Επιταχύνεται η πολιτική προώθησης μεγάλων καθετοποιημένων αγροτοκτηνοτροφικών επιχειρηματικών μονάδων
Η δημιουργία «αγροτοκτηνοτροφικών πάρκων» η λεγόμενη συμβολαιακή γεωργία και η μεγαλύτερη εμπλοκή του τραπεζικού κεφαλαίου στην αγροτοδιατροφική αλυσίδα, αποτελεί το βασικό άξονα της κυβερνητικής πολιτικής σε αυτόν τον ιδιαίτερα κρίσιμο και ζωτικής σημασίας για τα λαϊκά στρώματα τομέα της οικονομίας. Τα παραπάνω προκύπτουν από τα όσα είπε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Θ. Τσαυτάρης παρουσιάζοντας τις γενικότερες δράσεις του υπουργείου το τελευταίο διάστημα και ενώ ακόμη οι κινητοποιήσεις των παραγωγών σε ολόκληρη τη χώρα βρίσκονται σε εξέλιξη.
Με αφορμή την «παρέμβαση» της Τράπεζας Πειραιώς στο πρόβλημα με την καθυστέρηση των πληρωμών στους παραγωγούς βιομηχανικού ροδάκινου από τους εξαγωγείς -η οποία θα αναλάβει να προπληρώσει τους παραγωγούς και στη συνέχεια θα πληρωθεί εκείνη από τις εταιρίες των χωρών προορισμού του προϊόντος- είπε ότι τέτοιες «θετικές» παρεμβάσεις του τραπεζικού τομέα μπορούν και πρέπει να επεκταθούν. Να σημειωθεί ότι το πρόβλημα με την καθυστέρηση στις πληρωμές των παραγωγών αφορά μια σειρά προϊόντα και μπορεί να φτάσει σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και τα τρία χρόνια αναμονής.
Σκοπός της κυβέρνησης, αλλά και της τράπεζας Πειραιώς που έχει αποκτήσει το κερδοφόρο τμήμα της παλιάς ΑΤΕ, είναι να «προπληρώνει» η τράπεζα όσους έχουν «λαμβάνειν» από ολόκληρη την παραγωγική αλυσίδα κάθε προϊόντος και εκείνη να πληρώνεται όταν το προϊόν καταλήγει στον οριστικό του προορισμό. Εύκολα γίνεται κατανοητό ότι μιας και τράπεζες – φιλανθρωπικά ιδρύματα δεν υπήρξαν ούτε πρόκειται ποτέ να υπάρξουν, η παραπάνω «διευκόλυνση», ότι δε θα παρέχεται απλά με το «αζημίωτο». Οπωσδήποτε παίζουν ρόλο οι σχετικές προμήθειες και κάποιοι τόκοι που θα φορτωθούν στις πλάτες τόσο των μικρών παραγωγών όσο και των καταναλωτών, ωστόσο απώτερος σκοπός της Τράπεζας είναι να διευρύνει, σαφώς με σκοπό το κέρδος, τις συναλλαγές που έχει με επιλεκτικούς πελάτες τόσο στο τομέα της αγροτικής παραγωγής, όσο και στο μεταποιητικό τομέα, ή στους κλάδους της διακίνησης και των εξαγωγών, προκειμένου να συμμετέχει ακόμα πιο ενεργά στη δημιουργία των αναγκαίων συνθηκών για την παραπέρα «καπιταλιστικοποίηση» της πρωτογενούς παραγωγής.
Είναι ενδεικτικό ότι και ο υπουργός ανέφερε πως οι αρμόδιες υπηρεσίες εργάζονται για τη δημιουργία των πρώτων «αγροτοκτηνοτροφικών πάρκων» κατά τα πρότυπα των βιομηχανικών και βιοτεχνικών, όπου εκεί θα αναπτυχθούν καθετοποιημένες σύγχρονες μονάδες παραγωγής και μεταποίησης αγροτοδιατροφικών προϊόντων. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι εδώ δεν έχουν θέση ούτε οι μικροί και φτωχοί παραγωγοί, ούτε κάποιες βιοτεχνίες που προσπαθούν να βγάλουν μεροκάματο από την επεξεργασία αγροτικών προϊόντων. Ο υπουργός είπε ότι πολύ σύντομα αναμένεται να χωροθετηθεί το πρώτο κτηνοτροφικό πάρκο στην Αρκαδία, για τη δημιουργία κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων εκτροφών εντατικής μορφής και πρόσθεσε ότι ήδη έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από ντόπιους επιχειρηματίες αλλά καιεπιχειρήσεις από τη Γαλλία. Πρόσθεσε ακόμη ότι τα παραπάνω μέτρα -ανάληψη από τον τραπεζικό τομέα πληρωμής της παραγωγής και δημιουργία μεγάλων καθετοποιημένων μονάδων- συνδέονται άμεσα με την προώθηση της συμβολαιακής γεωργίας κάτι, που όπως είπε, είναι «προς το συμφέρον όλων».
Ένα από τα κύρια ζητήματα που προκύπτει απ’ όλα τα παραπάνω, είναι ότι η συγκυβέρνηση προχωράει ταχέως τα σχέδια συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια, με καθοριστικό φυσικά ρόλο στο τραπεζικό κεφάλαιο, με τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις στους πιο «αδύναμους κρίκους» της αγροτοδιατροφικής αλυσίδας: Κατ’ αρχήν τους μικρότερους παραγωγούς που θα «δένονται» πια με συμβόλαια, κύριο χαρακτηριστικό των οποίων θα είναι η εξασφάλιση των συμφερόντων των όλο και πιο ισχυρών εταίρων, σε μια διαδικασία που θα οδηγεί στον αποκλεισμό των μικρών από κάθε έννοια εξασφάλισης τόσο του εισοδήματός τους, όσο και της θέσης τους στην ίδια την παραγωγή. Κερδισμένοι από αυτή τη διαδικασία δε θα είναι τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα. Αυτά, όσο έχουν ωφεληθεί από την μονοπώληση των υπολοίπων τομέων της οικονομίας άλλο τόσο και ακόμη περισσότερο θα «ωφεληθούν» από τη δημιουργία ακόμα ισχυρότερων μονοπωλίων στην παραγωγή και διάθεση των τροφίμων.
