Περιοδεία στις σχολές του ΟΑΕΔ πραγματοποίησαν ο Στέλιος Ορφανός, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Κρήτης και ο Αλέκος Μαρινάκης, μέλος του Γραφείου Επ. Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ και υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Χανίων με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».
Στα πλαίσια της περιοδείας τέθηκαν τα προβλήματα των καθηγητών, που είναι απλήρωτοι τρεις μήνες, αλλά και τα προβλήματα που προκύπτουν από τη γενίκευση της μαθητείας και τη μεγαλύτερη εμπλοκή των επιχειρήσεων στην επαγγελματική εκπαίδευση.
Πιο συγκεκριμένα ανέφεραν:
«Δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να εξασφαλίζουν την πάμφθηνη εργασία των μαθητευόμενων, αλλά και να προσαρμόζουν τις ειδικότητες στις απαιτήσεις της κερδοφορίας τους, να εκπαιδεύουν το αυριανό εργατικό δυναμικό, ώστε να ανταποκρίνεται ακριβώς σε αυτές.
Την ίδια στιγμή, προσπαθούν να εμφανίσουν τη μαθητεία και τις σχολές που λειτουργούν με βάση αυτή σαν μια «λύση» που τους συμφέρει «όλους». Δηλαδή, όχι μόνο τις επιχειρήσεις, αλλά και το κράτος που απαλλάσσεται – τουλάχιστον εν μέρει – από τη χρηματοδότηση της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Όσο για τη νεολαία, το δικό της «όφελος» μοιάζει περισσότερο με εκβιασμό. Η μαθητεία παρουσιάζεται σαν «αντίδοτο» στα μεγάλα ποσοστά της ανεργίας και οι νέοι καλούνται να «επιλέξουν» ανάμεσα στις ουρές του ΟΑΕΔ και στο μεροκάματο του μαθητευόμενου.
Υπενθυμίζουμε πως η δημιουργία θέσεων μαθητείας αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες για την εφαρμογή της πολυδιαφημισμένης, από ΕΕ και κυβέρνηση, «Εγγύησης για τη Νεολαία».
Το πρόβλημα της ανεργίας δεν οφείλεται στην εκπαίδευση, όπως το παρουσιάζουν οι κυβερνήσεις και τα κόμματα της διαχείρισης. Αυτό που γεννά την ανεργία είναι η αναρχία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Παράλληλα, το κράτος αξιοποιεί το στρατό των ανέργων σαν μοχλό πίεσης προκειμένου να εντείνει την εκμετάλλευση. Μπορεί η καπιταλιστική κρίση να εκτόξευσε τον αριθμό των ανέργων, αλλά πουθενά και ποτέ, ούτε στις φάσεις της ανάπτυξης, ο καπιταλισμός δεν κατάφερε να εξαλείψει την ανεργία, όσο κι αν προσπαθεί να τη συγκαλύψει με διάφορους τρόπους (ημιαπασχόληση, στατιστική καταγραφή με κάλπικα κριτήρια κ.ά.).
Οι άνεργοι δεν πρέπει να έχουν καμιά προσδοκία ότι τα προβλήματά τους θα λυθούν αν αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο οργανώνεται η επαγγελματική εκπαίδευση. Το χάσμα που υπάρχει σήμερα δεν βρίσκεται ανάμεσα στην εκπαίδευση και την αγορά εργασίας, η οποία ούτως ή άλλως μεταβάλλεται ταχύτατα, λόγω της αναρχίας στην παραγωγή, αλλά ανάμεσα στην παραγωγή με κριτήριο το κέρδος των μονοπωλίων και τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας.
Αυτό που θα λύσει το πρόβλημα των ανέργων δεν είναι να περάσει η εκπαίδευση στα χέρια των επιχειρήσεων, αλλά να βρεθούν τα μονοπώλια και ο πλούτος που παράγεται στα χέρια του λαού. Έτσι ώστε να εξασφαλιστεί δημόσιο και δωρεάν σύστημα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, αντί για ακριβοπληρωμένη και με ημερομηνία λήξης κατάρτιση, αλλά και σταθερή δουλειά με σύγχρονα εργασιακά δικαιώματα για όλους, αντί για θέσεις μαθητείας, που αργά ή γρήγορα μετατρέπονται σε θέσεις στις ουρές της ανεργίας.»