ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Στο βιβλίο του Ηλία Δημητρακόπουλου «Σιδηρά Διαθήκη» ο συγγραφέας γράφει κάπου ότι «οι πλούσιοι εκμεταλλεύονται τους φτωχούς και τους πατάνε στο λαιμό» Οι φτωχοί αγανακτούν και φωνάζουν για αυτή την κατάσταση και την αδικία που τους έχει βρει. Μόλις όμως αλλάζουν οι καταστάσεις και μερικοί φτωχοί ξεφεύγουν από την φτώχεια τους και γίνονται πλούσιοι, και ορισμένοι πλούσιοι χάνουν τα πλούτη τους και φτωχαίνουν αντιστρέφονται οι ρόλοι. Οι φτωχοί είναι τώρα από πάνω, και ως νεόπλουτοι πατάνε τους φτωχούς στο λαιμό.»
Αυτή η παρομοίωση μας δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι ανταγωνιστικός έχει επιθετικότητα, και η συμπεριφορά του ορίζεται ανάλογα με την θέση του στην κοινωνία. Στις αστικές κοινωνίες με ανοιχτή οικονομία συνήθως το όνειρο του φτωχού είναι να αποκτήσει υλικά αγαθά και να πλουτίσει, γράφει ο φιλόσοφος Λουτσιάνο Κάμφορα σε κάποιο βιβλίο του. Δεν τον ενδιαφέρει π.χ η ιδεολογία που υπόσχεται κοινοκτημοσύνη και ισότητα.
Ενώ στις κοινωνίες τροφοδοτείται καταλλήλως το όνειρο του πλουτισμού για όλους
π.χ όπως το «Αμερικάνικο όνειρο» και παλιότερα σεμάς το «Ελληνικό όνειρο», τους πολιτικούς δεν τους εμπιστευόμαστε και τους κατηγορούμε συλλήβδην ότι είναι «όλοι κλέφτες.» Επειδή στις δημοκρατικές κοινωνίες δεν υπάρχει συλλογική ευθύνη αλλά ατομική, και ο κάθε πολιτικός ευθύνεται για τις πράξεις του, η ατάκα ότι¨ «όλοι οι πολιτικοί φταίνε» ή «όλοι είναι κλέφτες» είναι του χειρίστου είδους λαϊκιστική συμπεριφορά, για να απαξιωθεί το πολιτικό σύστημα και να έρθουν κάποιοι «σωτήρες» να μας σώσουν. Υπάρχει λοιπόν μια αντίφαση . Αν είσαι φτωχός θέλεις να πλουτίσεις. Αν πολιτευθείς και είσαι πλούσιος είσαι ύποπτος ότι έκλεψες. Φέρνω ένα ζωντανό παράδειγμα. Στην Σαββατιάκη πρωινή εκπομπή του Δ.Παπαδημητρίου στην «Ε.Τ 3» 23-6-2012 ο νέος υφυπουργός αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης, {Ν.Δ} επαινούσε τον συνάδελφο του υπουργό δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη {ΔΗΜΑΡ}.
ότι¨ «τον έχει δικηγόρο 12 χρόνια και ότι¨ «ήταν πολλά χρόνια πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Αθηνών και ότι είναι τίμιος και φτωχός.»
Δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει ότι υπάρχει μεγάλη υποκρισία και στην κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα.