Γράφει η δικηγόρος Αθηνών Αναστασία Χρ. Μήλιου*
Πόσες φορές δεν έχει τύχει, όταν πρόκειται να βγούμε από κάθετο δρόμο, κι έχουμε «STOP», να εμποδίζεται η ορατότητά μας, εξαιτίας, παρανόμως σταθμευμένου οχήματος στην γωνία της οδού, αναγκάζοντάς μας, να εξέλθουμε επί της καθέτου οδού, παραπάνω απ’όσο ίσως θα θέλαμε, προκειμένου να ελέγξουμε το οδόστρωμα.
Σε αυτήν την περίπτωση, κατά πάσα πιθανότητα, αν συγκρουστούμε με άλλο όχημα, θα ευθυνόμαστε, καθ’ότι παραβιάσαμε το «STOP».
Απόφαση όμως του δικαστηρίου, έρχεται να αλλάξει αυτό το σκεπτικό και να δικαιώσει τον οδηγό που εξήλθε της οδού προκειμένου να ελέγξει το οδόστρωμα, με τις προϋποθέσεις που θέτει σε αυτήν: ο εκ του STOP προερχόμενος οδηγός πρέπει να έχει τη δυνατότητα κάποτε να εισέλθει στη διασταύρωση, υπό την αναγκαστική προϋπόθεση βέβαια ότι, η διασταύρωση είναι ελεύθερη από την κίνηση των εχόντων προτεραιότητα κινουμένων. Οριοθετείτε η έννοια της ελεύθερης διασταύρωσης, όταν τα μη εκ του «SΤ0Ρ» κινούμενα οχήματα, (δηλ. τα έχοντα προτεραιότητα), βρίσκονται σε τέτοια απόσταση απ’ αυτήν, που με το επιτρεπόμενο εκάστοτε ανώτατο όριο ταχύτητας, να μην προλαβαίνουν να φτάσουν σ’ αυτήν, ενώ αντιθέτως ο εκ του «SΤ0Ρ» κινούμενος οδηγός προλαβαίνει να διέλθει. Άλλωστε η προτεραιότητα οριοθετείται στην περίπτωση της ταυτόχρονης εισόδου στο τετράγωνο της διασταύρωσης των οχημάτων. Την έννοια της ταυτόχρονης εισόδου μπορούμε να την μεταθέσουμε στη ταυτόχρονη άφιξη βάσει της ταχύτητας των οχημάτων στο νοητό σημείο της συνάντησής τους καθέτως επί της διασταύρωσης, όπου λαμβάνει χώρα η σύγκρουση. Και τούτο διότι αυτό είναι συνάρτηση όχι μόνο της ταχύτητας της κίνησης των οχημάτων κατά την άφιξή τους στη διασταύρωση, αλλά και των αποφευκτικών της συγκρούσεως ενεργειών των οδηγών (τροχοπέδηση αποφευκτικοί ελιγμοί κλπ), οπότε αναγκαίως μεταβάλλονται και τα κριτήρια του ποιος φθάνει πρώτος και επί του δικαιώματος της προτεραιότητας
Στην υπό εξέταση περίπτωση το Δικαστήριο έκρινε τα εξής:
O οδηγός που έχει στην πορεία του την πινακίδα «SΤ0Ρ» οφείλει να παραχωρεί προτεραιότητα στον, μη εκ του «STOP», αλλά η προτεραιότητά του επί της κυρίας οδού κινούμενου δεν είναι απόλυτη, δηλαδή δεν του ανήκει σε οποιαδήποτε απόσταση από της διασταυρώσεως και αν ευρίσκεται τη στιγμή της προβολής του εξερχόμενου εκ της δευτερευούσης οδού αυτοκινήτου. Τούτο διότι είναι προφανές ότι κάποτε δικαιούται να διέλθει από τη διασταύρωση και ο εκ του «SΤ0Ρ» κινούμενος οδηγός, όταν δηλαδή μετά από έλεγχο θα διαπιστώσει ότι η διασταύρωση είναι ελεύθερη.
Ελεύθερη νοείται η διασταύρωση όταν τα μη εκ του «SΤ0Ρ» κινούμενα οχήματα, (δηλ. τα έχοντα προτεραιότητα), βρίσκονται σε τέτοια απόσταση απ’ αυτήν, που με το επιτρεπόμενο εκάστοτε ανώτατο όριο ταχύτητας, να μην προλαβαίνουν να φτάσουν σ’ αυτήν, ενώ αντιθέτως ο εκ του «SΤ0Ρ» κινούμενος οδηγός προλαβαίνει να διέλθει.
Στην προκειμένη περίπτωση κρίθηκε ότι ο εκ του STOP κινούμενος οδηγός δεν παραβίασε την πινακίδα SΤΟΡ, αλλά εισήλθε κατά 3,50 μέτρα στο ρεύμα πορείας του έχοντος προτεραιότητα καθέτως κινουμένου, καθότι ήταν αδύνατο να ελέγξει την κίνηση στην οδό αυτή λόγω σταθμευμένου στην αριστερή πλευρά του οχήματος. Επειδή δε άκουσε τον θόρυβο και αντιλήφθηκε τη μηχανή του καθέτως κινουμένου οδηγού, ακινητοποιήθηκε, αφήνοντας ελεύθερο περιθώριο 3,40 μέτρων για την ασφαλή διέλευσή της, χωρίς να καταλάβει όλο το πλάτος του ρεύματος και να φράξει εντελώς την πορεία του. Αντιθέτως κρίθηκε ότι ο έχοντας προτεραιότητα οδηγός της μοτοσυκλέτας κινούμενος με ταχύτητα κατά πιθανολόγηση τουλάχιστον 50 – 55 χιλιομέτρων ανά ώρα, αιφνιδιάστηκε, πανικοβλήθηκε ενδεχομένως και θεώρησε προφανώς ότι ο εκ του STOP κινούμενος, δεν θα σταματήσει, αλλά θα συνεχίσει και θα του φράξει εντέλει την πορεία. Για τον λόγο αυτόν, τροχοπέδησε απότομα τη μηχανή του, που είχε φθαρμένο το πίσω ελαστικό της και άρα ελλιπή πρόσφυση στο οδόστρωμα, εν συνεχεία έχασε τον έλεγχο αυτής και πλαγιολίσθησε σε μήκος 2,90 μέτρων επί του οδοστρώματος, με αποτέλεσμα να προσκρούσει τελικά μαζί με τη μηχανή στον μπροστινό αριστερό τροχό του ακινητοποιημένου αυτοκινήτου του καθ’ ου και να εξοστρακιστεί διαγωνίως στο απέναντι αριστερό της πορείας του πεζοδρόμιο».
Συνεπώς το δικαστήριο έκρινε ότι αποκλειστική υπαιτιότητα βαρύνει τον μη εκ του ΣΤΟΠ διερχόμενο και ότι ο εκ του ΣΤΟΠ διερχόμενος οδηγός είναι ανυπαίτιος. Σε μια τέτοια περίπτωση δε, καλό είναι από τον τόπο της σύγκρουσης να πάρουμε φωτογραφίες και το σταθμευμένο όχημα, που παρεμποδίζει την ορατότητά μας.
Αναστασία Χρ. Μήλιου
Δικηγόρος παρ’Εφέταις Αθηνών
e-mail: natmil@otenet.gr