Ρεπορτάζ: Κώστα Παπαντωνίου
Πανελλαδικό διήμερο των Κοινωνικών Ιατρείων και Φαρμακείων με κεντρικό σλόγκαν “Γιατί η αλληλεγγύη είναι πράξη αντίστασης” ξεκινά σήμερα στο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου, με τη συνάντηση των παραπάνω από 50 δομών αλληλεγγύης να είναι αφιερωμένη στον αγωνιστή γιατρό Κώστα Νικηφοράκη. Στο επίκεντρο των συζητήσεων θα βρεθεί ο ρόλος των ΚΙΦΑ στο σήμερα και πώς αυτός διαμορφώνεται με μια κυβέρνηση της Αριστεράς, ενώ το πρόγραμμα περιλαμβάνει απόψε συναυλία με τους Γιάννη Χαρούλη, Θανάση Παπακωνσταντίνου και Ματούλα Ζαμάνη στον χώρο Ξενία στην Αρχαία Κόρινθο.
“Η εκδήλωση είναι αφιερωμένη στον Κ. Νικηφοράκη, γιατί ήταν από τους πρώτους που μίλησε για αλληλεγγύη πριν ακόμη αρχίσει η κρίση. Η ζωή αξίζει μονάχα αν τη μοιράζεσαι, έλεγε”, αναφέρει στην “Α” η Βάνα Βαρβουτσιώτου από το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Κορίνθου. Όπως λέει ακόμη, “ήταν από τους πρώτους που έβαλε στους παράγοντες νοσηρότητας όχι μόνο την ασθένεια, αλλά και την ανεργία και τις κοινωνικές ανισότητες”. Τη δεκαετία του ’80 ο Κ. Νικηφοράκης σχημάτισε στα Χανιά δομή που υποστήριζε με φαγητό πάνω από 600 άτομα.
Το πρόβλημα είναι ακόμα εδώ
Η αλλαγή πολιτικού σκηνικού δεν έχει ακόμη συνοδευτεί από σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητα των πολιτών. Ο αποκλεισμός των ανασφάλιστων από την περίθαλψη παραμένει μείζον ζήτημα, όπως αναφέρει η Λένα Κουγέα από το Κοινωνικό Ιατρείο της Αθήνας, για το οποίο πρέπει οι δομές να διεκδικήσουν την ψήφιση του σχετικού νόμου. Μέχρι αυτό να συμβεί, οι δομές συνεχίζουν να παρέχουν στους απόρους πρωτοβάθμια φροντίδα, αλλά και ενημέρωση α λα… ΚΕΠ με βοήθεια σε πρακτικά ζητήματα, όπως το κλείσιμο ραντεβού στο ΠΕΔΥ, καθώς πολύς κόσμος δεν έχει ούτε τηλέφωνο. Ξεκαθαρίζεται, ωστόσο, ότι δεν υπάρχει η πρόθεση αντικατάστασης των κρατικών υπηρεσιών. Άλλωστε οι δομές οραματίζονται τη μέρα που όλοι οι πολίτες θα μπορούν να προσφεύγουν στο δημόσιο σύστημα υγείας για την περίθαλψή τους.
Λιγότερες δαπάνες, καλύτερο αποτέλεσμα
Το επόμενο βήμα για τα ΚΙΦΑ θα μπορούσε να είναι, σύμφωνα με τον Γιώργο Βήχα από το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, η μεταφορά της εμπειρίας που έχουν αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια οι δομές σε επίπεδο οργάνωσης και άσκησης ιατρικής στις δημόσιες δομές υγείας. Από τη μία θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν πόροι. “Διαπιστώσαμε ότι γράφαμε παραπάνω εξετάσεις στους ασθενείς από αυτές που χρειαζόταν να γίνεται, διότι έτσι είχαμε μάθει. Καταλάβαμε ότι η κλινική εξέταση, η καλύτερη επικοινωνία με τον ασθενή και η λήψη του ιστορικού με βοήθημα τις εργαστηριακές εξετάσεις μπορούν να αποτελέσουν τη μέθοδο η οποία περιορίζει τις δαπάνες, αλλά δεν υποβαθμίζει το αποτέλεσμα”.
Εξίσου σημαντικά στοιχεία αναδείχτηκαν μέσα από τη λειτουργία των δομών η αντιμετώπιση των ασθενών από τους γιατρούς και η οργάνωση τους. “Ο γιατρός δεν βλέπει τον ασθενή από θέση εξουσίας. Όταν συζητάς, για παράδειγμα, με έναν υπερτασικό ασθενή και του ζητάς να περιορίσει το αλάτι, αλλά σου απαντάει ότι τρώει σε συσσίτια και συνεπώς δεν έχει τη δυνατότητα να ελέγξει τι τρώει, τότε ενδιαφέρεσαι να υποστηριχθεί πολύπλευρα”. Όσον αφορά την οργάνωση, θα πρέπει, σύμφωνα με τον Γ. Βήχα, “στις δημόσιες δομές να συμμετέχουν όλοι στη λήψη των αποφάσεων, να έχουν λόγο και οι ασθενείς”.
Προστασία από τις επιθέσεις
Παρά τη δεδομένη προσφορά των ΚΙΦΑ, δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν δεχτεί επιθέσεις, όπως το ΚΙΦΑ Άρτας και το ΚΙΦΑ Πρέβεζας. Το ΚΙΦΑ Άρτας είχε δεχτεί καταγγελία για αθέμιτο ανταγωνισμό από τον τοπικό ιατρικό και φαρμακευτικό σύλλογο. “Έχουμε 1.000 ανθρώπους στην πόλη της Άρτας που έκαναν αίτηση για να έχουν πρόσβαση στα κοινωνικά επιδόματα του νομοσχεδίου για την ανθρωπιστική κρίση. Οι ανάγκες είναι μεγάλες, αλλά κάποιοι λένε ότι πάμε να τους φάμε το μεροκάματο” λέει ο Χάρης Ναξάκης, εθελοντής. Το ΚΙΦΑ Άρτας δεν λύγισε χάρη στην αλληλεγγύη που έδειξε η τοπική κοινωνία, όπως και αυτό της Πρέβεζας σε αντίστοιχη επίθεση από τον πρόεδρο του ιατρικού συλλόγου της περιοχής, όπως μας αναφέρει ότι έγινε προ μηνός η επίσης εθελόντρια Πόπη Μιχελάκου, η οποία θα εισηγηθεί το θέμα στο διήμερο. Άλλα θέματα που θα συζητηθούν επίσης είναι η καλύτερη παρέμβαση των δομών στις γειτονιές, η ενεργοποίηση των ασθενών και οι συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που παραμένουν προβληματικές.