Σκληρή ανακοίνωση έδωσε στη δημοσιότητα η Ένωση Γιατρών ΕΣΥ ν. Χανίων σχετικά με τη δίκη της 16χρονης Στέλλας Ακουμιανάκη στην οποία το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χανίων επέβαλε σε 2 ειδικευόμενους γιατρούς του νοσοκομείου Ρεθύμνου ποινές φυλάκισης 30 μηνών στον κάθε ένα με αναστολή για την κατηγορία της ανθρωποκτονία από αμέλεια δια παραλείψεως.
Στην ανακοίνωσή τους οι γιατροί τονίζουν ότι η δίκη ήταν παρωδία αφού παρά το πλήθος αποδεικτικών στοιχείων και τις μαρτυρίες καθηγητών ιατρικής πρυτάνευσε η λογική εύρεσης εξιλαστήριων θυμάτων. Τα θύματα που βρέθηκαν ήταν οι γιατροί. Σύμφωνα με την Ένωση Γιατρών, το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής:
“Τι θα συμβεί όταν ένας από εμάς στο μέλλον κάνει όντως κάποιο ιατρικό λάθος. Εργαζόμενοι υπερωριακά και με πολύ παραπάνω εφημερίες από όσες προβλέπει ο νόμος, σε νοσοκομεία υποστελεχωμένα από γιατρούς και νοσηλευτές, με ανεπαρκή υλικοτεχνικό εξοπλισμό, στερούμενοι των ρεπό που μας αναλογούν, με το μισθό μας περικομμένο και τη μη καταβολή των δεδουλευμένων μας, λειτουργώντας ως κυματοθραύστης απέναντι στη δικαιολογημένη οργή του κόσμου για το μνημονιακό κατάντημα του συστήματος υγείας και με τα νεύρα κουρέλια από τις απανωτές ολονύχτιες εφημερίες θα έχουμε πλέον να φοβόμαστε και τη Δαμόκλειο Σπάθη του Εισαγγελέα σε κάθε νέο περιστατικό που αντιμετωπίζουμε;”
Για την Ένωση Γιατρών ΕΣΥ ν. Χανίων, η δικαστική απόφαση ανοίγει τον ασκό του Αιόλου “δημιουργώντας φοβισμένους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και επιφέροντας πλήγμα στην πολύτιμη σχέση εμπιστοσύνης γιατρού-ασθενούς. Κάτι τέτοιο ενδέχεται να ζημιώσει ανεπανόρθωτα το Σύστημα Υγείας στο σύνολό του”.
Πιο αναλυτικά, στην ανακοίνωσή τους σημειώνουν τα εξής:
Αγανακτισμένοι μείναμε οι γιατροί Χανίων και Ρεθύμνου, αλλά και ολόκληρης της χώρας, από το άκουσμα της καταδικαστικής απόφασης των γιατρών στη δίκη για το θάνατο της άτυχης 16χρονης κοπέλας το 2011 στο Γενικό Νοσοκομείο Ρεθύμνου μετά από κατανάλωση αλκοόλ. Η επιλογή της υπεράσπισης των εμπλεκόμενων γιατρών να κρατήσουν χαμηλό και αξιοπρεπές δημόσιο προφίλ από σεβασμό στην οικογένεια της κοπέλας αποδείχθηκε τελικώς λανθασμένη, καθώς από ό,τι φάνηκε μοναδικός γνώμονας για την πρωτόγνωρη αυτή απόφαση ήταν η δημιουργία εντυπώσεων στην αίθουσα του δικαστηρίου, στις εφημερίδες και στα διάφορα κανάλια τηλεθέασης.
Όποιος γιατρός ή νοσηλευτής έτυχε να παρευρεθεί στην αίθουσα του δικαστηρίου κατά την πολυήμερη διεξαγωγή της δίκης, σχημάτισε την εντύπωση ότι δικαζόταν ολόκληρη η ιατρική και νοσηλευτική κοινότητα και πως είχε μάλιστα κριθεί εκ των προτέρων ένοχη μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Τα δηκτικά σχόλια και οι ειρωνείες περίττευαν, όπως περίττευε και η πάντα κατά το θεαθήναι κατηγορία στους γιατρούς ότι δεν τέλεσαν σωστά τις ιατρικές πράξεις.
Και όλα αυτά από ανθρώπους παντελώς ανίδεους από ιατρική. Είναι αδιανόητο να αποστηθίζει ένας δικηγόρος ή ένας δικαστής ένα εδάφιο από κάποιο ιατρικό σύγγραμμα ή ακόμα χειρότερα να αραδιάζει αποσπασματικά διάφορες έρευνες από το διαδίκτυο και να προσπαθεί να στηρίξει βάσει αυτών αυθαίρετα ιατρικά πορίσματα χωρίς να είναι ο ίδιος γιατρός. Η ιατρική γνώση είναι αλυσιδωτή, προϋποθέτει δηλαδή βασική γνώση άλλων επιστημών, όπως βιοχημείας, φυσιολογίας, ανατομίας κλπ.
Ακούσαμε πολλά και ευτράπελα στην αίθουσα του δικαστηρίου. Ακούσαμε να ερωτάται νοσηλεύτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης γιατί δεν έλεγξε στο ΤΕΠ τα επίπεδά της βιταμίνης Β1 στο αίμα ή ακόμα και να εγκαλείται η ίδια νοσηλεύτρια γιατί δόθηκε γλυκοζέ ορός στην οξεία μέθη, ενώ τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα ήσαν φυσιολογικά.
Αργότερα ακούσαμε ότι στους μεθυσμένους πρέπει να γίνεται αξονική εγκεφάλου και ας μην υφίστανται ενδείξεις κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης ή άλλης παθολογίας. Χθες πάλι διαβάσαμε σε δημοσιογραφικό ρεπορτάζ ότι η 16χρονη με βάση την πολιτική αγωγή έπαθε εγκεφαλικό οίδημα, επειδή ο γιατρός δεν έδωσε βιταμίνη Β1, κάτι το οποίο είναι τελείως ανυπόστατο ιατρικά.
Το γεγονός ότι καθηγητής της Ιατρικής Αθηνών στο μάθημα Εντατικολογίας-Πνευμονολογίας και διευθυντές κλινικών νοσοκομείων κατέθεσαν ότι η αντίδραση που παρουσίασε η άτυχη κοπέλα μετά τη λήψη αλκοόλ είναι εξαιρετικά σπάνια στη βιβλιογραφία, ότι οι ίδιοι δεν έχουν συναντήσει παρόμοιο περιστατικό ανάμεσα στα χιλιάδες που έχουν δει και πως ο θάνατός της ήταν στην ουσία προδιαγεγραμμένος, ακόμα και αν από την αρχή είχε εισαχθεί στη μονάδα εντατικής θεραπείας, ουδόλως επηρέασε την απόφαση του δικαστηρίου. Ούτε καν η κατάθεση της εφημερεύουσας ειδικευμένης ιατρού, η οποία δήλωσε ότι και η ίδια να ήταν παρούσα στο περιστατικό δεν επρόκειτο να κάνει κάτι διαφορετικό ή ίσως να έκανε και κάτι λιγότερο.
Όσον αφορά την υπογράμμιση του ήθους και της επιστημονικής αξιοσύνης του κατηγορούμενου συναδέλφου Σ.Φ. από όλους όσους τον γνώριζαν -είτε γιατρούς είτε νοσηλευτές- δε λήφθηκε καθόλου υπόψη. Οι ίδιοι οι γιατροί και νοσηλευτές που προσήλθαν ως μάρτυρες υπεράσπισης αντιμετωπίζονταν στο δικαστήριο λες και ήταν κατηγορούμενοι.
Το ίδιο το κατηγορητήριο ήταν αρκετά ρευστό. Στην αρχή ο συνάδελφος θεωρήθηκε ότι δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία στην ασθενή κατά την εισαγωγή, η οποία υποτίθεται ότι έφθασε στο ΤΕΠ σε κωματώδη κατάσταση. Στη συνέχεια, όταν ο ισχυρισμός αυτός κατέρρευσε από τις καταθέσεις των μαρτύρων, κατηγορήθηκε ότι δεν έκανε την ενδεδειγμένη τακτική παρακολούθηση και ότι η κοπέλα εισήλθε σε κώμα αργότερα.
Ο κατηγορούμενος συνάδελφος ήταν στο ΤΕΠ από τις δύο μέχρι τις έξι το πρωί και είδε βάσει καταθέσεων την ασθενή τουλάχιστον τρεις φορές. Η κατάθεση νοσηλεύτριας ότι στις επτά-δηλαδή μία ώρα μετά- η 16χρονη είχε τα μάτια ανοιχτά και έκανε εμετό- και συνεπώς δεν ήταν δυνατόν να είναι σε κώμα- αγνοήθηκε επιδεικτικά.
Και σαν να μην έφθανε αυτό κάθε ειδικευόμενος και ειδικευμένος γιατρός που προσερχόταν ως μάρτυρας υπεράσπισης, έπρεπε να απολογείται στο «έκπληκτο» δικαστικό σώμα για ποιο λόγο οι γιατροί χωρίζουν τα νυχτερινά ωράρια στις 24ωρες εφημερίες και δεν είναι όλη τη νύχτα στο πόδι στο ΤΕΠ.
Γιατί να υπάρχουν άραγε τα εφημερία; Αναρωτιόμαστε εάν κάποιος από τους κύριους δικαστές έχει εισέλθει ποτέ σε τμήμα επειγόντων περιστατικών να δει τι συμβαίνει και πόσα περιστατικά ασθενών χρειάζεται να επιβλέπει ταυτόχρονα ο γιατρός. Ο κατηγορούμενος συνάδελφος έκανε μάλιστα –όντας φύσει σχολαστικός- παραπάνω από ό,τι προβλέπεται και με βάση τα δεδομένα ουδέποτε διέπραξε ιατρικό λάθος ή παράλειψη.
Και το αναπόφευκτο ερώτημα που προκύπτει για όλους εμάς τους γιατρούς τώρα είναι τι θα συμβεί όταν ένας από εμάς στο μέλλον κάνει όντως κάποιο ιατρικό λάθος. Εργαζόμενοι υπερωριακά και με πολύ παραπάνω εφημερίες από όσες προβλέπει ο νόμος, σε νοσοκομεία υποστελεχωμένα από γιατρούς και νοσηλευτές, με ανεπαρκή υλικοτεχνικό εξοπλισμό, στερούμενοι των ρεπό που μας αναλογούν, με το μισθό μας περικομμένο και τη μη καταβολή των δεδουλευμένων μας, λειτουργώντας ως κυματοθραύστης απέναντι στη δικαιολογημένη οργή του κόσμου για το μνημονιακό κατάντημα του συστήματος υγείας και με τα νεύρα κουρέλια από τις απανωτές ολονύχτιες εφημερίες θα έχουμε πλέον να φοβόμαστε και τη Δαμόκλειο Σπάθη του Εισαγγελέα σε κάθε νέο περιστατικό που αντιμετωπίζουμε;
Η δικαστική αυτή απόφαση ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, δημιουργώντας φοβισμένους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και επιφέροντας πλήγμα στην πολύτιμη σχέση εμπιστοσύνης γιατρού-ασθενούς. Κάτι τέτοιο ενδέχεται να ζημιώσει ανεπανόρθωτα το Σύστημα Υγείας στο σύνολό του.
Ο απόλυτος παραλογισμός της συγκεκριμένης δίκης δεν τελειώνει ωστόσο με την εξιστόρηση των παραπάνω. Τα παραπάνω αποτέλεσαν αντιθέτως τον πλέον λογικοφανή της πρόλογο. Συγκατηγορούμενος με τον Σ.Φ. ήταν και ένας άλλος συνάδελφος ο Σ.Β., ο οποίος δεν υπήρχε καν στο πρόγραμμα της εφημερίας! Τον ενέπλεξε ουσιαστικά η μαρτυρία ενός άνδρα σεκιούριτι, ο οποίος δήλωσε πως ήταν ο Σ.Β. που παρέλαβε το περιστατικό και όχι ο Σ.Φ.
Έξι μάρτυρες υπεράσπισης-ανάμεσά τους γιατροί, νοσηλευτές και μία θυρωρός- δήλωσαν ρητά και απερίφραστα πως ουδέποτε είδαν τον Σ.Β. κατά τη διάρκεια εκείνης της βραδιάς, γιατί πολύ απλά δεν εφημέρευε και δεν μπορούσε φυσικά να είναι στο χώρο του νοσοκομείου. Ο ίδιος ο κατηγορούμενος γιατρός Σ.Φ. για τον οποίο κάναμε μνεία παραπάνω, εξέφρασε ξεκάθαρα την απορία του για ποιο λόγο διώκεται ο Σ.Β., αφού εξαρχής ανέλαβε αποκλειστικά την ευθύνη για την πορεία του περιστατικού και πως είδε για πρώτη φορά τον Σ.Β. την άλλη μέρα το πρωί.
Ο άνδρας σεκιούριτι αποκαλύφθηκε άλλωστε βάσει των καταθέσεων πως είχε προηγούμενα με τον Σ.Β., επειδή ο Σ.Β. τον κατηγόρησε ότι εν ώρα υπηρεσίας πήγαινε και έτρωγε το πάντα μετρημένο σε μερίδες φαγητό των εφημερευόντων σε 24ωρη βάση γιατρών. Γενικά κατατέθηκε πως ήταν ανεπαρκής στη φύλαξη του νοσοκομείου, πως έβλεπε τηλεόραση ή κοιμόταν αντί να περιπολεί τους χώρους των επειγόντων, πως απολύθηκε από τις επόμενες εργασίες που ανέλαβε κλπ. Κάτι τέτοιο επιβεβαιώθηκε από την πλειονότητα των καταθέσεων και έθεσε αμετάκλητα εν αμφιβόλω την αξιοπιστία του ως μάρτυρα.
Και ενώ θα περίμενε κανείς να παραπεμφθεί άμεσα ο εν λόγω κύριος για ψευδορκία από το δικαστικό σώμα, το μόνο που απασχόλησε την πρόεδρο του δικαστηρίου ήταν να ρωτήσει γύρω στις τρεις φορές τους γιατρούς για ποιο λόγο δε μερίμνησαν να δίδεται και στο συγκεκριμένο άνδρα σεκιούριτι μερίδα από το φαγητό τους, πως κάτι τέτοιο θα ήταν ανθρώπινο κλπ.
Η αίσθηση κάποιου που τύχαινε να παρευρεθεί στη διαδικασία της δίκης, ήταν ότι οι γιατροί και νοσηλευτές που κατέθεταν, θεωρούνταν εκ των προτέρων από τη δικαστική έδρα είτε αναξιόπιστοι είτε ένοχοι. Μετά την αγόρευση του εισαγγελέα, ο οποίος εισηγήθηκε την καταδίκη του Σ.Φ. και την απαλλαγή του Σ.Β. λόγω αμφιβολιών, και την ακόλουθη αγόρευση των δικηγόρων, ήρθε η ώρα της απόφασης.
Όσοι γιατροί και νοσηλευτές βρισκόμασταν στην αίθουσα, μείναμε κυριολεκτικά άναυδοι ακούγοντάς την. Ξεπερνώντας σε εμπάθεια ακόμα και την πρόταση του εισαγγελέα, ο οποίος εισηγήθηκε την καταδίκη του ενός εκ των δύο, το δικαστήριο αποφάσισε να καταδικάσει σε 30μηνη φυλάκιση με αναστολή και τους δύο συναδέλφους!
Ειλικρινά αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν να κρίνονται δύο συνάδελφοι ένοχοι, αφού ουδέποτε αποδείχθηκε ότι διαπράχθηκε ιατρικό σφάλμα. Επίσης αναρωτιόμαστε και για τον προφανή παραλογισμό να κρίνονται ένοχοι και οι δύο ταυτόχρονα, αφού κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε πως παρέλαβαν την κοπέλα και οι δύο κατά την εισαγωγή της στο ΤΕΠ.
Ενδιαφερόμαστε πολύ να μάθουμε με ποιον τρόπο ένας γιατρός σε μέρα που δεν εφημερεύει, μπορεί να κάθεται στο εδώλιο και να καταδικάζεται για ιατρικό λάθος. Ενδιαφερόμαστε εξαιρετικά να μάθουμε τη συλλογιστική της απόφασης. Ακούσαμε βέβαια και την απίστευτη εκδοχή πως ο Σ.Β. μπορεί να ήταν το βράδυ εκείνο εκεί χωρίς να εφημερεύει, επειδή ήταν γνωστό ότι είναι παθιασμένος με την ιατρική!
Και αν σας έμεινε η εντύπωση πως με την παραπάνω πρωτάκουστη αυτή απόφαση θα έσβηνε η όρεξη των δικαστών για ανεύρεση ενόχων μεταξύ των γιατρών, θα ήταν καλό να πληροφορηθείτε πως ο εισαγγελέας εισηγήθηκε την άμεση παραπομπή και άλλων δύο συναδέλφων, οι οποίοι έτυχε να έχουν εφημερία εκείνη τη νύχτα.
Το περιστατικό με τον θάνατο της 16χρονης κοπέλας συντάραξε όλους μας. Πόσα ανάλογα περιστατικά, όμως, σώζονται καθημερινά ή ακόμα καλύτερα προλαμβάνονται χάρη στην αυτοθυσία των εργαζομένων στην Υγεία; Πόσες πρωτοβουλίες λαμβάνονται ακόμα και εθελοντικά από συναδέλφους για να αντιμετωπιστούν κοινωνικές παθογένειας και να ευαισθητοποιηθεί το κοινωνικό σύνολο σε ζητήματα όπως η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ από εφήβους;
Εν τέλει η απόφαση του δικαστηρίου δεν εντοπίζει κανένα πρόβλημα στις συνθήκες που αποδεδειγμένα εξέθεσαν θανατηφόρα σε κίνδυνο την άτυχη Στέλλα.
Επειδή λοιπόν η παραπάνω απόφαση αφήνει βαθύτατα προσβεβλημένη την ιατρική κοινότητα σε ολόκληρη τη χώρα και καταδικάζει την ιατρική γνώση, την αλήθεια και τους αγώνες μας για να κρατήσουμε τα δημόσια νοσοκομεία όρθια
Επειδή Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ θα μπορούσε αυτή τη στιγμή να βρίσκεται στη θέση των συναδέλφων
Επειδή δεν είναι δυνατόν οι γιατροί να αποτελούν τα εύκολα εξιλαστήρια θύματα για όλα τα κακώς κείμενα
Επειδή ολόκληρο το σύστημα υγείας της χώρας τελεί υπό καθεστώς «παρανομίας» με την έννοια της υπέρβασης των ωραρίων των γιατρών πολύ πάνω από το όριο ασφαλούς εφημέρευσης, της απλήρωτης εργασίας και των άθλιων συνθηκών
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
Την άμεση παύση της νέας δίωξης ειδικευόμενων γιατρών
Την αθώωση και των δύο συναδέλφων που καταδικάστηκαν
Το Δ.Σ. της ΕΓΕΣΥΧ