεί παραδόξως από τον ομοσπονδιακό προπονητή Λουίς Μενότι, για τη νεαρή ηλικία του, από την εθνική ομάδα στο Μουντιάλ του 1978, το οποίο κατέκτησε, με «περίεργα» αποτελέσματα, η Αργεντινή των στρατηγών.
Η φήμη του είχε ξεπεράσει τα σύνορα και είχε φτάσει στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Η Μπαρτσελόνα τον ήθελε, αλλά ο ηγέτης της χούντας Βιντέλα, δεν επέτρεψε την ολοκλήρωση της μεταγραφής. Το απάνθρωπο καθεστώς έπεσε το 1982 και η Μπόκα Τζούνιορς, στην οποία είχε πάει ο Μαραντόνα, δεν μπορούσε να πει όχι στα υπέρογκα ποσά που έδινε τότε η Μπαρτσελόνα. Ο Μαραντόνα δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στο κλίμα της Βαρκελώνης, την υπερβολική δημοσιότητα, τα πάρτι, τα ναρκωτικά που πρωτοδοκίμασε το 1983, ένα χρόνο μετά από τη μεγάλη εκστρατεία εναντίον των ουσιών στην οποία πήρε μέρος, αλλά και την ηπατίτιδα που κόλλησε. Και μπορεί αυτά κάποια στιγμή να στρώνανε, αλλά ήρθε ο «Χασάπης του Μπιλμπάο», ο αμυντικός Αντόνιο Γκοϊκοετσέα, ο οποίος θα μείνει στην ιστορία για το τσεκούρωμά του στον Ντιεγκίτο και το σπάσιμο του μαγικού αριστερού ποδιού του.
Το κόλπο της μεγάλης «απόδρασης» από τη Βαρκελώνη
Η απόφαση για τη φυγή από την Ισπανία είχε ληφθεί και σε αυτό συμφωνούσε και ο ατζέντης του Χόρχε Σιτερσπίλερ. Ξεκίνησαν οι προσπάθειες για να μείνει ελεύθερος και μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο, που σκέφτηκε ο ατζέντης του, δηλαδή να εξαγριώσει τον τότε πρόεδρο της Μπαρτσελόνα, Νούνιες που εν θερμώ μπορεί να έδινε την άδεια να φύγει ο πιο ακριβοπληρωμένος παίχτης του. Και αυτό το πέτυχε βρίζοντας δημοσίως τους Καταλανούς, σε συνέντευξη που έδωσε ο Μαραντόνα σε φίλο δημοσιογράφο.
Στη συνέχεια διέρρευσαν πληροφορίες για διαπραγματεύσεις με τη Γιουβέντους και τη Νάπολη. Ο κόσμος της Μπαρτσελόνα χωρίστηκε στα δύο. Τη λύση, τελικά την έδωσε η Αθλέτικ Μπιλμπάο κερδίζοντας στον τελικό κυπέλλου την Μπάρτσα με 1-0, δίνοντας την ευκαιρία στον Μαραντόνα να τους επιτεθεί την ώρα που πανηγύριζαν και να γίνει το γήπεδο αρένα, μπροστά στα μάτια του βασιλιά της Ισπανίας Χουάν Κάρλος. Αυτό ήταν.
Ο Θεός της Νάπολης
Ο Μαραντόνα άρχισε να δέχεται προτάσεις. Οι σοβαρότερες ήταν εκείνες της Γιουβέντους και της Νάπολης. Ο Μαραντόνα απέρριψε την προσφορά της «Μεγάλης Κυρίας» καθώς εκεί ηγέτης ήταν ήδη ο μεγάλος Μισέλ Πλατινί και πιθανότατα, σκέφτηκε, θα βρισκόταν κάτω απ’ αυτόν. Έτσι χάσαμε την ευκαιρία να δούμε τους δύο κορυφαίους μπαλαδόρους να παίζουν μαζί και κατέληξε στη Νάπολη, τη μεγάλη ομάδα του ιταλικού Νότου, η οποία, ωστόσο, δεν είχε πάρει πρωτάθλημα ποτέ. Η αποθεωτική υποδοχή του στο στάδιο Σάο Πάολο από 80.000 Ναπολιτάνους θα μείνει στην ιστορία, όπως και το εξωπραγματικό ποσό, για την εποχή, που δαπάνησε η ομάδα των Παρτενοπέι, σε μια πόλη που μεγάλο μέρος του πληθυσμού της κατοικούσε σε υποβαθμισμένες περιοχές που θύμιζαν κατά πολύ τις γειτονιές του Μπουένος Άιρες που μεγάλωσε ο Ντιεγκίτο.
Τα κατορθώματά του στη Νάπολη γνωστά: Δύο πρωταθλήματα, ένα νταμπλ, ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ, διακρίσεις, φοβερό ποδόσφαιρο και απίστευτες ιστορίες καθημερινής τρέλας. Ωστόσο, αυτό που ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να εξηγηθεί είναι το πως μία πολύ δυνατή ομάδα δεν μπορούσε να νικήσει μικρομεσαίους αντιπάλους αν δεν είχε στη σύνθεσή της τον Μαραντόνα. Παιχταράδες, όπως ο Τσίρο Φεράρα, που έκανε στη συνέχεια τεράστια καριέρα στη Γιούβε, ο Μάρκο Μπαρόνι, ο Βραζιλιάνος σπουδαίος Αλεμάο, ο Μάσιμο Μάουρο κι αυτός μετά πήγε στη Γιούβε, ο ντε Νάπολι, ο φοβερός Καρέκα και ο Τζόλα, χωρίς τον Μαραντόνα όχι μόνο δεν θα έβλεπαν πρωτάθλημα αλλά ίσως δεν έβγαιναν ποτέ ούτε από τα σύνορα της Ιταλίας. Απίστευτο κι όμως αληθινό, αλλά πολλές φορές μετά από έξαλα γλέντια, ο Μαραντόνα εμφανιζόταν καθυστερημένος στο γήπεδο, έμπαινε ως αλλαγή στο 70 και ένα χαμένο παιχνίδι το γύριζε και έφερνε τη νίκη στους «Παρτενοπέι».
Ακαταμάχητος
Φυσικά υπάρχει και το Μουντιάλ του 1986 στο Μεξικό, όταν σχεδόν μόνος του πήρε το βαρύτιμο κύπελλο. Θα μείνει για πάντα στην ιστορία το γκολ με το «χέρι του Θεού», αλλά και το δυσκολότερο και θεαματικότερο τέρμα που επιτεύχθηκε ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο, «το γκολ του αιώνα», όταν ο Μαραντόνα πέρασε όλη την ομάδα της Αγγλίας και σκόραρε, σκοτώνοντας τις ελπίδες των Άγγλων για μια διάκριση, μετά το 1966. Ας θυμηθούμε όμως λίγο καλύτερα αυτό το περίφημο γκολ.
Ήταν στις 22 Ιουνίου του 1986, όταν το θρυλικό 10άρι της Αργεντινής στο 55ο λεπτό του παιχνιδιού πήρε την μπάλα λίγο πριν από το κέντρο, πέρασε όποιον και ότι υπήρχε μπροστά του. Ξεκίνησε πιεζόμενος από δυο παίχτες τους ντρίπλαρε με το αριστερό του πόδι και με αυτό ολοκλήρωσε την προσπάθειά του, πλασάροντας και στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα, ενώ κάλυπτε με μοναδική μαεστρία με το μικρό του σώμα την μπάλα από τους αμυντικούς. Αυτή η αριστουργηματική προσπάθειά του αδίκως θα συγκριθεί με άλλες προσπάθειες μεγάλων παιχτών όπως ο Μέσι κι αυτό διότι δεν την έκανε με μία μικρή ομάδα του ισπανικού πρωταθλήματος, αλλά στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση, υπό την πίεση των σκληροτράχηλων Άγγλων ποδοσφαιριστών.
Ένα σφύριγμα τον ξανάκανε το χαμίνι του Μπουένος Άιρες
Το 1990 ήρθε το Μουντιάλ της Ιταλίας, όπου ο Μαραντόνα παρότι δεχόταν πιέσεις για να μην μπει εμπόδιο στην Σκουάντρα Ατζούρα πήρε πάνω του και πάλι την εθνική Αργεντινής και την πήγε στον μεγάλο τελικό, όπου εκτός από το κυνικό αντιποδόσφαιρο των Γερμανών έπρεπε να αντιμετωπίσει και έναν απαράδεκτο διαιτητή, που χάρισε τον τίτλο στους Γερμανούς, με ένα πέναλτι φάντασμα.
Στην απονομή των μεταλλίων μια εικόνα από τις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άιρες επιστρέφει. Ο Μαραντόνα θυμίζοντας το παιδί που έχει γευτεί την αδικία μέχρι το μεδούλι, θα κλάψει σαν το χαμίνι του Τσάρλι Τσάπλιν. Νομίζεις ότι ξαναβρίσκεται και πάλι μέχρι το λαιμό στις λάσπες και τα περιττώματα. Αυτό το κλάμα μοιάζει με την παρότρυνση του θείου του: «Ντιεγκίτο, κράτα το κεφάλι σου πάνω από τα σκατά». Και αυτή η μόνιμη προσπάθειά του, να κρατήσει το κεφάλι του – και την καρδιά του- έξω από αυτά ίσως είναι και ο λόγος που ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα αποτελεί έναν ποδοσφαιριστή σύμβολο.
60 λόγοι για να μην ξεχάσουμε ποτέ τον Diego Maradona
1. Γεννήθηκε στην πολυκλινική Evita στο Lanús του Μπουένος Άιρες.
2. Ήταν το τέταρτο παιδί, από τα 6 συνολικά της οικογένειάς του.
3. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην ομάδα της γειτονιάς του, Estrella Roja, σε ηλικία 8 ετών.
4. Τότε εντοπίστηκε από τους ανθρώπους της Los Cebollitas, την παιδική μάδα των Argentinos Juniors.
5. Σε ηλικία 10 ετών.
6. Έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο με τους Argentinos Juniors, 10 ημέρες πριν κλείσει τα 16.
7. Ο αριθμός που φορούσε ήταν το “16” και η ημερομηνία ήταν 20 Οκτωβρίου 1976.
8. “Ένιωσα ότι μπορώ να κρατήσω τον ουρανό στα χέρια μου” ήταν τα λόγια του μετά το ματς.
9. Σκόραρε το πρώτο του γκολ στην πρώτη κατηγορία της Αργεντινής εναντίον της Marplatense, στις 14/11/1976.
10. Έμεινε για 5 χρόνια στην Argentinos Juniors, από το 1976 έως το 1981, με 167 εμφανίσεις και 115 γκολ.
11. Στις 20 Φεβρουαρίου του 1981 πήρε μεταγραφή στην ομάδα που ήθελε από μικρός να παίξει, την Boca Juniors.
12. Eίχε ήδη προλάβει να γίνει διεθνής με την Αργεντινή, από την ηλικία των 17 ετών, στο ματς εναντίον της Ουγγαρίας, στις 27 Φεβρουαρίου 1977.
13. Το πρώτο του γκολ με την Albiceleste το σημείωσε εναντίον της Σκωτίας στο Hampden Park, στις 2 Ιουνίου 1979.
14. Το 1978 δεν βρέθηκε στην αποστολή της -μετέπειτα παγκόσμιας πρωταθλήτριας- Αργεντινής.
15. Ο λόγος του αποκλεισμού του ήταν το νεαρό της ηλικίας του, σύμφωνα με τον προπονητή César Luis Menotti.
16. Το καλοκαίρι του 1979 οδήγησε την Αργεντινή στην κορυφή, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων στην Ιαπωνία.
17. Ντεμπούτο σε Μουντιάλ έκανε το 1982, στα γήπεδα της Ισπανίας.
18. Όπου και αποβλήθηκε για αντιαθλητική ενέργεια απέναντι στον Batista της Βραζιλίας.
19. Πήρε μεταγραφή στην Barcelona τον Ιούνιο του 1982.
20. Η μετακίνησή του στην Βαρκελώνη ήταν η πιο ακριβή μεταγραφή έως τότε (€6.500.000).
21. Το πέρασμά του από τους Blaugrana συνοδεύτηκε μεταξύ άλλων από έναν σπασμένο αστράγαλο και από μία αρρώστια ηπατίτιδας.
22. Ήταν όμως ένας από τους ελάχιστους παίκτες της Barcelona που χειροκροτήθηκε ποτέ στο Santiago Bernabeu, πολύ πριν αυτό γίνει μόδα στις μέρες μας.
23. Στις 5 Ιουλίου του 1984 75.000 Ναπολιτάνοι βρέθηκαν στο Stadio San Paolo για την παρουσίασή του.
24. Δικαιολογημένα, η ομάδα με τον Diego κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορία της, τη σεζόν 1986-87.
25. Αλλά και το δεύτερο την περίοδο 89-90.
26. H απάντηση του φτωχού Ιταλικού Νότου απέναντι στον πλούσιο και μπλαζέ βορρά.
27. Το Μουντιάλ του Μεξικό, το 1986, είναι μέχρι σήμερα ένα από τα έπη του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
28. Στα γήπεδα του Μεξικό, ο Μaradona δεν έχασε λεπτό, έβαλε 5 γκολ και μοίρασε 5 ασίστ.
29. To πρώτο του εναντίον της Ιταλίας στο νοκ-άουτ ματς (5 Ioυνίου 1986).
30. Ακολούθησε το επικό ματς με την Αγγλία. Το ημερολόγιο έδειχνε 22 Ιουνίου 1986.
31. Ο πόλεμος στα νησιά Falkland έδινε άλλο τόνο στην αναμέτρηση. Και ο Diego είναι αθεράπευτα Αργεντινός.
3. To χέρι του Θεού.
33. “Ελάτε να με αγκαλιάσετε, ο διαιτητής δεν θα το μετρήσει“.
34. Ο Μaradona παραδέχτηκε ότι τελικά σκόραρε με το χέρι του. Τον Αύγουστο του 2005.
35. 4 λεπτά μετά το χέρι Του, ο Θεός αποδεικνύει ότι έχει και πόδια.
36. “Γκοοοοοολ! Γκολάρα! Θέλω να κλάψω! Ζήτω ο Θεός, ζήτω το ποδόσφαιρο, τι γκολ! Αυτό με κάνει να κλαίω! Συγχωρέστε με. Ο Maradona σκοράρει το καλύτερο γκολ όλων των εποχών. Από ποιο πλανήτη ήρθες;“. Ο εκφωνητής Víctor Hugo Morales μεταξύ συγκίνησης, παράνοιας και αγνής ποδοσφαιρικής καύλας.
37. Σύμφωνα (και) με την FIFA, το γκολ του αιώνα.
38. O ημιτελικός απέναντι στο Βέλγιο, εύκολη υπόθεση.
39. 30 Ιουνίου 1986.
40. Eίχε προηγηθεί αυτό, εναντίον των Δυτικογερμανών.
41. To καταπληκτικό μίνι ντοκιμαντέρ του COPA 90.
42. Φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Αργεντινής 91 φορές (34 γκολ) και πήρε μέρος σε 4 Μουντιάλ (1982, 1986, 1990, 1994).
43. Ημιτελικός Μουντιάλ 1990. Ιταλία- Αργεντινή, στο San Paolo. Οι Ναπολιτάνοι φυσικά και υποστηρίζουν τον Μaradona.
44. To τελευταίο του γκολ με την Αργεντινή (Mουντιάλ ΗΠΑ, 1994) εναντίον ξέρετε ποιων.
45. 19 Απριλίου 1989, Μόναχο: Το πιο επικό ζέσταμα όλων των εποχών.
47. Συνολικά, αγωνίστηκε 259 φορές με τη Napoli, σημειώνοντας 115 γκολ.
48. Στον Ιταλικό Νότο λατρεύεται σαν Θεός.
49. Στο Μπουένος Άιρες υπάρχει όντως η “Εκκλησία του Maradona”, όπου το ημερολόγιο ξεκινά με τη γέννησή του. Σήμερα δηλαδή, διανύουμε το 58 μ.Μ. (μετά Maradona).
50. Ο Σέρβος σκηνοθέτης Emir Kusturica έχει γυρίσει ντοκιμαντέρ για τον Maradona. Έχουν μάλιστα παίξει και μπάλα στο κόκκινο χαλί των Καννών, το 2008.
51. “Αν νομίζει ότι είναι ο καλύτερος παίκτης του αιώνα, είναι δικό του πρόβλημα“. Το είπε για τον Pele.
52. Φήμες λένε ότι τα χρήματα της μεταγραφής στη Napoli δεν συγκεντρώθηκαν από τις τράπεζες της πόλης, αλλά από την Μαφία.
53. “Ναι, τσακώθηκα με τον Πάπα. Τσακώθηκα με τον Πάπα επειδή ήμουν στο Βατικανό και είδα χρυσές στέγες και μετά άκουσα τον Ποντίφικα να λέει ότι η Εκκλησία ανησυχεί για τα φτωχά παιδιά. Τότε πούλα τις στέγες φίλε, κάνε κάτι!“.
54. Όταν η Napoli πήρε το πρώτο της πρωτάθλημα, κάποιος έγραψε με σπρέι στον τοίχο του νεκροταφείου της πόλης: “Δεν ξέρετε τι χάσατε“.
55. Oι τοίχοι της Νάπολι είναι γεμάτοι με Diego. Το πιο πρόσφατο γκράφιτι όμως είναι και το πιο εντυπωσιακό.
56. O Diego είναι πρώτος σε κάθε ψηφοφορία που έχει γίνει μεταξύ φιλάθλων στο διαδίκτυο, σχετικά με τον καλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών.
57. Οκ, τα στερνά τιμούν τα πρώτα και δύσκολα κάποιος θα ξεχάσει τα καμώματά του στο Μουντιάλ της Ρωσίας (όπου μάλιστα, πληρωνόταν από την FIFA για να δώσει το παρόν). Αλλά, αυτός είναι ο Diego.
58. “Έχω δύο όνειρα: το πρώτο είναι να παίξω σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, το δεύτερο είναι να το κατακτήσω“.
59. Γιατί αρνείται να δει το ντοκιμαντέρ που έφτιαξε για τη ζωή του ο Asif Kapadia και κυκλοφόρησε πριν έναν χρόνο.
60. Οι γονείς του Diego Costa ονόμασαν έτσι τον γιο τους προς τιμήν του Maradona. Ο Diego Costa γεννήθηκε στην Βραζιλία.
